Εν αρχή ην το χάος. Έπειτα, οι πλανήτες, οι αστερισμοί, οι θάλασσες, τα βουνά, τα ζώα, ο άνθρωπος. Μετά γεννήθηκα εγώ και μέσα μου άρχισε να μεγαλώνει το χάος. Μπόρεσες να καταλάβεις, να εξηγήσεις ή να προβλέψεις ποτέ το χάος; Γιατί να μπορέσεις, λοιπόν, να καταλάβεις εμένα και να με διαχειριστείς; Είμαι μυστήριο πλάσμα. Ακόμη κι αν την μέρα που ήρθα σε τούτον εδώ τον κόσμο είχα έρθει με οδηγίες χρήσης, εσύ δεν θα μπορούσες να με κουμαντάρεις για κανέναν λόγο.
Δεν κοντρολάρομαι, μάτια μου. Αν προσπαθήσεις να με κοντρολάρεις θα είναι σα να προσπαθείς –μάταια- να εμφιαλώσεις τη θάλασσα. Εμφιαλώνεται η θάλασσα;
Το μυαλό μου είναι το όπλο μου και το εισιτήριο σου. Ή θα σε σκοτώσει ή θα σε πάρει μαζί του να ταξιδέψεις. Έχεις απέναντί σου πλάσμα διαολεμένο και πέρα ως πέρα εγκεφαλικό. Κάνε «έρωτα» στο μυαλό μου. Αυτό γουστάρω. Τολμάς; Οι σκέψεις μου δεν είναι προσεκτικά τακτοποιημένες μέσα σε μπαούλα. Αναρχία, φίλε! Άσε με να πάω στα βαθιά και μη με τραβάς να κολυμπάω μαζί σου με μπρατσάκια εκεί που πατάω. Δεν το αντέχω!
Αν είσαι απ’ αυτούς που βάζουν τους ανθρώπους σε καλούπια, κακώς πας να μπλέξεις μαζί μου. Δεν πρόκειται να μπω μέσα σ’ αυτά. Δεν πρόκειται να βολευτώ ποτέ. Είμαι απ’ τη φύση μου ανυπότακτη. Τα δηθενιλίκια και οι καθωσπρεπισμοί σου δεν με συγκινούν, ούτε για πλάκα. Ποτέ δε θα μπω στο δικό σου το τριπάκι έτσι ώστε να με δεχτείς και να μ’ αγαπήσεις.
Η άμυνά μου είναι στάση επιθετική. Δύσκολα θα διαβείς την κλειδωμένη καγκελόπορτα που έχω χτίσει μπροστά μου. Ίσως να καταφέρεις για λίγο να κρυφοκοιτάξεις μέσα. Αν αυτό σου είναι αρκετό, πάω πάσο. Θα είσαι απλά άλλος ένας περαστικός. Πληγώθηκα, συγχώρησα, δεν ξέχασα όμως. Ούτε θα ξεχάσω. Γι’ αυτό με βλέπεις έτσι σκληρή κι απόλυτη. Πολύ πιθανό να πληγώνω κι εγώ συνειδητά ή μη. Δεν το κάνω γιατί δε σε πάω. Γιατί δε σε χωνεύω. Το κάνω για να προστατέψω εμένα.
Θέλω την καθαρή κι απόλυτη αλήθεια. Παντού. Στα μάτια, στα λόγια, στις πράξεις, στα συναισθήματα. Κι εγώ θα είμαι ειλικρινής, αλλά ποτέ δε θα σου αποκαλύψω τα πάντα. Συνέχεια θα υπάρχει κάτι που θα φυλάω για μένα. Θέλω να μ’ αφήνεις να χάνομαι στις σκέψεις μου κι εσύ να μη μου ζητάς να σε πάρω μαζί μου. Αν το θελήσω, απλά θα το κάνω.
Θέλω ελευθερία. Θέλω ν’ αναπνέω και να δίνω ζωή ακόμη και στις πιο ανόητες και ανούσιες καταστάσεις. Εκτιμώ το οτιδήποτε μπορεί να με βελτιώσει και να με κάνει να εξελιχθώ. Αν δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος, απομακρύνσου. Δε θα με βρίσκεις πουθενά. Εκεί που θα νομίζεις πως μ’ έχεις φτάσει, εγώ θα έχω κάνει άλλο ένα βήμα. Θα προχωράς αλλά παράλληλα θα έχω προχωρήσει κι εγώ. Όχι, γιατί είμαι πιο έξυπνη από σένα, ούτε γιατί σε υποτιμώ. Θα το κάνω αποκλειστικά για να νιώθω εγώ ασφαλής και ακέραιη.
Παρατήρησε, τώρα, την αντίφαση! Θα είμαι επτασφράγιστο μυστικό μέχρι να κατορθώσεις να μπεις στον κόσμο μου, σ’ αυτόν τον αλλόκοτο και περίεργο κόσμο. Αλλά αν τα καταφέρεις θα σ’ αγαπήσω βαθιά, έντονα, παθιάρικα. Θα γίνω λάβα και θα σε παρασύρω να λιώσουμε μαζί. Θα σ’ αγαπήσω τόσο πολύ που δε θα το αντέξεις. Θα σου δοθώ ολοκληρωτικά ψυχή τε και σώματι.
Δεν είμαι ανισόρροπη, ούτε psycho. Άνθρωπος είμαι, ένας άνθρωπος που ξέρει τι θέλει. Είμαι, βέβαια, κομματάκι δύσκολο κι αρκετά απαιτητικό. Δεν απαιτώ από σένα μόνο. Απαιτώ κυρίως από μένα. Θέλω να στύβω το «λίγο» και να βγάζω το «πολύ». Δες το σαν πρόκληση! Αν το προσπαθήσεις θα δεις ότι τελικά ίσως και ν’ άξιζε που δεν ήμουν ποτέ ανοιχτό βιβλίο.
