Καλοκαίρι: Οδηγίες προστασίας κατά των πνιγμών

9 Μαΐου 2020 | 06:06

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που οι γονείς καλούνται να αντιμετωπίσουν ειδικά το καλοκαίρι, είναι ο πνιγμός των παιδιών σε θάλασσες και πισίνες, ή ακόμη και από φαγητό.

Θέλει ιδιαίτερη προσοχή το μπάνιο στη θάλασσα, κυρίως όταν έχεις παιδιά, γιατί ακόμη και λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας (μπρατσάκια, σωσίβιο), ο κίνδυνος παραμένει.

Παρακάτω θα δούμε ποια είναι τα αίτια που μπορεί κάποιο παιδί ή και ενήλικας να πνιγεί κάνοντας μπάνιο, ποια είναι τα συμπτώματα που ακολουθούν, αλλά και αναγκαίες οδηγίες προφύλαξης πνιγμών στη θάλασσα ή και το σπίτι.

Ποια είναι τα αίτια των πνιγμών
1. Κατανάλωση αλκοόλ
2. Λήψη ηρεμιστικών
3. Κόπωση
4. Αιφνίδια οξεία κατάσταση (π.χ. έμφραγμα μυοκαρδίου)
5. Πράγματα που συμβαίνουν εντός της θάλασσας (π.χ. Τραυματισμός της κεφαλής κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, νόσος των δυτών κλπ)

Ποια είναι τα συμπτώματα πνιγμού
1. Ωχρότητα
2. Κυανό χρώμα
3. Έλλειψη σφυγμού
4. Έλλειψη αναπνοής
5. Εμετός
6. Αναπνοή με συριγμό
7. Ροζ αφρός στο στόμα (ταχύπνοια, μειωμένο σφυγμό)
8. Υποθερμία

Δείτε ακόμη Πνιγμός! Δεν θα υπάρξει κραυγή για βοήθεια από το παιδι

Μέτρα προφύλαξης πνιγμών σε πισίνα ή θάλασσα
1. Επιβλέπετε πάντοτε το παιδί σας
2. Τα μπρατσάκια και άλλα βοηθητικά μέσα, δεν βοηθούν στη σωστή επίβλεψη του παιδιού. Γι’ αυτό χρειάζεται να το παρακολουθείτε.
3. Βοηθήστε το παιδί σας να μάθει να κολυμπά από τα 4 έτη, εγγράφοντάς το σε μαθήματα εξειδικευμένων εκπαιδευτών.
4. Διδάξετε στο παιδί σας να μην κολυμπά μόνο του
6. Κάντε μαθήματα εκμάθησης καρδιο-αναπνευστικής ανάνηψης

Μέτρα προφύλαξης πνιγμών στο σπίτι
1. Να είστε μαζί με το παιδί σας, κατά τη διάρκεια του μπάνιου του
2. Η επίβλεψη των μεγαλύτερων παιδιών στα μικρότερα, δεν είναι σωστή και πρέπει να γίνεται από τους γονείς
3. Άδιασμα μπανιέρας μετά την πραγματοποίηση του μπάνιου
4. Η πόρτα του μπάνιου να παραμένει πάντοτε κλειδωμένη, ώστε το παιδί να μην έχει ελεύθερη πρόσβαση

Τι είναι ο δευτερεύοντας ή ξηρός πνιγμός και πως θα τον καταλάβουμε;

Ο όρος αναφέρεται σε καταστάσεις όπου ποσότητα νερού έχει εισέλθει στους πνεύμονες ενός παιδιού και το παιδί έχει μια σοβαρή φλεγμονώδη αντίδραση μετά το περιστατικό. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται επίσης «δευτερογενής – δευτερεύοντας πνιγμός».

Υπάρχει και ένας δεύτερος ορισμός, που μερικές φορές ονομάζεται και «ξηρός πνιγμός», κατά τον οποίο το παιδί παθαίνει ασφυξία αλλά ποτέ δεν εισέρχεται νερό στους πνεύμονες του. Σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις, ο λάρυγγας κάνει σπασμούς και παραμένει κλειστός, προκαλώντας ακούσια ασφυξία.

Μερικές φορές, αυτός ο σπασμός προκαλείται από σταγονίδια νερού που χτυπούν τον λάρυγγα ή από ξαφνική βύθιση, με υψηλή ταχύτητα, στο νερό, όπως από μια ταχύτατη βουτιά! Αυτή η τελευταία μορφή ξηρού πνιγμού γενικά δεν συμβαίνει όταν τα παιδιά απλά κολυμπούν ή παίζουν στην πισίνα.

Δείτε ακόμη Δευτερεύων πνιγμός: Πως θα σώσετε το παιδί.

Πότε πρέπει να πάτε το παιδί στο νοσοκομείο ακόμη και αν δείχνει καλά:

Βήχας: Κάθε παιδάκι που έχει επίμονο βήχα που δεν σταματάει μετά από το παιχνίδι στο νερό διατρέχει μεγάλο κίνδυνο να έχει εισέλθει νερό στους πνεύμονες του. Μπορεί να σκέφτεστε, «αυτό μου συνέβη ένα εκατομμύριο φορές όταν ήμουν παιδί». Αλλά γνωρίζεται ποιο ήταν το επίπεδο οξυγόνου σας ενώ κοιμόσασταν εκείνο το βράδυ; Μπορεί να είχατε πέσει για ύπνο με πρόβλημα και κανείς να μην το γνώριζε. Μην πηγαίνετε στο κρεβάτι ανησυχώντας και έχοντας υποψίες, απλά πάρτε το παιδί σας για μια αξιολόγηση από το γιατρό.

Διάσωση από το νερό: Κάθε άτομο που βυθίστηκε στο νερό και αγωνίστηκε για να ανέβει στην επιφάνεια, ειδικά εάν έπρεπε να ανακτηθεί από το νερό από ναυαγοσώστη, γονέα ή άλλο παριστάμενο, χρειάζεται ιατρική αξιολόγηση. Αυτό μπορεί να φαίνεται προφανές, αλλά έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου τα παιδιά επέστρεψαν στο νερό για να παίξουν μετά από μια διάσωση.

Αμνησία: Κάθε άτομο που έχει περιορισμένη μνήμη για ένα συμβάν που συνέβη στο νερό χρειάζεται άμεση ιατρική περίθαλψη. Έχει υπάρξει περίπτωση ενός αθλητή που υπέστη υποβρύχιο χτύπημα του κεφαλιού του με απώλεια συνείδησης, αλλά τελείωσε την κολύμβηση του πριν πάει στο Επείγοντα. Και σήμερα είναι ευγνώμων που δεν πνίγηκε ή έπαθε εσωτερική αιμορραγία κατά την διάρκεια του δεύτερου αγώνα.

Δραστική αλλαγή συμπεριφοράς: Εάν το παιδί σας αισθάνεται άρρωστο, είναι υποτονικό, έχει πολύ μεγάλη υπνηλία ή αλλαγή στην ψυχική κατάσταση/ συμπεριφορά του μετά από μια μέρα στην πισίνα, πάρτε το σοβαρά. Το χειρότερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε με ένα παιδί που μπορεί να έχει εισπνεύσει νερό είναι να το βάλετε για ύπνο. Χρειάζεται άμεση ιατρική περίθαλψη.

Εμετός: Ο Εμετός μετά από μια μέρα κολύμβησης μπορεί να οφείλεται σε μεταδοτική μολυσματική νόσο (από το νερό της πισίνας κτλ), αλλά μπορεί επίσης να αποτελεί ένδειξη σοβαρής ασθένειας λόγω ξηρού πνιγμού.

Τι να κάνουμε σε περίπτωση που δούμε το παιδί να πνίγεται;

Αν πρόκειται για βρέφος ή νήπιο η παρέμβαση μας είναι σχετικά πιο εύκολη, καθ’ όσον το μικρό αναλογικά μέγεθος του παιδιού μας επιτρέπει να κάνουμε πιο εύκολα τις σωστές κινήσεις διάσωσης:

Να βγάλουμε άμεσα το παιδί από το νερό.
Να αξιολογήσουμε ταχέως την κατάστασή του:

-Αν αναπνέει, οπότε πιθανότατα θα κλαίει και θα βήχει, πρακτικά δεν κάνουμε τίποτα, παρά το δίνουμε στην αγκαλιά των γονιών του, οι οποίοι με τη σειρά τους θα πρέπει να φροντίσουν για την περαιτέρω αντιμετώπιση.

-Το πιο σωστό είναι άμεσα να αναζητήσουν ειδική βοήθεια σε κάποιο κέντρο υγείας.

Αν δεν αναπνέει και είναι αναίσθητο, το ξαπλώνουμε ανάσκελα, καθαρίζουμε μέσα το στόμα από τυχόν περιεχόμενο και κάνουμε αναπνοή στόμα με στόμα και μύτη.

Πως θα προσφέρουμε πρώτες βοήθειες σε μεγαλύτερα παιδιά ή ενήλικες:

Φροντίζουμε για την ασφάλεια του διασώστη, ο οποίος θα πρέπει να προσεγγίζει το θύμα πάντα από πίσω, ακόμη και αν είναι αναίσθητο.
Είναι δυστυχώς παρατηρημένο ότι ο «πνιγόμενος» πάνω στον πανικό του μπορεί να πνίξει το διασώστη του, τον οποίο «βλέπει» ως σανίδα σωτηρίας.
Άμεσα φωνάζουμε για βοήθεια και αν μπορούμε πάμε κοντά του περισσότερα από ένα άτομα μαζί με σωσίβιο ή σανίδα. Αυτός που φαίνεται να ξέρει καλύτερα από τους άλλους κάνει και το συντονισμό.
Αν το θύμα, όταν το έχουμε βγάλει από τη θάλασσα, αναπνέει και μαζί βήχει, το ξαπλώνουμε στο πλάι σε θέση ανάπαυσης. Αν υπάρχει κοντά φιάλη του χορηγούμε οξυγόνο.
Αν δεν αναπνέει τον τοποθετούμε ανάσκελα, βάζουμε το κεφάλι σε έκταση και κάνουμε τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα.
Αν δεν έχει σφυγμό κάνουμε θωρακικές συμπιέσεις (καρδιακές μαλάξεις) εναλλάξ με τις τεχνητές αναπνοές,σε συχνότητα 30:2.
Παράλληλα αναζητούμε εξειδικευμένη βοήθεια, αν υπάρχει τέτοια δυνατότητα.
Προσπαθούμε να βρούμε λύση ταχείας μεταφοράς, χωρίς να σταματάμε την προσπάθεια ανάνηψης.