Ο ένας δίνει στον άλλο αυτό που κρύβει μέσα του, το σκοτάδι ή το φως του, πράγματα που θα ευχαριστήσουν τον αποδέκτη ή θα τον δυσαρεστήσουν και θα τον πονέσουν. Έτσι, δεν είναι οι άλλοι άνθρωποι αυτοί που μας πληγώνουν. Αντίθετα, είμαστε εμείς οι ίδιοι οι φταίχτες που δίνουμε βάση και αποδεχόμαστε τις απόψεις και τις κρίσεις των άλλων για τη ζωή μας.
Μην αφήνετε τους άλλους να σας μεταμορφώνουν σε θηρία. Μην αφήνετε τους ανθρώπους να σας δηλητηριάζουν και να σβήνουν το φως της ψυχής σας, μην τους αφήνετε να σας θυμώνουν και φυσικά ποτέ να μην τους αφήνετε να στέλνουν τους δαίμονες τους πάνω σας.
-Αν κάποιος σας δελεάσει κάνοντάς σας ένα δώρο και δεν το δεχτείτε, σε ποιον θα ανήκει εντέλει το δώρο;
-Σε αυτόν που προσπάθησε να το δώσει, απάντησε ένας από τους μαθητές.
-Το ίδιο ισχύει και για το φθόνο, το θυμό, και τις προσβολές, είπε ο δάσκαλος. -Όταν δεν γίνονται δεκτές, καταλήγουν να ανήκουν στο πρόσωπο που τις εξέφρασε.
Κανείς δεν μπορεί να σας βλάψει, χωρίς τη δική σας συγκατάθεση. Λένε ότι η μεγαλύτερη μορφή περιφρόνησης είναι η απαξία, πράγμα που θέλει να πει πως η αδιαφορία είναι η χειρότερη τιμωρία και το καλύτερο όπλο για την καταπολέμηση των επιθέσεων που δεχόμαστε από άλλους.
