Τα λόγια είναι περιττά για αυτή τη πίτα!
Υλικά (για το μεγάλο ταψί του φούρνου)
Για το φύλλο:
2 κούπες νερό
1 κιλό αλεύρι (στη ζύμη δεν το παίρνει όλο, περισσεύει περίπου μια κούπα για το άνοιγμα των φύλλων)
1 κουταλάκι ζάχαρη
1 κουταλάκι αλάτι
2 κουταλιές ελαιόλαδο
Χυμός ενός λεμονιού
(Πρόσφατη προσθήκη, 2 κουταλάκια μπέικιν)
Για τη γέμιση:
1 κιλό διάφορα χόρτα για πίτες (μυρώνια, καυκαλήθρες, κουτσουνάδες, λάπαθα, γούλα , κλπ)
1 ματσάκι μάραθα
1 μέτριο κρεμμύδι
½ κούπα ελαιόλαδο
Μισό κιλό ξινομυζήθρα (ή λιγότερη)
Προαιρετικά 1-2 αυγά
2-3 κουταλιές ρύζι (καρολίνα ή γλασσέ ή νυχάκι)
Αλατοπίπερο
Για το άνοιγμα του φύλλου:
250-300 γραμμάρια φυτίνη
Επί το έργον:
Ζυμώνουμε το ζυμάρι μας όπως τις άλλες πίτες: βάζουμε τα υγρά σε λεκάνη ζυμώματος και προσθέτουμε το αλεύρι μέχρι να έχουμε ένα μαλακό ζυμάρι που μόλις δεν κολλά στα χέρια. Αφήνουμε να ξεκουραστεί για μισή ώρα.
Ετοιμάζουμε τη γέμιση. Αφού καθαρίσουμε και πλύνουμε πολύ καλά τα χόρτα και τα μάραθα , μαραίνουμε το κρεμμύδι με το ελαιόλαδο σε μια κατσαρόλα και τα προσθέτουμε κομμένα (όχι πολύ ψιλοκομμένα) . Όταν μαραθούν και τραβήξουν τα υγρά τους τα αλατοπιπερώνουμε και τραβάμε την κατσαρόλα από το μάτι.
Αφήνουμε να κρυώσουν, και συνεχίζουμε τη διαδικασία με το φύλλο. Λιώνουμε σε κατσαρόλα τη φυτίνη. Όταν έχει λιώσει η μισή αποσύρουμε από το μάτι και αφήνουμε να λιώσει η υπόλοιπη με τη θερμοκρασία της λιωμένης. Χωρίζουμε τη ζύμη σε δυο μέρη , το ένα λίγο μεγαλύτερο από το άλλο.
Ανοίγουμε το μικρότερο σε λεπτό φύλλο , αλείφουμε με τη μισή φυτίνη και κάνουμε το ακτινωτό σχήμα της φωτογραφίας (τουλάχιστον 8 ακτίνες) . Αν είναι πολύ μεγάλο το φύλλο κάνουμε και δεύτερο κύκλο. Τραβάμε κάθε φυλλαράκι να σκεπάσει το προηγούμενο και βάζουμε στο ψυγείο. Ανοίγουμε και το δεύτερο φύλλο, το βάζουμε πάνω από το άλλο με μπόλικο αλεύρι ανάμεσά τους ή με ένα κομμάτι μεμβράνη για να μην κολλήσουν και τα αφήνουμε να παγώσουν και να στερεοποιηθεί η φυτίνη (αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει και από την προηγούμενη, αλλά σκεπάζουμε τα φύλλα με μεμβράνη για να μη ξεραθούν στο ψυγείο).
Εναλλακτικά, ανοίγουμε πρώτα το μικρό σε φύλλο και αλείφουμε με μπόλικη φυτίνη μια φαρδιά λωρίδα στη μέση του, ώστε όταν διπλωθούν οι δυο άκρες να πατήσουν σε αλειμμένη επιφάνεια. Αλείφουμε ξανά διπλώνουμε κ.ο.κ. μέχρι να έχουμε ένα τετράγωνο κομμάτι ζύμης.
Πρέπει να έχει χρησιμοποιηθεί περίπου η μισή φυτίνη μέχρι εδώ. Ανοίγουμε και το άλλο κομμάτι με τον ίδιο τρόπο.
Όταν η φυτίνη στερεοποιηθεί, ανοίγουμε το φύλλο μας στο μέγεθος τους ταψιού που θα χρησιμοποιήσουμε και αφού το τυλίξουμε στον πλάστη το μεταφέρουμε στο ταψί που θα ψήσουμε την πίτα.
Παίρνουμε τη γέμιση σε ένα μπολ με πιρούνι ώστε τα υγρά που έχουν περισσέψει να μείνουν στην κατσαρόλα (την πιέζουμε κιόλας να αφήσει όσα περισσότερο γίνεται στην κατσαρόλα) προσθέτουμε την ξινομυζήθρα , τα αυγά και το ρύζι και την απλώνουμε πάνω στο φύλλο.
Ανοίγουμε και το δεύτερο φύλλο, που είναι το πιο μικρό (γι αυτό το ανοίγω πρώτο) και σκεπάζουμε τη ζύμη. Τραβάμε και γυρνάμε το κάτω φύλλο να ενωθεί με το πάνω και να κλείσει τη γέμιση.
Αλείφουμε με γάλα ή φυτίνη την επιφάνεια και ψήνουμε στους 180 βαθμούς (προθερμασμένος φούρνος) , στη μεσαία σχάρα για 50 λεπτά ως μια ώρα.
Μπορεί να χρειαστεί να την καλύψουμε ενδιάμεσα με χαρτί ψησίματος για να μην αρπάξει η επιφάνεια. Όταν την βγάλουμε από το φούρνο, τινάζουμε λίγες σταγόνες νερό με τα χέρια μας πάνω στην επιφάνεια. Τρώγεται ζεστή ή κρύα.
Παρατηρήσεις:
1)Παλιότερα το λίπος που χρησιμοποιούσαν γι αυτή τη ζύμη ήταν ζωικό. Πολύ συχνά ήταν γλίνα όπως μου έλεγε η πεθερά μου. Έχω προσπαθήσει να αντικαταστήσω μέρος της φυτίνης με ελαιόλαδο αλλά δεν είναι το ίδιο… Εναλλακτικά, μια σκληρή μαργαρίνη κάνει καλή δουλειά!
2) Έχω χρησιμοποιήσει αυτό το φύλλο με πολλές και διάφορες γεμίσεις, μέχρι και σε κρεατόπιτες.Ταιριάζει με όλες!Αν παραλείψουμε το τυρί και τα αυγά έχουμε μια υπέροχη νηστίσιμη χορτόπιτα.
3)Τα χόρτα δεν χρειάζεται να βράσουν εντελώς όπως στις κρητικές χορτόπιτες γιατί η μια ώρα στο φούρνο είναι αρκετή για να γίνουν. Το ρύζι στη γέμιση μπορεί να αντικατασταθεί με σιμιγδάλι. Ο ρόλος του είναι να τραβήξει τα υγρά και να μη λασπώνει το φύλλο.
4) Η πεθερά μου έφτιαχνε παραπάνω ζυμάρι και το χώριζε στα τρία. Έτσι έβαζε και στη μέση ένα φύλλο. Έψηνε την πίτα σε χαμηλότερη θερμοκρασία για να ψηθεί και το μεσαίο φύλλο, χωρίς να καούν τα εξωτερικά.
5) Προσπαθούμε την πρώτη φορά να ανοίξουμε όσο γίνεται πιο λεπτά τα φύλλα που θα αλείψουμε με τη φυτίνη. Έτσι γίνονται πιο λεπτά και στο ψήσιμο. Μετά ανοίγουμε στο μέγεθος τους ταψιού.
Αν σας άρεσε….
πηγηhttps://cretangastronomy.blogspot.gr/
