Ένα γράμμα για την γυναίκα μου : Τελικά δεν σε ξέρω όπως νόμιζα!

Πόσο καλά ξέρουμε ή νομίζουμε ότι ξέρουμε τον σύντροφό μας; Μπορεί να είμαστε μαζί μήνες ή και χρόνια, αλλά πότε μπορούμε να πούμε ότι ξέρουμε κάθε πτυχή του εαυτού του ή πότε μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον ίδιο; Εδώ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας στο μέγιστο, μπορούμε ένα άλλο πρόσωπο; όποιο και αν είναι αυτό…

Το παρακάτω κείμενο από το Βabyradio δίνει ένα απλό παράδειγμα που θα μας κάνει να καταλάβουμε πως ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι…

«Νιώθω οτι δε σε ξέρω πλέον»…

Συνήθως αυτό αποτελεί αιτία διαζυγίου, γιατί όμως να μην σημαίνει μια καινούρια αρχή;

Είμαστε παντρεμένοι εδώ και 14 χρόνια.

Οπότε είμαι σχεδόν σίγουρος οτι ξέρω γιατί δεν απαντάει στα μηνύματα μου.

Το πρωί που έφυγα για τη δουλειά ήταν ήσυχη και αγέλαστη – μάλλον με αυτόν τον τρόπο με τιμωρεί για κάτι που την πείραξε…

Ή απλά δίνει τα πάντα στα παιδιά μας, που ξέρω πόσο τα λατρεύει, και εγώ παίρνω μόνο ό,τι περισσεύει…

Δείτε ακόμα: «Δεν μπορώ να το χωνέψω! Η γυναίκα μου, μου φόρτωσε το παιδί του αδερφού μου!»

Ή απλά αποδιοργανώθηκε. Μπορεί να έχασε τον φορτιστή της, ή να ξέχασε να το φορτίσει. Ποτέ δεν ασχολιόταν με τέτοια πράγματα… Μπορεί και διευθύνει μια ολόκληρη εταιρία με επιτυχία, αλλά αυτά τα καθημερινά πράγματα την δυσκολεύουν.

Μάλλον είναι και τα τρία…

Άλλωστε είμαστε 14 χρόνια παντρεμένοι.

Την ξέρω!

Περνάμε χρόνια ή και δεκαετίες με κάποιον άνθρωπο και πιστεύουμε πως τον ξέρουμε… Σίγουρα, ξέρουμε πολλά, όπως το πώς πίνει τον καφέ του, το πώς προτιμάει να κοιμάται, όλα όσα τον ενοχλούν και με όλα όσα γελάει. Ξέρουμε τι χρειάζεται για να χαμογελάσει και τι μπορεί να του χαλάσει τη διάθεση… Ξέρουμε όλες τις συνήθειες και τα ελαττώματα του.

Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι να ξέρουμε το τι συμβαίνει μέσα του – και αυτό δεν είναι δυνατό!

Μακάρι να γινόταν, αλλά δεν γίνεται…

Περιμένοντας χωρίς ελπίδα τον πελαργό….
Όλη μέρα σκεφτόμουν τι συμβαίνει, γιατί δεν απαντάει – πέρασαν τόσα από το μυαλό μου…

Και μετά γύρισα σπίτι! Μπαίνοντας μέσα στο γκαράζ είδα κάτι άδειες κούτες…

Μπήκα τρέχοντας μέσα στο σπίτι και είδα την γυναίκα μου χαμογελαστή να φωνάζει «ΈΚΠΛΗΞΗ!», μόλις με είδε.

Δείτε ακόμα: Αγαπώ τη γυναίκα μου

Τόσες μέρες σκεφτόταν μόνο πώς να ετοιμάσει την έκπληξη χωρίς να την καταλάβω – δεν με τιμωρούσε για κάτι…

Τόσες μέρες ήταν ήσυχη και αγέλαστη για να μην την καταλάβω – όχι γιατί δεν με αγαπάει πια…

Το κινητό της ήταν πλήρως φορτισμένο, αλλά ετοίμαζε την έκπληξη και δεν πρόλαβε να το σηκώσει…

Και οι κούτες δεν ήταν γιατί ετοιμαζόταν να φύγει από το σπίτι – ήταν από το δώρο μου…

Τελικά δεν ξέρω την γυναίκα μου όπως νόμιζα!

Μπορεί ακόμα και τρομάζει – μπορεί ακόμα και με προβληματίζει προσπαθώντας να την καταλάβω.

Μπορεί να μην ξέρω την γυναίκα μου, ξέρω όμως ένα πράγμα!

Δείτε ακόμα: Κράξτε μαζί μας: Κράζω την γυναίκα μου και την παιδική της φίλη

Οτι την αγαπώ και οτι θα χρησιμοποιήσω κάθε λεπτό της ζωής μου για να την μάθω ακόμα καλύτερα!

Και σίγουρα θα μείνω έκπληκτος με όλα όσα θα μάθω…

Dr. Kelly Flanagan

 

photo credit: pinterest

Close