Είπαμε εδώ θα τα λέμε όλα… Αγαπημένες μου, όσες διαβάζετε αυτό το κείμενο και αντιμετωπίζετε πρόβλημα τεκνοποίησης σίγουρα καταλαβαίνετε.
Γιατί περνούν τα χρόνια γιατί δουλεύουμε πολύ, γιατί λέμε δεν πειράζει, μπορούμε ακόμα… γιατί …γιατί… άπειρα γιατί…
Και φτάνει λοιπόν η μέρα που ακούμε ότι τα περιθώρια στενεύουν και πρέπει να βιαστούμε κι εμείς τρελαινόμαστε, αγχωνόμαστε και μπερδευόμαστε. Ακούμε από εδώ, ακούμε από εκεί και δεν ξέρουμε ποιον να πρωτοπιστέψουμε. Γιατί η αλήθεια είναι, ότι στη φάση αυτή, όλοι έχουν κάτι να πουν, να προτείνουν -και κυρίως άτομα από το περιβάλλον μας…
Εγώ σταμάτησα να ακούω και να επηρεάζομαι, και σας το λέω αλήθεια αυτό! Και πηγαίνω όπως πιστεύω εγώ. Σίγουρα, οι δικοί μας άνθρωποι ανησυχούν, ακόμα και οι φίλοι μας… αλλά όπως λέει και η παροιμία: «Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει…»
Να κάνετε αυτό που πιστεύετε εσείς σωστό, να μοιράζεστε τις αγωνίες σας με τους συντρόφους σας και ένα-δυο στενούς σας φίλους, αλλά μέχρι εκεί…
Δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία που ακόμα και σήμερα εν έτη 2018, σχεδόν η πρώτη ερώτηση αν έχεις παντρευτεί και έχεις αργήσει να κάνεις παιδί είναι η γνωστή πια ατάκα: «Κανένα παιδάκι δεν θα κάνετε;» Χωρίς να υπολογίζουν αν εσύ προσπαθείς και δεν μπορείς… και πληγώνεσαι όταν το ακούς.
Μην ακούτε τίποτα κορίτσια μου, μην απαντάτε σε «επικίνδυνες» ερωτήσεις και κάντε τις προσπάθειες σας διακριτικά και ήρεμα. Και μην ξεχνάτε ότι η ζωή είναι ωραία και έτσι και αλλιώς… Σφίξτε το χέρι του συντρόφου σας και προχωρήστε!
Ένα άρθρο από την Μαρια Μπεκατώρου στο Maria’s Diary, που είχε προκαλέσει αίσθηση.
