Το παιδί σου είναι ένας κανονικός άνθρωπος και χρειάζεται έναν κανονικό πατέρα, όπως όλα τα παιδιά.
Δεν χρειάζεται έναν ηθοποιό που θα παίζει το ρόλο του μπαμπά.
Χαζεύοντας στο διαδίκτυο ,διάβαζα κάποια συνέντευξη διάσημου μπαμπά (καλή δε μπορώ να πω) αλλά το μάτι μου έπεσε σε ένα σχόλιο αναγνώστη που ειλικρινά σε μερικά σημεία με βρήκε απόλυτα σύμφωνο,σε αλλά όμως ήμουν τελείως αντίθετος
Τι θελώ να πω?
Οτι το να κυλιστείς με τα παιδιά σου στο γκαζόν δε σε κάνει λιγότερο σοβαρό στα μάτια τους.
Ίσα ίσα σε κάνει μπαμπά!Το ότι βάφω τα νύχια της κόρης μου όταν θα μου το ζητήσει η ότι παίζω με τις barbie μαζί της δε με μειώνει ,το αντίθετό μάλιστα.Συμφωνώ όμως στο ότι τα παιδιά χρειάζονται γονείς. Που να παίρνουν το ρόλο του γονιού σοβαρά,για να νιώθουν τα παιδιά ασφάλεια και σιγουριά!
Το δημοσιεύω και θα ήθελα να μου πείτε την άποψή σας πάνω στο θέμα.
“Διαφωνώ, παλιόπαιδο. Το άρθρο σου ήταν τόσο θλιβερό, που μου έδιωξε τον ύπνο και με ανάγκασε να αφήσω το τηλέφωνο στην άκρη και να ανοίξω το κομπιούτερ, για να γράψω ένα σχόλιο σε κανονικό πληκτρολόγιο. Πιστεύω ότι δεν είσαι ένα παιδί φυλακισμένο στο σώμα ενός ενήλικα, όπως λες. Δεν είσαι το μικρό παιδί που μεγάλωσε και φούσκωσε κλπ. Όλες αυτές είναι ωραίες ατάκες που τις ξεσήκωσες άθελά σου από έναν παπακαλιάτικο διάλογο ή από μια ρομαντική κομεντί του χόλυγουντ, και είπες να τις κάνεις “στάση ζωής”. Με το δίκιο σου. Όλοι έτσι δουλεύουν στις μέρες μας.
Όμως το παιδί σου είναι ένας κανονικός άνθρωπος και χρειάζεται έναν κανονικό πατέρα, όπως όλα τα παιδιά. Δεν χρειάζεται έναν ηθοποιό που θα παίζει το ρόλο του μπαμπά. Δεν χρειάζεται επίσης έναν καραγκιόζη να τρέχει πίσω του στις παιδικές χαρές και να παριστάνει τον πιτσιρίκο. Τα χαχανητά και τα παιχνίδια, που προφανώς εσύ τα έχεις τόση ανάγκη (ένεκα “παιδί που δε μεγάλωσε ποτέ”), για το γιο σου είναι εξίσου σημαντικά, αλλά για άλλους λόγους. Εκείνος τα χρειάζεται γιατί το παιχνίδι είναι το πιο σημαντικό πράγμα της μέχρι τώρα ζωής του. Όταν το κάνει, δίνεται ολοκληρωτικά και χωρίς δεύτερη σκέψη. Το μυαλό του και το σώμα του είναι εκεί και πουθενά αλλού. Γιατί αυτό είναι το πιο σπουδαίο και πιο σοβαρό πράγμα γι’ αυτόν. Τόσο σοβαρό όσο είναι για σένα να αναλάβεις το ακάουντ του τάδε, που θέλει να διαφημίσει “απεριόριστο χρόνο ομιλίας προς όλους”, “μειωμένη τιμή με όφελος 3000 ευρώ” και άλλα τέτοια κενά λεκτικά περιττώματα. Για σένα, όμως, το παιχνίδι με το γιό σου στις παιδικές χαρές είναι μια καλή ευκαιρία να επιβεβαιώσεις μια από τις “στάσεις ζωής” σου. Μπορεί να φοράς και τα γιαλαντζί ολ-σταρ τύπου μπογδάνου για να αποδείξεις και σε όσους βρίσκονται γύρω σας ότι εσύ είσαι παιδί, είσαι ένας εναλλακτικός γονιός, ένας αλτέρνατιβ μπαμπάς. Είναι μια προσπάθεια να έχεις λίγο “ποιοτικό χρόνο” (βλ. “quality time”) με το γιό.
Λες για το γιό σου ότι “αυτό που χρειάζεται είναι κάποιον να του μάθει τον Τεντέν κλπ”. Το σέβομαι αυτό. Είναι η ζωή σου, τα βιώματά σου, όλα αυτά που αγάπησες και σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα. Αλλά το πιθανότερο είναι ο γιός να έχει τον Τεντέν χεσ…νο και να κλίνει μάλλον προς τον Μπομπ, τα Μονσούνο και άλλα τέτοια, τα οποία βέβαια εσένα κι εμένα μας προκαλούν αφόρητη αηδία (εμένα τουλάχιστον τα Μονσούνο με εξοργίζουν), αλλά για κείνον είναι το ίδιο σημαντικά όσο για σένα ο Τεντέν, ίσως και πιο σημαντικά, αν έχει μια λιγότερο επιφανειακή θεώρηση των πραγμάτων απ’ ό,τι ο πατέρας του.
Σε ικετεύω φίλε. Μην υποδύεσαι κανένα ρόλο όταν είσαι με το γιό σου. Να είσαι απλώς ειλικρινής και ανθρώπινος. Άσε τη φύση να κάνει τα υπόλοιπα. Όταν τον βλέπεις να πηδολογάει και να κυλιέται στα χώματα με τους φίλους του, μην παίζεις μαζί του. Κάτσε στην άκρη, έχε τα μάτια σου καρφωμένα πάνω του μην τυχόν και σπάσει κανα κεφάλι, αλλά μη μιλάς. Μη μπλέκεσαι. Κάτσε στην άκρη και παρατήρησέ τον να μεγαλώνει και να γίνεται άντρας, ίσως και καλύτερος από σένα. Και αν σε ξαναρωτήσει αν υπάρχουν τέρατα ή θεός ή νεφελίμ, πες του ένα απλό “δεν ξέρω”.
Ελπίζω να μη σε πρόσβαλα, γιατί δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Απλώς βρήκα τόσο θλιβερό και τόσο δήθεν το ότι βλέπεις τον γιο σου να φωνάζει σε όλα τα παιδάκια της παιδικής χαράς “γεια σου φίλε” και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι “ΕΣΥ στο facebook”. Σε φαντάστηκα να σκέφτεσαι “τον μπαγάσα, πόσο κοινωνικός είναι!” και να ονειρεύεσαι γι’ αυτόν ατελείωτα προφίλ σε twitter, facebook κλπ με εκατομμύρια followers, μόλοουερς, κώλοουερς, με ποστς, με τουήτς, με πόουκς, με λάικς, με θαμπς-απ, με πλας-ουάν και δε συμμαζεύεται.
Ένας μπαμπάς 36 ετών που δεν αντέχει να τρέχει πίσω από την κόρη του, γιατί το σώμα του έφτασε αισίως τα 117 κιλά κρέατος και ιδρώνει από το πρώτο κιόλας βήμα. Αλλά παρόλα αυτά τρέχει, γιατί την αγαπάει και δεν θέλει να χτυπήσει
stay…tuned…Γραφτείτε στη σελίδα μας στο Facebook για να ενημερώνεστε για νέες δημοσιεύσεις γιατί δεν τελειωσαμε εδώ!
Πατηστε ΕΔΩ και ελατε στην πιο ομορφη παρεα με συνταγες και κατασκευες
