…Οι εγκαταστάσεις του Παναθηναϊκού είχαν μετατραπεί σε κέντρο αντίστασης. Τόσο ο γενικός γραμματέας του Συλλόγου Μιχάλης Παπάζογλου όσο και ο ιδρυτής Γεώργιος Καλαφάτης συμμετείχαν ενεργά σε αντιστασιακές οργανώσεις ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που με πάσα μυστικότητα οι αθλητές του Παναθηναϊκού άκουγαν τα προγράμματα του συμμαχικού ραδιοφώνου και μάθαιναν τα νέα από τα μέτωπα του πολέμου.
Ο Παναθηναϊκός διατηρήθηκε ζωντανός και σε αυτή τη δύσκολη χρονική περίοδο, χάρη στη προσωρινή Διοικούσα επιτροπή που συστάθηκε (Ευάγγελος Σταμάτης, Κώστας Λεκατσάς, Νίκος Γκούμας, Κώστας Μπαλτάσης, Φραγκίσκος Πλυτάς) αλλά και την αγάπη ορισμένων παικτών στο ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός διοργάνωσε το Σεπτέμβρη του 1940 το Κύπελλο Αεροπορίας (ΠΑΟ 6, ΑΕΚ 3, Εθνικός 0), ενώ το 1943 ήταν πρώτος στο ανεπίσημο πρωτάθλημα που επιχείρησε να διοργανώσει η ΕΠΟ, την ίδια σεζόν συμμετείχε στο κύπελλο Καισαριανής (ΠΑΟ 8, ΑΕΚ 6, ΟΣΦΠ 6, Απόλλων 4), στα Κύπελλα Πάσχα και Χριστουγέννων.
Στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας έμελλε να υψωθεί η πρώτη ελληνική σημαία από την ημέρα που τα ναζιστικά στρατεύματα κατέλαβαν την πρωτεύουσα. Την ύψωσε ο διευθυντής του γηπέδου, Αντώνης Βρεττός ,στις 8 Οκτωβρίου του 1944, τέσσερις ολόκληρες ημέρες πριν την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων και ενώ ακόμα η Αθήνα βρισκόταν από γερμανικό έλεγχο. Ο Βρεττός τοποθέτησε πινακίδα στην είσοδο του γηπέδου, επάνω στην οποία έγραψε: “Την προσεχή Κυριακή, μέγας ποδοσφαιρικός αγών Παναθηναϊκού – Αγγλικής Αεροπορίας. Ζήτω η Ελευθερία!”
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η οικογένεια του ΠΑΟ θρήνησε το χαμό του Μίμη Πιερράκου στο αλβανικό μέτωπο, ο μεγάλος σκόρερ της δεκαετίας του 1930 άφησε την τελευταία του πνοή στο Πόγραδετς της Γιουγκοσλαβίας το Νοέμβρη του 1940, μαχόμενος τους Ιταλούς. Δέκα χρόνια μετά τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Αθήνα, στο κοιμητήριο Ζωγράφου.
Εκείνη την περίοδο, με τα χρώματα της ομάδας αγωνίστηκαν σπουδαίοι αθλητές, όπως ο Γιάννης Παπαντωνίου, ο Γαβρήλος Γαζής, ο Νίκος Σίμος, ο Γιάννης Πετσανάς, ο Μπάμπης Φυλακτός, ο Νίκος Φαράντος, ο τερματοφύλακας Μαθιός Βιτάλης, ο Τάσος Κρητικός, ο Ηλίας Σταφυλίδης και πολλοί ακόμα. Συν τις άλλοις οριστικοποιήθηκε η επιστροφή του Απόστολου Νικολαϊδη στη διοίκηση της ομάδας. Ο πρώτος μεταπολεμικός ποδοσφαιρικός αγώνας στην Ελλάδα λήταν το φιλικό που έδωσε ο ΠΑΟ με ομάδα του αγγλικού στρατού στις 28/1/1945 με τους πράσινους να κερδίζουν 4-1. Αξιο αναφοράς ότι το 1948 ήταν η χρονιά του ηλεκτροφωτισμού της Λεωφόρου με προβολείς που αγοράστηκαν από τις ΗΠΑ. Στις 28 Ιουλίου έγινε το πρώτο νυχτερινό παιχνίδι στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τον Παναθηναϊκό να νικά 2-0 τον Ολυμπιακό, με τέρματα Σταφυλλίδη και Πετσανά.
Την εποχή μετά τον πόλεμο, ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να σημειώσει μεγάλες επιτυχίες αλλά στις τάξεις του είχε μερικούς από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της εποχής. Οι τίτλοι του ήταν σχετικά λίγοι. Κατέκτησε μόνο το Κύπελλο του 1948 (νικώντας την ΑΕΚ στο τελικό με 2-1, έχοντας το Νίκο Σίμο σε πολύ μεγάλα κέφια) και το Πρωτάθλημα του 1949 με 3 νίκες και 1 ήττα, απέναντι σε Ολυμπιακό και Αρη Θεσσαλονίκης. Εκείνος ο τίτλος πανηγυρίστηκε έντονα, αφού ήταν το πρώτο πρωτάθλημα, 19 χρόνια μετά το επίτευγμα της ομαδάρας του Αγγελου Μεσσάρη. Μετά από εκείνο τον θρίαμβο, ήρθε το 1950 η ανώμαλη προσγείωση, αφού ο ΠΑΟ έμεινε τέταρτος στο Πρωτάθλημα Αθηνών, πίσω από ΑΕΚ, Πανιώνιο, Αστέρα, χάνοντας την ευκαιρία του να υπερασπιστεί τα κεκτημένα του στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Leoforos.gr
