Η μέρα περνάει πολύ γρήγορα.. Το βράδυ έρχεται και είναι η ώρα για το βραδινό μπανάκι της μικρής και έπειτα βούρτσισμα δοντιών και νάνι. Την ώρα λοιπόν που βάζω την μικρή για ύπνο και ενώ είμαι έτοιμη να αφεθώ μέσα στα ζεστά μου σκεπάσματα ακούω κάθε βράδυ το ίδιο γρύλισμα και την ίδια δυσκολία στην αναπνοή. Η μικρή έχει ξυπνήσει και πάλι είναι τρομαγμένη για τους ”μπαμπούλες” που κρύβονται μέσα στη ντουλάπα!!!
Συνήθως πρόκειται είτε για γίγαντες ή για λιοντάρια ή κάθε λογής τέρατα…Είναι κάθε βράδυ εκεί και συνήθως κρύβονται είτε στα συρτάρια είτε στις ντουλάπες. Παρόλο που πάμε είτε εγώ είτε ο μπαμπάς της κάθε βράδυ και τα διώχνουμε, αυτά κάθε βράδυ επιστρέφουν…. Σαν γονείς δεν είναι πάντα εύκολο να αντιμετωπίσουμε αυτό το γεγονός. Είναι σωστός άραγε ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε κάθε φορά ή είναι γελοίο αυτό που κάνουμε;; ή μήπως θα πρέπει να αλλάξουμε και εμείς τακτική και να βάλουμε λίγο φαντασία (όπως συμβαίνει και με τα μικρά που έχουν υπερβολική) για να το αντιμετωπίσουμε όλο αυτό;
Όσο μεγαλώνει όμως ,μπορεί να είναι απογοητευτικό καθώς δεν θα ακούει την”αιτία”, και είναι λυπηρό να ξέρετε ότι το παιδί σας βιώνει τρομακτικά συναισθήματα τα οποία δεν μπορείτε να τα διώξετε τόσο εύκολα όσο παλιά. Εκείνη την περίοδο, η στοργή και η κατανόηση είναι από τα καλύτερα και πιο σημαντικά εργαλεία σας.
Δείτε ακόμη:Οι 19 ποιο συχνοί εφιάλτες που βλέπουμε στα όνειρά μας (Ερμηνεία)
Ναι, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν τρομακτικά πράγματα στον κόσμο. Είναι επίσης αλήθεια ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν είναι παντοδύναμα όντα που το παιδί πιστεύει κατά τη νηπιακή του ηλικία. Αυτό είναι ένα κανονικό μέρος της ανάπτυξης στο τομέα της κατανόησης όσο μεγαλώνει, αλλά μπορεί να είναι ενοχλητικό για το ίδιο. Είναι ένα ανεξερεύνητο έδαφος, και είναι εύλογο ανησυχίας. Το παιδί, μόλις μαθαίνει να διαχωρίζει το πραγματικό κόσμο από το φανταστικό για αυτό πρέπει απλά όταν του λέμε οτι τα τέρατα δεν υπάρχουν, να ξέρουμε οτι αυτή η στρατηγική δεν είναι και τόσο αποτελεσματική.
Η δουλειά μας σαν γονείς είναι να κάνουμε το παιδί μας να αισθάνεται απόλυτη ασφάλεια , ενώ επίσης θα αναγνωρίζει και θα επιβεβαιώνει τις συναισθηματικές του ανάγκες. Σας φαίνεται αρκετά απλό ,έτσι δεν είναι; Δεν είναι πάντα τόσο, όσο νομίζετε!
Πάρτε λοιπόν μερικές ιδέες για το πώς θα το επιτύχετε:
1
photo credit:flickr
1) Σπρέι κατά των νυχτερινών ”μπαμπούλων”
Γεμίστε ένα μπουκάλι ψεκασμού με νερό και προσθέστε μερικές σταγόνες* από αιθέριο έλαιο λεβάντας (αρκετό για να κάνει τη μυρωδιά της λεβάντας ήπια – περίπου 5-10 σταγόνες). Χρησιμοποιήστε έναν μαρκαδόρο για να γράψετε μια «ετικέτα» (ή σχεδιάστε τη στον υπολογιστή, και στη συνέχεια τυπώστε τη και κόλλησε τη έξω από το μπουκάλι, αν το έχεις με τις χειροτεχνίες γενικότερα!!). Το δικό μου σπρέι που έφτιαξα λέει για παράδειγμα”διώχνει επίσης λιοντάρια και γίγαντες” στο κάτω μέρος, διότι αυτοί είναι της κόρης μου οι εφιάλτες κατά τη διάρκεια της νύχτας. Κάθε βράδυ πριν πάμε για ύπνο, όταν λέει ότι φοβάται χρησιμοποιούμε αυτό το σπρέι. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε προληπτικά ( “αυτό το σπρέι θα κάνει τα τέρατα να φοβούνται και έτσι δεν πρόκειται να ξαναπλησιάσουν!”) Ή δραστικότερα ( “αυτό το σπρέι κάνει τα τέρατα να το βάζουν στα πόδια επειδή φοβούνται όταν βρέχονται!”), Ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού σας.
* Αιθέριο έλαιο λεβάντας έχει μια φυσική ηρεμιστική και κατευναστική επίδραση.
Δείτε ακόμη:Γιατί δεν κοιμάται το παιδί μου;18 tips για όνειρα γλυκά!
2) Δώστε τους το ρόλο του προστάτη
Οι γονείς συχνά προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα λούτρινα ζωάκια ή κούκλες, ώστε να μην φοβάται το παιδί τους, αλλά μερικές φορές αυτό δεν είναι αρκετό. Δώστε στο παιδί ,ένα λούτρινο αρκουδάκι και πείτε του οτι αυτό το κουταβάκι ήταν κάποτε ευτυχισμένο αλλά τώρα είναι λυπημένο. Με αυτό το τρόπο θα δώσετε στο παιδί σας την ευθύνη του να είναι φίλος με το κουτάβι, να το φροντίσει, και να διασφαλίσει οτι το κουταβάκι του δεν θα φοβάται τη νύχτα. Αυτή η παρέμβαση εξαρτάται από την προθυμία του κάθε παιδιού να πιστέψει την ιστορία του κουταβιού και να αγκαλιάσει το νέο αυτό συμπονετικό ρόλο του, και λειτουργεί κυρίως καλύτερα σε παιδιά με ισχυρότερη φαντασία … »
3)Κάντε του μια αφήγηση
Μην συμφωνήσετε απλά μαζί του και του πείτε”Ω Θεέ μου, έχεις δίκιο, αυτά τα τέρατα είναι τρομακτικά!” Αντ ‘αυτού, εντάξετε μια αφήγηση για να το κατευθύνετε προς μια διαφορετική κατεύθυνση. “Έχω μια ιδέα τι λες ο μπαμπάκας να συγκεντρώνει όλα τα τέρατα να τα ρίξει στα σκουπίδια και να τα βγάλει έξω από το σπίτι; Αυτά θα προσπαθούν να ξεφύγουν αλλά δεν θα μπορούν, επειδή θα είναι όλα κολλημένα και θα είναι και μέσα στο μεγάλο το κάδο που είναι βαρύς οπότε θα μας κρατήσει όλους ασφαλείς. “Ένα μικρό κομμάτι ανοησίας είναι χρήσιμο πάντα σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις! – η γελοία αυτή ιστορία θα σας βοηθήσει να χαλαρώσετε την κατάσταση, και το παιδί σας θα αισθάνεται οτι έχει την εξουσία γνωρίζοντας ότι έχετε κατανοήσει “την κατάσταση” και τα έχετε όλα υπό έλεγχο
4) Αφήστε να παίξουν και άλλους ”ρόλους”
Στο” οι παιχνιδιάρικοι γονείς” , ο γιατρός Lawrence J. Cohen μιλάει για το παιχνίδι ως ένα από τα πιο βασικά και αποτελεσματικά εργαλεία για τη μεγάλη ανατροφή των παιδιών. Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου είναι απόλυτα απολαυστική. Σε ένα μέρος το βιβλίο, όταν μιλάει για την καταπολέμηση του παιχνιδιού λέει το εξής:
“Μου αρέσει να παίζω τους κακούς ή τέρατα που είναι κάπως τρομακτικό, αλλά και αστείο, ενθουσιώδη, και απλό, ώστε τα παιδιά να χρησιμοποιούν το παιχνίδι για να ξεπεράσουν τους φόβους τους. Αν οι κακοί ή τα τέρατα είναι πολύ τρομακτικά, το παιχνίδι αυξάνει μόνο το φόβο των παιδιών. ”
Βρείτε τη λεπτή ισορροπία μεταξύ της αναγνώρισης του φόβου και της επιτρεπόμενης φαντασίας του παιδιού σας προκειμένου να βρεθεί μια λύση (δηλ. Δεν είναι πραγματικά τόσο τρομακτικά τα τέρατα καθώς έχουν πλάκα, κλπ), και τότε θα ξέρετε οτι είστε στο σωστό στο δρόμο.
5. Πράγματα που πρέπει να αποφύγετε
Ένα από τα πράγματα που μπορεί να κάνει το πρόβλημα χειρότερο είναι όταν αναγκάζετε ένα παιδί να μείνει μόνο στο δωμάτιό του ενώ αυτό φοβάται, τιμωρώντας το ή δελεάζοντας το, ή αναγκάζοντας το να «αντιμετωπίσει τους φόβους του” με έναν τρόπο που τον κάνει να αισθάνεται πολύ άβολα. Αυτό πιθανότατα να βλάψει τη σχέση σας με το παιδί σας, και θα το κάνει να αισθάνεται ακόμα πιο φοβισμένο επειδή έχει τώρα να αντιμετωπίσει το φόβο ολομόναχο. Αποφύγετε να πείτε πράγματα σαν και αυτά:
- Είσαι μεγάλο παιδί / δεν είσαι μωρό.
- Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να φοβάσαι.
- Δεν υπάρχουν τέρατα, είναι γελοίο να το πιστεύεις.
Προφανώς η φαντασία των παιδιών είναι ένα ισχυρό και πολύπλοκο πράγμα. Μπορούν να φέρουν τόσο την απόλαυση όσο και το φόβο, και πραγματικά πιστεύω οτι το κλειδί είναι να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία ως εργαλείο για να ξεπεραστούν αυτά τα κοινά προβλήματα της παιδικής ηλικίας.
Δείτε ακόμη:Πως θα φτιάξετε υπέροχες ονειροπαγίδες
Άλλες ιδέες που θα μπορούσατε να κάνετε είναι να γράφατε μια επιστολή στα τέρατα ώστε και καλά να γινόσασταν φίλοι, να παρακολουθήσετε ταινίες και να διαβάσετε ιστορίες που διαπραγματεύονται αυτά τα θέματα (δεν θα ήταν τέλειο να κάνετε τέτοια πράγματα με το παιδί σας;;)
Να θυμάστε ότι στόχος σας είναι να μείνετε συνδεδεμένοι με το παιδί σας, να του παρέχετε στοργή και υποστήριξη, ώστε να είστε ένα ασφαλές μέρος για το παιδί σας όσο αυτό θα κάνει τη σκληρή δουλειά μεγαλώνοντας και κατακτώντας τους φόβους του. Μέσα από αυτές τις παραμέτρους, θα είστε ελεύθεροι να εξερευνήσετε όλα τα είδη των λύσεων. Γνωρίστε το παιδί σας καλύτερα, έτσι ώστε να γίνετε πιο δημιουργικοί και να καταλάβετε τι πραγματικά λειτουργεί για σας.
Πηγή:redandhoney
