Ξέρετε τι θα πει παραξενιά στο φαγητό; Εγώ σας πληροφορώ ξέρω πολύ καλά μιας και είμαι η μαμά της Ηρώς. Πιο περίεργο παιδί στο φαγητό δεν υπάρχει.
Έχω δοκιμάσει πολλά κολπάκια για να την καταφέρω να φάει αλλά αν κάτι δεν κάτσει καλά στο μάτι της όπως καταλαβαίνετε αρχίζει τα μπλιαξ και τα ξινίσματα και ξημερωνόμαστε για να φάει μια μπουκιά. Αν περνάτε τα ίδια κορίτσια περαστικά σας!
Η Ηρώ βαριέται εύκολα! Κάθε βράδυ ανατινάζω το κεφάλι τι να της βάλω το πρωί στο σχολείο……… ξεκίνησα με κέικ…ποιο παιδί δεν τρελαίνεται για κέικ; Ένα μόνο θα σας πω! ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!!! Για να είμαι ειλικρινής την πρώτη μέρα το έφαγε, την επόμενη ξίνισε την μουρίτσα της από το πρωί και ψιθύρισε : «πάλι κέικ;» Με λίγα λόγια κάθε μέρα θέλει κάτι διαφορετικό και φυσικά αυτό το διαφορετικό το θέλει για ένα μήνα! Και το θέμα είναι ότι είναι και εφευρετική και σκαρφίζεται διάφορα για να μου το επιστρέφει πίσω…
Για να καταλάβετε θα σας πω μερικές επιστροφές πως μου τις πλάσαρε με δικαιολογία να μην τα φάει….
Επιστροφή Νο 1: Κεικ …….το είχε κάνει θρύμματα, μέσα στο σακουλάκι που της το είχα έτσι ώστε να μου αποδείξει ότι είναι άψητο….. «Κοίτα ρε μαμά σαν ζύμη ήταν! Μια μπάλα έγινε! Θες να το ψήσουμε να φτιάξουμε στολίδια για τα Χριστούγεννα;»
Επιστροφή Νο 2 : Τοστ με τυράκι….. το τοστ επέστρεψε πιο μαύρο από τα κάρβουνα που ψήνουμε! Ναι καλά διαβάσατε….. το ζωγράφισε με τον μαρκαδόρο της για να μου πει ότι ήταν καμμένο!
Επιστροφή Νο 3: Φρούτα…… εδώ από την μία γέλαγα με τις δικαιολογίες της και από την άλλη είχα τρελαθεί! Της έβαλα βανίλια…. «Ρε μαμά κρεμμύδι μου βαλές να φάω πρωινιάτικα;»
Της έβαλα μήλο πράσινο… πήγαινε στην γιαγιά της και της άρεσε στο σχολείο όμως…. «Ρε μαμά τι τεράστιος αρακάς είναι αυτός; Να τον μαγειρέψεις καλύτερα!»
Της έβαλα μπανάνα…. Ε εδώ σκέφτηκα τι θα μου πει; Η μπανάνα επέστρεψε φυσικά σε μια κατάσταση απελπιστική! Την ξεφλούδισε, δάγκωσε μία και την πέταξε μέσα στην τσάντα και φυσικά την συνέχεια την καταλαβαίνετε …..μπανάνα – τετράδια σημειώσατε 1-0!
Την μια αυγόφετες… της μύριζε το αυγό. Την άλλη τυροπιτάκια… ήταν πολύ το τυρί… Έφτιαξα μπάρες δημητριακών…. την ενοχλούσαν τα σποράκια…..και μπλα μπλα μπλα οι δικαιολογίες ατελείωτες όπως και οι επιστροφές!
Όσο για την σάκα της να μην το σχολιάσω… Σχεδόν κάθε βράδυ στο πλυντήριο στο σύντομο πρόγραμμα!!! Και επειδή το μεσημέρι δουλεύω στο γραφείο την παίρνει η μαμά μου στο σχόλασμα με αποτέλεσμα κάθε μεσημέρι να επικρατεί ο γνωστός μονόλογος της γιαγιάς: «Άντε πάλι χάλια τα έφερε πίσω… και το παιδί μένει νηστικό και πρέπει να βρεις κάτι να της αρέσει» και το ένα και το άλλο…. γιατί ξέρετε πόσο προστατευτικές και ευάλωτες είναι οι γιαγιάδες στα εγγόνια και μένα το κεφάλι μου και το αυτί μου υπέφεραν!!!
Μια μέρα γύρισε από το σχολείο και χτυπιόταν! Γιατί οι φίλες της παίρνουν πιο ωραία φαγητά στο σχολείο τους και πως τα δικά μας είναι μπλιαξ!
Τι παίρνουν βρε Ηρώ λέω; Πάμε στο σούπερ μάρκετ και θα δεις τα πιο γλυκούτσικα σαλαμάκια που υπάρχουν. Είναι και καταφερτζού…
Εκεί που περνάγαμε από το ράφι με τα αλλαντικά την είδα και πήρε μια σακουλίτσα με σαλαμάκια mini Εν Ελλάδι και τα περιεργαζόταν. «Μαμά το βάζω στο καρότσι! Θέλω μπουκίτσες τέτοιες να μου βάζεις στο σχολείο με ψωμάκι!»
Εντάξει σκέφτηκα το αυριανό πρωινό το βρήκαμέ, με το μεθαυριανό να δω τι θα κάνουμε…
Την επόμενη μέρα το πρωί καθώς ετοίμαζα το κολατσιό της άνοιξα ένα mini γαλοπούλας για να βάλω στο ψωμάκι της. Μην σας τα πολυλογώ δοκιμάζω και άστραψε το μάτι μου! Η γεύση τους κορίτσια δεν υπάρχει, τη διαφορά την κάνει το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που περιέχουν. Επειδή τα mini Εν Ελλάδι είναι ατομικά είναι πάντα φρέσκα και το φρέσκο αλλαντικό δεν έχει καμία σχέση με αυτό των πολλών ημερών (πείτε με τρελή αλλά τη γαλοπούλα σε φέτες τη δίνω στο παιδί το πολύ μέχρι την τρίτη μέρα από την κοπή της. Φοβάμαι γιατί η γαλοπούλα χαλάει πολύ πιο εύκολα από οποιοδήποτε άλλο αλλαντικό).
Αυτό ήταν, τα λάτρεψα και εγώ! Η Ηρώ δεν θεωρούσε μπλιαξ εκείνη τη μέρα το κολατσιό της και το έφαγε όλο! Χαρά και κλάμα η μάνα!
Ok σκέφτηκα, Λένα μην τσιμπάς να δούμε τι θα γίνει και αύριο… το βράδυ που γύρισα στο σπίτι με περίμενε με την γιαγιά της και με το που μπήκα χοροπήδαγε και φώναζε: «Μαμά αύριο θέλω αυτές τις μικρούτσικες τις μπουκίτσες πάλι αλλά όχι με ψωμάκι και τυρί με κουλούρι με σουσαμάκι!!!» Την κοίταξα ,την ξανά κοίταξα δεν πίστευα στα αυτιά μου! Δεύτερη μέρα το ίδιο πρωινό;;;; Μετά ξεκίνησε να μου γίνεται μια μικρή σεφ… έφτιαχνα μακαρονάδα «μαμά να βάλεις στην σάλτσα και μπουκίτσες mini…..» έφτιαχνα πίτσα εννοείται οι μπουκίτσες απαραίτητες!
Ακόμη ένας λόγος που με βόλεψαν πολύ είναι και αυτός των εξωσχολικών δραστηριοτήτων. Το βάζεις στη τσέπη ή στη θήκη της τσάντας και έτσι αν πεινάσει το παιδί, έχει ένα σνακ να τσιμπήσει.
Εδω ταΐζουμε mini Εν Ελλάδι τα λούτρινα!
Το κορυφαίο ήταν ότι ήθελε να κερνάει και τις φίλες της στο καράτε, το είχε δει σαν κέρασμα επειδή ήταν μικρά και σε σακουλάκι. Της ‘έδωσα λοιπόν το σακουλάκι μαζί της και όταν πήγα να την πάρω 2-3 μαμάδες με ρωτούσαν τι της έδωσα γιατί το είδαν τα παιδιά τους και θέλησαν και εκείνα! Καλέ αυτά δεν είναι σνακ πλέον, το νέο trend της πόλης είναι!
Και με αυτά και με κείνα τα σαλαμάκια mini Εν Ελλάδι έγιναν απαραίτητα στο ψυγείο μας και ησύχασα και ‘γω με το πρωινό στο σχολείο! Γιατί έπεσε και ένας μικρός εκβιασμός για να εμπλουτιστεί το πρωινό και με φρούτα κέικ και όλα αυτά που μου είχε απορρίψει… «Aααα Ηρώ μου όλα και όλα, αν θες σαλαμάκι, μία μέρα θα κάνω εγώ την επιλογή του πρωινού στο σχολείο μία εσύ» Η απάντηση της; «Έγινε μανούλα κόλλα το! Είσαι η πιο καλή μανούλα σε όλο τον κόσμο!» Και τσίμπησα και αγκαλιά σφιχτή με φιλάκι!
Ντρέπομαι αλλά η αλήθεια είναι πως κλέβω και εγώ για το γραφείο! Στα πολύ μουλωχτά γιατί αν με πάρει χαμπάρι την έβαψα!
Είχα βαρεθεί πια τις τυρόπιτες και τα άλλα σφολιατοειδή που και μπορεί να σε χορταίνουν αλλά και δεν συμφέρουν πια! Με γαλοπουλάκι mini και ένα κουλούρι είμαι κομπλέ μέχρι να γυρίσω σπίτι και έχω φάει και κάτι πιο υγιεινό από άλλα σνακ που έπαιρνα παλιά!
