Ησυχία παρακαλώ! Θελω να φόρτισω!

Είναι κάποιες μέρες που δεν θέλω να μιλάω με άνθρωπο.Μια από αυτές είναι και η σημερινή!
Δεν ξέρω γιατί το παθαίνω αυτό που και που!αντικοινωνικοτητα να το πω,βάρεσα μπιέλα να το πω,πάντως το μόνο που θέλω είναι να κουκουλωθώ όπως τότε που ήμασταν παιδιά, κάτω από μια κουβέρτα και να μην ακούω κανέναν και ΤΙΠΟΤΑ!

Από μικρο,ήμουν λίγο ζαβό. Κυκλοθυμική μέχρι αηδίας.
Και περνούσα περιόδους φόρτισης.
Θα μου πεις εσύ τώρα τι είναι αυτό.
Πως φορτίζεις το κινητό όταν σου κλείσει από μπαταριά και  το παράτας στη τύχη του στο φορτιστή?
Ε αυτό είναι !Η μπαταρία μου εξαντλήθηκε και για να πάρω μπροστά πάλι θέλω φόρτισμα!
Και για να φορτίσω πρέπει να ησυχάσω!
Παλιά βέβαια όταν μου συνέβαινε αυτό,έπαιρνα ένα σακίδιο στη πλάτη και εξαφανιζόμουν από προσώπου γης για όσο χρειαζόταν. Όταν γυρνούσα ήμουν ολοκαινουργια όπως λέει και ο γνωστός αοιδός.
Τώρα βεβαία αυτό είναι λίγο δύσκολο να γίνει, καθώς έχω έναν άντρα και μια κόρη που άμα εξαφανιστώ θα χτυπήσουν στο amber alert!
Εδώ και μέρες χτυπούσε η ένδειξη η μπαταρία σας εξαντλείται …
Τα σημάδια είναι πάντα ίδια!
Ξεκινάει με μελαγχολία για κάνα δυο μέρες,μετά με πιάνουν νεύρα τρελά!
Αρπάζομαι με το παραμικρό και αποκορυφώνετε με υποχονδρίαση !
(Δυο μέρες έχω γλύψει το σπίτι μου)
Εσείς οι ψυχολόγες /ψυχολόγοι,να ξέρετε ότι υπάρχει και το φαινόμενο του φορτίσματος που πρέπει να μελετήσετε. Προσφέρομαι για μελέτη!
Λοιπών να μη πολυλογώ, όταν είμαι αφόρτιστη τώρα που έγινα μάνα και δε μπορώ να πάρω τα όρη και τα βουνά (μεταφορικά πάντα),δε  μιλάω σε άνθρωπο!
Βάζω το κινητό στο αθόρυβο,και το μόνο που κάνω είναι να ακούω μουσική,να γράφω ασταμάτητα!Ότι μου κατέβει!
Οι φίλοι με ξέρουν,δεν ενοχλούν! Ξέρουν το πολύ σε μια εβδομάδα μου περνάει. Ο άντρας μου επίσης.
Το παιδί μου όμως?Το παιδί με ένα μαγικό τρόπο κάθεται απλά δίπλα μου χωρίς να ενοχλεί καθόλου και με παρατηρεί.Με παίρνει αγκαλιά αποφορτίζοντας όλο το άγχος μου,χαλαρώνοντας όλες τις άμυνες μου,λέει ΤΗΝ ατάκα την ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ στιγμή και με κάνει να γελάω!
Γιατί όταν το παθαίνω αυτό αν μιλήσουμε λίγο σοβαρά ,είναι από συσσωρευμένο άγχος και πίεση.
Είναι το καμπανάκι του οργανισμού μου που χτυπάει δυνατά και μου λέει ΟΠΑ!Τώρα κοιτά εσένα δηλαδή Έμενα!
Γιατί αν δεν είμαι εγώ καλά,τίποτα δεν θα κάνω καλά,και προτιμώ να μην το κάνω καθόλου προκειμένου να κάνω κάτι επειδή πρέπει!
Φορτίζω λοιπών,για να μπορέσω να αποδώσω και πάλι στο καλύτερο!Αλλιώς αν δεν φορτίσω καλά θα χαλάσει η μπαταρία και τότε τη βάψαμε!

Close