Τηλεφωνικός διάλογος μάνας με γιο που σπουδάζει σε πανεπιστήμιο της περιφέρειας.
– Έλα, μαμά!
– Έλα παιδί μου, που χάθηκες;
– Που χάθηκα, χτες βράδυ μιλήσαμε…
– Από χτες βράδυ μέχρι σήμερα, ξέρεις πόσα μπορούν να συμβούν; Ένα λεπτό θέλει να γίνει το κακό!
– Να σε παίρνω δηλαδή κάθε ΕΝΑ λεπτό;
– Λέω, παιδί μου… Της Μαρίας ο γιος δεν πήγε για σοκοφρέτα απ’ το περίπτερο και του ‘σπασε το πόδι το αγροτικό!
– Δεν τρώω σοκοφρέτες!
– Σκούφο φοράς:
– Μες το σπίτι, πας καλά:
– Γιατί φοράς έξω απ’ το σπίτι;
– Κανένα παιδί δεν φοράει σκούφο!
– Δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά, το δικό μου με νοιάζει! Να φοράς σκούφο και να καλύπτεις και τα αυτιά, απ’ τα αυτιά κρυώνει ο άνθρωπος!
– Δεν κάνει κρύο!
– Μια ζωή «δεν κάνει κρύο» και μια ζωή έτρεχα για αντιπυρετικά! Μυαλό δεν θα βάλεις ποτέ, κοτζάμ άντρας είσαι πια!
– Άσε με, ξέρω τι κάνω!
– Την τύφλα σου ξέρεις, μικρό παιδί είσαι ακόμα!
– Τι είμαι τελικά, ρε μάνα, κοτζάμ άντρας ή μικρό παιδί;
– Τα γάντια τα μάλλινα τα φοράς, απ’ τα χέρια κρυώνει ο άνθρωπος!
– Τα φοράω!
– Δεν τα φοράς, ψέματα μου λες για να με ξεφορτωθείς! Πες μου τώρα ότι περπατάς και ξυπόλητος στα μωσαϊκά, απ’ τα πόδια κρυώνει ο άνθρωπος!
– Μάνα δεν είμαι στην Αλάσκα, στα Γιάννενα είμαι!
– Ο Θοδωρής Κολυδάς είπε ότι έχει κρύο στα Γιάννενα!
– Κι εγώ ο Θανάσης Ηλιόπουλος σου λέω ότι ΔΕΝ έχει κρύο στα Γιάννενα!
– Και γιατί να πιστέψω εσένα κι όχι τον επιστήμονα;
– Γιατί ο επιστήμονας δεν ζει στα Γιάννενα!
– Τουλάχιστον το φερμουάρ του μπουφάν σου μέχρι επάνω να το σηκώνεις! Όχι να αφήνουμε τα λαιμά έξω, απ’ τα λαιμά κρυώνει ο άνθρωπος!
– Ναι, μάνα! Ναι, ναι, ναι! Έξω έχει 20 βαθμούς κι ο τρελός του χωριού θα κυκλοφορεί στην πόλη με γάντια, σκούφο, κασκόλ, μπουφάν κι ένα αερόθερμο αγκαλιά! Να γελάσουν λίγο κι οι πικραμένοι που τους κόβουν την επικουρική!
– Θα σου στείλω με το ΚΤΕΛ γεμιστά που σ’ αρέσουν!
– Δε μου αρέσουν τα γεμιστά!
– Τι λες τώρα; Μικρός τα ‘τρωγες σαν τρελός, φώναζες «τέλω γεμιτά, τέλω γεμιτά», σαν να σ’ ακούω, μανάρι μου μωρέ, πουλάκι μου εσύ, τι καλό παιδί που ήσουνα, με α ωραία σου τα μαλλάκια, με τις μπουκλίτσες σου… λούστηκες;
– Τι λες τώρα; Απ’ το λούσιμο κρυώνει ο άνθρωπος!
– Γεμιστά σου ‘βαλα μπόλικα να τρατάρεις και τον καθηγήτή σου, εξετάσεις έρχονται!
– Μάνα, σε χάνω!
– Γιατί παιδί μου, τι έχω και μου το κρύβετε;
– Όχι, σε χάνω, λέω, δεν έχω σήμα…. Άντε γεια…
– Το κινητό είναι φορτωμένο;
– Και το κινητό είναι φορτωμένο κι εγώ επίσης!
– Φορτωμένο να το’χεις για την κακιά στιγμή… Της Καλλιόπης η Μαρία…
– Μάνα σε κλείνω…
– Να σου στείλω το εσωθερμικό το σώβρακο; Και να αλλάζεις κάθε μέρα… Του Προκόπη ο Αντωνάκης ξεράθηκε στο μετρό κι ήταν με τρύπιο μποξεράκι, ρεζίλι έγινε η μάνα του!
– Μάνα, έλεος, λυπήσου με δεν αντέχω άλλο!
– Άμα δεν στα πω εγώ, ποιος θα στα πει, ο ξένος;
– Κάθε μέρα, κάθε μέρα, κάθε μέρα ΓΙΑΤΙ το κάνεις αυτό; Και κυρίως ΠΩΣ το κάνεις αυτό;
– Αγόρι μου, μάνα είναι μόνο μία!
– Ευτυχώς, μάνα! Ευτυχώς! Δεν θ’ άντεχα και δεύτερη!
ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ
Ενας ξεκαρδιστικος διάλογος που κλέψαμε από τον τοίχο του facebook της Ελένας Ακριτα
