Η ιστορία αυτή είναι αρκετά συγκινητική καθώς μας κάνει να θυμόμαστε τις πραγματικές σχέσεις που έχουμε με τους γονείς μας, που στη σημερινή εποχή τείνουμε να ξεχάσουμε.
Η ιστορία μας λοιπόν αρχίζει όταν ένας γιός αποφασίζει να βγάλει έξω τον ηλικιωμένο πια πατέρα του για φαγητό για να μιλήσουν. Ο πατέρας του όμως ήταν τόσο αδύναμος που κάθε φορά που πήγαινε να τσιμπήσει μια μπουκιά ή να πιεί μια γουλιά από το αναψυκτικό του, τα έχυνε όλα επάνω του.
Ο γιός του δεν έδινε σημασία σε οτι γινόταν καθώς γι αυτόν είχε σημασία μόνο το γεγονός οτι ήταν με το πατέρα του και αυτό τον έκανα πολύ ευτυχισμένο.
Το εστιατόριο όμως δεν είχε την ίδια άποψη με αυτόν καθώς τον κοιτούσαν με περιφρόνηση, ήταν έκδηλη η απέχθεια στα πρόσωπα τους ,( λες και αυτοί δεν θα έφταναν κάποτε στην ηλικία του). Ο γιος λοιπόν τα είπε με το πατέρα του και μόλις έφαγαν σηκώθηκε τον έπιασε απο το χέρι και τον οδήγησε στο μπάνιο όπου τον φρόντιζε με τόση αγάπη, τον βοήθησε να πλύνει το πρόσωπο του και στη συνέχεια προσπάθησε να διώξει τους λεκέδες από το πουκάμισο και τον παντελόνι του με μερικά μαντηλάκια που είχε μαζί του.
Έπειτα βγήκαν έξω, ο γιός πλήρωσε για το δείπνο περιφρονώντας τα περίεργα βλέμματα του εστιατορίου και πήρε τον πατέρα του για να φύγουν.
Δείτε ακόμη: Μια μάνα, ένας γιος, ένας κόσμος
Την ώρα που πήγαιναν να φύγουν, ένας κύριος τον φώναξε και του είπε ”Παιδί μου, σήμερα έκανες κάτι πραγματικά σημαντικό και έχεις αφήσει κάτι πίσω σου, το ξέρεις;” εκείνος τότε απάντησε: συγγνώμη κύριε δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μου μιλάτε δεν ξέχασα τίποτε”. Ο κύριος του χαμογέλασε και με αγάπη να ξεχειλίζει από τα χείλη του, του είπε με χαμηλή φωνή” και όμως σήμερα εδώ άφησες κάτι πολύτιμο για όλους εμάς, άφησες ένα μάθημα και έγινες παράδειγμα για πολλούς”, ”άφησες την ελπίδα σε κάθε πατέρα οτι κάποτε ο γιός του θα του συμπεριφέρεται έτσι.”
Οι άνθρωποι που δειπνούσαν τότε τους κοίταξαν με ένα σιωπηλό και γεμάτο ντροπή για τους εαυτού τους βλέμμα.
Ηθικό δίδαγμα: Μην ξεχάσεις ποτέ αυτούς που σε φρόντισαν, το να τους φροντίσεις στη συνέχεια εσύ είναι μεγαλύτερη τιμή. Να τους σέβεσαι και να τους εκτιμάς και μην ξεχνάς οτι κάποτε αυτή έδωσαν όλη τους τη ζωή για να σε μεγαλώσουν.
