Η συγκλονιστική ιστορία της 17χρονης julian Koepcke , που εξαιτίας ενός αεροπορικού δυστυχήματος βρέθηκε στην ζούγκλα και κατάφερε να επιβιώσει μόνη της, εξαιτίας των γνώσεων που είχε από τους επιστήμονες γονείς της!
Πολλές φορές βλέπουμε ταινίες θρίλερ ή περιπέτειες στο σινεμά και σκεφτόμαστε ότι εμείς στην θέση του πρωταγωνιστή δε θα αντέχαμε ούτε 2 ώρες. Παρόλα αυτά ένας άνθρωπος έχει ισχυρό ένστικτο επιβίωσης, όπως και κάθε ζώο σε αυτόν τον πλανήτη.
Έτσι ποτέ δεν ξέρεις μέχρι που μπορείς να φτάσεις έτσι ώστε να ζήσεις και μέχρι πόσα μπορείς να κάνεις στην προσπάθειά σου να βγεις ζωντανός από οποιαδήποτε περιπέτεια. Όμως αν δεν έχεις τις απαραίτητες γνώσεις η θέλησή σου για ζωή ίσως να μην είναι αρκετή.
Δείτε ακόμα Η ιστορία του πιο έξυπνου ανθρώπου στον κόσμο
Όμως ακόμη και τις απαραίτητες γνώσεις να μην έχεις, η θέλησή σου για ζωή μπορεί να είναι αρκετή. Η 17χρονη ηρωίδα της σημερινής μας ιστορίας, νομίζουμε ότι τα είχε και τα δύο. Είχε τις απαραίτητες γνώσεις διότι οι γονείς της ήταν επιστήμονες και την είχαν μάθει να επιβιώνει στην ζούγκλα.
Όμως είχε και αρκετή θέληση για ζωή. Έτσι μπορεί ένα αεροπορικό δυστύχημα παραλίγο να της στερήσει την ζωή, όμως εκείνη τα κατάφερε και βγήκε ζωντανή από όλο αυτό. Διαβάστε την ιστορία της 17χρονης που από αεροπορικό δυστύχημα βρέθηκε στην ζούγκλα και κατάφερε να επιβιώσει:
Πως διδάχθηκε από τους επιστήμονες γονείς της να ζει στην ζούγκλα;
Από τα εφηβικά της χρόνια Julian Koepcke η ζωή της ήταν μία περιπέτεια. Ζούσε μαζί με τους γονείς της – οι οποίοι ήταν επιστήμονες – στον Αμαζόνιο. Οι γονείς της λοιπόν είχαν φροντίσει να της μάθουν όλα όσα έπρεπε να ξέρει για να καταφέρει να επιβιώσει στην ζούγκλα.
Όταν οι γνώσεις της, έγιναν απαραίτητες
Ήταν Δεκέμβριος του 1971 όταν η 17χρονη τότε μαθήτρια Julian Koepcke ετοιμαζόταν να πάει διακοπές για τα Χριστούγεννα μαζί με τους γονείς της στην Πουκάλπα. Η μητέρα της επέμενε να φύγουν νωρίτερα όμως η 17χρονη την είχε παρακαλέσει να πάνε μαζί στην γιορτή του σχολείου.
Η μητέρα της πείστηκε. Έτσι η οικογένεια αναχώρησε στις 24 Δεκεμβρίου. Στο αεροδρόμιο γινόταν ο κακός χαμός. Πολλές πτήσεις είχαν ακυρωθεί τις προηγούμενες μέρες λόγω κακού καιρού και στα εκδοτήρια ο κόσμος προσπαθούσε να βγάλει εκ νέου εισιτήριο.
Η 17χρονη κοπέλα έκατσε στο παράθυρο από την πρώτη στιγμή της επιβίβασης. Στην μέση καθόταν η μητέρα της και δίπλα από την μητέρα της ένας φοβισμένος επιβάτης που έλεγε συνεχώς ότι είναι αφύσικο ένα μεταλλικό πουλί να απογειώνεται στον αέρα.
Δείτε ακόμα Με μια λεπίδα 9 ιντσών. Η μαχαιριά που οδήγησε το κορίτσι-θαύμα του τένις στην ψυχογενή βουλιμία
Η πρώτη μισή ώρα της πτήσης κύλησε ήρεμα. Όμως ξαφνικά το αεροπλάνο παγιδεύτηκε σε μία ισχυρή καταιγίδα. Ενώ ταξίδευαν μέρα το σκηνικό θύμιζε νύχτα και οι αστραπές χτυπούσαν το αεροπλάνο χωρίς έλεος.
Φυσικά οι επιβάτες έχασαν γρήγορα την ψυχραιμία τους και ούρλιαζαν σε κάθε ανατάραξη. Όμως η μητέρα της Julian Koepcke κράτησε την ψυχραιμία της για το καλό του παιδιού της και της έλεγε πως όλα θα πάνε καλά.
Όμως ξαφνικά ένα λευκό έντονο φως χτύπησε το αεροπλάνο κι εκείνο ξεκίνησε να κατευθύνεται προς το έδαφος. Η καμπίνα του αεροπλάνου έτρεμε τόσο δυνατά που οι επιβάτες ένιωθαν τους κραδασμούς στο σβέρκο τους.
Δείτε ακόμα Υπόγειες σήραγγες, ραντάρ, ελικοδρόμιο: Η χλιδάτη αετοφωλιά του «Έλληνα Φύρερ» που κόστισε 100 βρόμικα εκατομμύρια
Σύμφωνα με την Julian Koepcke η μητέρα της εκείνη την στιγμή είπε “Όλα τελειώνουν εδώ”. Η πτώση στο κενό ήταν γρήγορη και σε μερικά δευτερόλεπτα η 17χρονη Julian Koepcke βρέθηκε αναίσθητη δεμένη στο κάθισμά της.
Όταν άνοιξε τα μάτια της ένιωθε απίστευτους ιλίγγους και είχε πρησμένα μάτια. Διαπίστωσε ότι η μητέρα της δεν ήταν στο πλάι της. Σύρθηκε έξω από το σκάφος και φώναζε με όση δύναμη είχε το όνομα της μητέρας της. Όμως το μόνο που άκουσε ήταν ο αντίλαλος της φωνής της μέσα στο δάσος.
“Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη εικόνα, μόλις άνοιξα τα μάτια μου. Γιγάντια δέντρα λουσμένα από έντονο φως. Ένιωσα εγκαταλειμμένη και εντελώς αβοήθητη. Η δεξιά κλείδα ήταν σπασμένη. Στο αριστερό πόδι είχα μια βαθιά πληγή που περιέργως δεν αιμορραγούσε.”
Δείτε ακόμα Ο γιατρός που αγνόησε τις φαρμακευτικές και έδωσε το εμβόλιο σε εκατομμύρια ανθρώπους
Η νεαρή κοπέλα ξεκίνησε να περιπλανιέται στο δάσος. Έντομα, σκαθάρια, μεγάλα κουνούπια, ακρίδες, την ακολουθούσαν σε κάθε της βήμα. Εκείνη όμως αναγνώριζε κάθε ήχο από το θρόισμα που άκουγε. Για να ξεδιψάσει έγλυφε τα βρεγμένα φύλλα των δέντρων.
Δίπλα στο σκάφος δεν υπήρχε κανένα ίχνος συντριβής. Βρέθηκαν μόνο κάποια γλυκά και μερικά άλλα προσωπικά αντικείμενα των επιβατών. Έφαγε ένα από τα γλυκά που βρήκε ενώ την ίδια στιγμή είδε άλλο ένα αεροπλάνο να πετάει πάνω από το κεφάλι της.
Τα πυκνά δέντρα δεν την άφηναν να αντιδράσει. Αφού την κυρίευσε έντονη αδυναμία ξεκίνησε να προσπαθεί να βγει από το πυκνό δάσος. Σε κοντινή απόσταση από το σημείο που έπεσε το αεροπλάνο βρήκε ένα ρυάκι το οποίο και ακολούθησε.
Δείτε ακόμα «Φαινόμενο Bleve»: Το τρομακτικό τροχαίο στην Εθνική που θέρισε όσους βρίσκονταν σε ακτίνα 200m
Όμως οι μεγάλοι κορμοί δέντρων που ήταν πεσμένοι μέσα την δυσκόλευαν πολύ. Το ρυάκι ξεκίνησε σιγά σιγά να απλώνεται και η Julian Koepcke είχε ξεκινήσει να περπατάει στο πλάι, δίπλα από το νερό. Είχε πέσει ο ήλιος και έπρεπε να βρει ένα μέρος για να κοιμηθεί.
Η πρώτη μέρα της περιπέτειας είχε φτάσει στο τέλος της και το επόμενο πρωί συνέχισε να ακολουθεί το ρυάκι το οποίο μετατράπηκε σε ένα μικρό ποτάμι. Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν ότι δεν μπορούσε να βρει ούτε φρούτο για να φάει. Έπινε πολύ νερό αλλά η πείνα της ήταν ανεξέλεγκτη.
«Έξι ημέρες χωρίς τροφή»
Οι μέρες της 17χρονης κυλούσαν χωρίς ελπίδα. Ξαφνικά μέσα στην ησυχία άκουσε την κραυγή ενός οασίν. Το οασίν είναι ένα τροπικό πουλί που φωλιάζει αποκλειστικά κοντά σε ανοιχτές εκτάσεις νερού όπου συνήθως υπάρχουν και οικισμοί.
Στο σπίτι της στον Αμαζόνιο άκουγε πολύ συχνά οασίν. Η 17χρονη με αναπτερωμένο το ηθικό της ξεκίνησε να περπατά όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ο ήχος ενός αεροπλάνου της τράβηξε την προσοχή αλλά όσο εκείνη πλησίαζε εκείνο απομακρυνόταν.
Η μικρή ξεκίνησε να νιώθει θυμό και ο θυμός της έγινε απόγνωση. Για μία ακόμη φορά η πυκνή βλάστηση της στέρησε την ελευθερία της. «Τότε πήρα τη μεγάλη απόφαση: έπρεπε να κολυμπήσω για να απομακρυνθώ ακόμα πιο γρήγορα μέσα από το δάσος.
Δείτε ακόμα Οι σωτήριοι ψεκασμοί: Πώς τελείωσε η πιο φονική πανδημία στην Ελλάδα;
Έπρεπε να αφεθώ στη ροή του ποταμού. Το παγωμένο νερό ταλαιπωρούσε το σώμα μου ακόμα πιο πολύ, ενώ τις νύχτες τα πράγματα ήταν αβάσταχτα.
Δεν έπρεπε να εγκαταλείψω. Έπρεπε να σωθώ». Ένα πρωί λοιπόν ένιωσε έναν απότομο πόνο στην πλάτη και με το χέρι της διαπίστωσε ότι την είχε κάψει ο ήλιος. Η 17χρονη από την εξάντληση πολλές φορές νόμιζε ότι έβλεπε σπίτια και ανθρώπους γύρω της.
«Δέκα ημέρες στο νερό και η ελπίδα γεννιέται ξανά»
Την δέκατη μέρα στο νερό οι αντοχές της Julian Koepcke την είχαν εγκαταλείψει. Άφησε λοιπόν το σώμα της ελεύθερο στο νερό. Χτυπούσε πάνω σε μεγάλους κορμούς τους οποίους έπρεπε να σκαρφαλώσει για να συνεχίσει. Λίγα μέτρα πιο κάτω όμως η τύχη της ευτυχώς της χαμογέλασε.
Μία βάρκα την περίμενε στις όχθες του ποταμού. Στο βάθος παρατήρησε ένα μονοπάτι που οδηγούσε πιθανότατα σε κάποιον οικισμό. Η Julian Koepcke μπήκε στην βάρκα και τα ξημερώματα άκουσε φωνές. Άνοιξε τα μάτια της και αντίκρισε τρεις άντρες.
«Είμαι μια από τις κοπέλες που επέζησαν από την συντριβή του LANSA», τους είπε στα ισπανικά. «Το όνομα μου είναι Juliane». Σήμερα η Julian Koepcke είναι βιολόγος και ζει αρμονικά την ζωή της χωρίς όμως να έχει ξεχάσει και την παραμικρή λεπτομέρεια από την μοιραία μέρα του δυστυχήματος που της άλλαξε για πάντα την ζωή.
All photos via: mixanitouxronou.gr
Διαβάστε όλα τα άρθρα για την μηχανή του χρόνου στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
