Είναι δύσκολο θέμα. Πονάει, πώς να το κάνουμε; Την κυτταρίτιδα καμιά μας δεν την θέλει, ενίοτε δεν την αποκαλούμε καν με το όνομα της. Γίνεται η «τέτοια», η «αυτή», η «καταραμένη». Σαν μια αρρώστια που δεν την αναφέρουμε μην τυχόν και την κολλήσουμε.
Όταν είμαστε μικρές δεν μας αφορά το θέμα, είναι ξένο, ανήκει σε άλλες αυτό το πρόβλημα. Συνήθως κάπου εκεί στη μέση της τρίτης δεκαετίας κάπως πάει να μας αγγίξει, όμως και πάλι διώχνουμε την σκέψη μακριά. Είμαστε εξάλλου πολύ μικρές για τέτοια.
Ώσπου έρχεται εκείνη η αποφράδα ώρα, όταν τα φασιστικά τριάντα μας ακουμπάνε στον ώμο και αποφασίζουμε να πάμε στο πολυκατάστημα με το μικρό όνομα να επιλέξουμε μαγιό.
Δοκιμαστήριο και έξω με μια ανάσα και τι να δεις; Αντί για το μέχρι πρότινος σφριγηλό κορμί σου, δύο λακουβάκια από εκείνη, την άτιμη να έχουν στρογγυλοκάτσει στο ωραιότερο -νόμιζες- σημείο του σώματός σου, χωρίς ιδιαίτερη διάθεση να μετακινηθούν ενώ εσύ τα πιέζεις με μανία και σκέφτεσαι «ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ».
Προφανώς και δεν αγοράζεις το μαγιό, εξαφανίζεσαι και παίρνεις την κολλητή σου εκείνο το απελπισμένο τηλέφωνο, αναζητώντας μια κουβέντα παρηγοριάς. Εκείνη συνήθως θα υποτιμήσει το πρόβλημα , σαν συνήγορος υπεράσπισης της χαμένης σου σφριγηλότητας και θα ρίξει τις ευθύνες στα «κακά» φώτα του μαγαζιού.
Κλείνοντας το τηλέφωνο θα την βρει το επόμενο λεπτό στον πλησιέστερο καθρέφτη ταραγμένη, να συνειδητοποιεί πως ο χρόνος έκανε και σε εκείνη τη δουλειά του. Το βράδυ θα τις βρει αγαπημένες να πνίγουν το καημό τους περνώντας ένα-ένα τα στάδια του προσωπικού τους και ανούσιου πένθους.
Άρνηση-Θυμός-Συνειδητοποίηση και πάλι από την αρχή.
Ατάκες τύπου «Όλες έχουν, είδα μια φωτογραφία της JLoκαι είναι τίγκα στην κυτταρίτιδα» και «Τι σου κάνουν τα φίλτρα του Instagram…» θα διαδέχονται η μια την άλλη, όμως είναι φυσιολογικό. Πρέπει να το βιώσεις.
Η μαμά σου πάντα θα είναι εκεί να σου λέει πως είσαι μια κούκλα και «Εσύ κυτταρίτιδα που; Α! Μόνο εσύ τη βλέπεις…».
Θα περάσεις όλες τις φάσεις μέχρι να συνειδητοποιήσεις πως δεν έχουν όλες -έχουν οι πιο πολλές- και είναι πολύ λογικό να συμβαίνει. Θα καταλάβεις επίσης αργότερα πως κανένας άντρας δεν έδωσε ποτέ την παραμικρή σημασία στην κυτταρίτιδα σου, ίσως να μην την αναγνωρίζει καν. Οι άντρες συνήθως ξενερώνουν με πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα από εκείνα που εσύ νομίζεις.
Θα πιείς πολύ νερό, πιστεύοντας πως την άλλη μέρα θα έχει εξαφανιστεί και θα δαπανήσεις χρήμα και χρόνο σε κρέμες που θα σου κάνουν ελάχιστη δουλειά. Πραγματικά ευτυχισμένη θα γίνεις όταν ευχαριστήσεις εκείνα τα παγωτά, εκείνες τις πίτσες και τις μπύρες που σου την προσέφεραν, γιατί εκείνη την στιγμή σε έκαναν χαρούμενη.
Όταν θα αποφασίσεις να βγεις στη παραλία για να ζήσεις την ευτυχία που σου προσφέρει μια μέρα στη θάλασσα χωρίς να κομπλάρεις για τις μικρές ατέλειες των γλουτών σου, τότε θα μοιάζεις πιο όμορφη από ποτέ.
Ζήσε τις στιγμές σου ξέγνοιαστη γιατί κάποτε το πρόβλημα της κυτταρίτιδάς σου θα φαντάζει ιδεατό.
Εξάλλου, όμορφες μας κάνουν οι ατέλειες μας.
Δείτε όλα τα νέα μας αρθρα με ένα κλικ εδώ
Πηγή: belikeyou.gr
