Το κορμί της 13 χρόνια πριν ξεσήκωνε τις αντρικές φαντασιώσεις και ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη που την έβλεπε να ισορροπεί μεταξύ ζωής και θανάτου για να επιβιώσει μέσα στο reality… Το «Survivor» χρωστούσε πολλά ποσοστά θεαματικότητας στην Ορθούλα Παπαδάκου που μιλάει για πρώτη φορά στο Youweekly.gr ύστερα από τόσα χρόνια για τη συμμετοχή της στο παιχνίδι επιβίωσης…
Έχοντας μάθει στη ζωή της να είναι απόλυτα ειλικρινής, η Ορθούλα Παπαδάκου λέει την άποψή της για το «Survivor» που προβάλλεται από τον ΣΚΑΪ και αποκαλύπτει όλα όσα έζησε και όλα όσα έγιναν πίσω από τις κάμερες που δεν έμαθε κανείς… Διαβάστε παρακάτω όσα αποκάλυψε…
Ποιες ήταν οι συνθήκες που περάσατε τότε στο «Survivor» και ποιες οι διαφορές με τις τωρινές;
«Πιστεύω ότι οι δικές μας συνθήκες ήταν πιο δύσκολες (περιβάλλον, φαγητό, εργαλεία, ρουχισμός)… Από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, ένας παίκτης έπαθε θλάση και εμφανίστηκε κατευθείαν γιατρός. Εμείς φτάσαμε στη λιποθυμία για να έρθει γιατρός. Από τα χέρια μου περνούσε δηλητήριο από σαρανταποδαρούσα και παρακαλούσα δύο ημέρες να με φροντίσουν. Το νερό που είχαμε για κάθε ημέρα ήταν τρία μπουκάλια για κάθε παίκτη. Εδώ από όσο έχω δει, το νερό το χρησιμοποιούν απεριόριστα και χωρίς σκέψη. Υπήρχε παιχνίδι στο οποίο παρότι είχαμε ματώσει στα χέρια και στα πόδια μας από κορμούς, δεν μας έδωσαν νερό να πλυθούμε και αναγκαστήκαμε να πλυθούμε με το νερό της θάλασσας. Κάτι που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση είναι πόσο συχνά τους δίνουν τροφή. Εμείς πέρα από την αρχική τροφή (5 κιλά ρύζι, 5 κιλά αλεύρι και 3 κονσέρβες), μας δόθηκε η δυνατότητα να κερδίσουμε σε παιχνίδι ένα ζωντανό φίδι, που έπρεπε να σκοτώσουμε για να φάμε. Εδώ οι παίκτες τρώνε μέρα παρά μέρα. Δύο φορές είχαμε μαζευτεί οι παίκτες και είπαμε ότι αν δεν μας έφερναν φαγητό δεν θα συνεχίζαμε. Οι συνθήκες ήταν πολύ άσχημες. Τα βασικά μας εργαλεία ήταν ένας Swiss army σουγιάς, ένα won, τρία μεγάλα μαχαίρια και δύο αγκίστρια (όχι πριόνι, ψαροντούφεκο, σφυρί, σχοινί, πρόκες, κουβέρτες, μαχαιροπίρουνα κ.λπ.). Επίσης, οι παίκτες που επιλέχτηκαν από την παραγωγή είχαν διαφορετικές ηλικίες, επαγγέλματα και δεν ήταν όλοι «σφίχτες» και με κοιλιακούς. Εμάς ήταν διαφορετικός ο τρόπος διεξαγωγής των παιχνιδιών. Δεν κέρδιζε όποιος φτάσει στους δέκα, αλλά έπαιζε όλη η ομάδα για μια νίκη και συμμετείχαν όλοι στα παιχνίδια.»
Κινδύνευσες ποτέ πραγματικά στο παιχνίδι ή όλα ήταν θέμα εντυπωσιασμού;
«Ναι, κινδύνεψα, όχι μία φορά πολλές φορές. Η πιο σοβαρή δεν παίχτηκε ποτέ στον αέρα. Από τον ζωμό της καρύδας που πίναμε (λάδι), έπαθα διάρροια και μετά αφυδάτωση. Ζητούσα γιατρό, αλλά ήρθε όταν έμεινα λιπόθυμη πέντε λεπτά στην παραλία και φοβήθηκαν οι συμπαίκτες μου. Ξύπνησα με ορούς στα χέρια μου. Το κανάλι ήθελε εντυπωσιασμό, εμείς όμως ζούσαμε μια σκληρή πραγματικότητα, που πολλές φορές έφτανε στα όρια της τρέλας… Ίσως και γι’ αυτό τα πράγματα τώρα είναι πιο light, για να καταφέρουν οι παίκτες να αντέξουν τη μεγάλη διάρκεια.»
Οι συνθήκες υγιεινής υπήρχαν;
«Η βρόμα είχε ποτίσει το δέρμα μας. Κοιμόμασταν σε κορμούς, με τερμίτες. Περπατούσαν πάνω μας τη νύχτα αρουραίοι και απλά τους διώχναμε. Το χαρτί υγείας τελείωσε γρήγορα και χρησιμοποιούσαμε τα φύλλα και τη θάλασσα. Τον καιρό που ήμουν εκεί μου είχε κοπεί η περίοδος και έκανε 8 μήνες να μου ξανάρθει. Τα μαλλιά είχανε γίνει ράστα και όταν επέστρεψα αναγκάστηκα να τα κόψω. »
Ποιο ήταν το πιο αηδιαστικό πράγμα που έφαγες, που ακόμα και τώρα όταν το σκέφτεσαι κάνεις εμετό;
«Το πρώτο που δεν παίχτηκε ποτέ ήταν αυγά από χελώνα που προσπαθήσαμε μάταια να βράσουμε. Το δεύτερο ήταν έντομα, κάτι μεταξύ αράχνης και σαλιγκαριού, που βρήκαμε στη ζούγκλα και όταν αναγκαστήκαμε να τα φάμε και έκανα εμετό προς το τέλος του παιχνιδιού. Επίσης, βρήκαμε σε μια καλύβα χαλασμένα προϊόντα που τα φάγαμε όπως και στόκο, νομίζοντας ότι είναι αλεύρι. Το φίδι που φάγαμε θεωρείται gourmet μπροστά σε όλα τα υπόλοιπα.»
Διαβάστε όλη την συνέντευξη στο περιοδικό YOU που κυκλοφορεί μόνο με 1,5€
