Πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα με τα παιδιά τους, όσων αφορά τον ύπνο. Πότε πρέπει να κοιμηθεί ένα βρέφος και για πόσες ώρες; Ένα νήπιο χρειάζεται περισσότερες ή λιγότερες ώρες ύπνου; Πότε πρέπει να το αφήνουμε να…κοιμάται λίγο πιο αργά το βράδυ; Αυτές οι ερωτήσεις βασανίζουν πολύ τους γονείς αλλά πολλοί ντρέπονται να τις κάνουν σε έναν παιδίατρο γιατί θεωρούν ότι είναι αυτονόητες.
Δεν είναι όμως κι έτσι η παιδίατρος Αλεξάνδρα Κατσαφάδου με ένα πολύ επεξηγηματικό κείμενο μέσα από την προσωπική της σελίδα στο Facebook εξηγεί όσα πρέπει να ξέρουμε σχετικά με τον ύπνο και τα παιδιά μας! Διαβάστε παρακάτω και λύστε κάθε σας απορία!
Όταν το παιδί σας θα είναι μεταξύ δύο και τριών ετών θα κοιμάται κατά πάσα πιθανότητα εννιά έως δεκατρείς ώρες τη μέρα. Τα περισσότερα νήπια χρειάζονται ένα δίωρο ή τρίωρο ύπνο μετά το μεσημεριανό γεύμα, άλλα όμως προτιμούν δυο συντομότερους, έναν πριν και έναν μετά το γεύμα και άλλα παρακάμπτουν τους ενδιάμεσους αυτούς ύπνους εντελώς. Δεν υπάρχει λόγος να τους επιβάλετε στο παιδί σας, εκτός και αν σε καθημερινή βάση κουράζεται υπερβολικά και γίνεται ανήσυχο από την έλλειψη ύπνου.
Ένα νήπιο της ηλικίας αυτής θα θέλει το τελετουργικό που προηγείται του βραδινού του ύπνου να ακολουθείται χωρίς καμία παρέκκλιση. Γνωρίζει πλέον ότι κάποια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας φοράει τις πιτζάμες του, πλένει τα δόντια του, ακούει ένα παραμύθι και παίρνει μαζί του αγκαλιά στο κρεβάτι την αγαπημένη του κουβέρτα, την κούκλα ή το πάνινο ζωάκι του. Αν αλλάξετε κάτι στη ρουτίνα αυτή το πιθανότερο είναι ότι θα διαμαρτυρηθεί, ίσως και να δυσκολευτεί να κοιμηθεί.
Ακόμη όμως και αν το βραδινό αυτό τελετουργικό τηρείται με απόλυτη συνέπεια, ορισμένα παιδιά της ηλικίας αυτής -μεταξύ δύο και τριών ετών- θα αρνούνται να πάνε για ύπνο.
Αν κοιμούνται ακόμη σε παιδικό κρεβάτι, ίσως αρχίσουν να κλαίνε μόλις μείνουν μόνα τους ή ίσως σκαρφαλώσουν έξω από το κρεβάτι για να πάνε να βρουν τη μαμά και τον μπαμπά. Αν κοιμούνται σε κανονικό κρεβάτι, θα επιμένουν να σηκώνονται ξανά και ξανά, προσπαθώντας να σας πείσουν ότι δεν είναι κουρασμένα (ακόμη και αν είναι εμφανώς εξαντλημένα), θέλοντας να συμμετέχουν σε οτιδήποτε συμβαίνει στο σπίτι τη στιγμή εκείνη. Η συμπεριφορά αυτή οφείλεται εν μέρει στον αρνητισμό που χαρακτηρίζει τα παιδιά της ηλικίας αυτής στην άρνησή τους δηλαδή να κάνουν οτιδήποτε τους ζητάει η μαμά ή ο μπαμπάς και εν μέρει στο άγχος του αποχωρισμού που διαρκεί μέχρι την ηλικία αυτή.
Παρά τις τάσεις ανεξαρτησίας που εκδηλώνουν, εξακολουθούν να νιώθουν ανησυχία όταν δεν βλέπουν τους γονείς τους, ιδιαίτερα όταν μένουν μόνα τους στο σκοτάδι.
Για να δώσετε στο παιδί σας την αίσθηση ότι ορίζει κάπως την κατάσταση, αφήστε του όσο το δυνατόν περισσότερες επιλογές σχετικά με το βραδινό ύπνο όπως, για παράδειγμα, ποιες πιτζάμες θα φορέσει, ποια ιστορία θέλει να ακούσει και ποιο πάνινο ζωάκι θα πάρει μαζί του στο κρεβάτι. Αφήστε επίσης ένα φωτάκι νυκτός να καίει (αν και μπορεί να αισθάνεται ακόμη πιο άνετα με αναμμένο το φως του δωματίου) και επιτρέψτε του να έχει δίπλα του όσα αντικείμενα του δίνουν την αίσθηση της ασφάλειας για να το βοηθήσετε να ξεπεράσει το άγχος του αποχωρισμού.
Αν συνεχίζει να κλαίει αφού απομακρυνθείτε, αφήστε να περάσουν 10 λεπτά και, αν δεν σταματήσει, πηγαίνετε πάλι κοντά του για να το καθησυχάσετε. Απομακρυνθείτε ξανά και, αν χρειαστεί, αφήστε να περάσουν άλλα δέκα λεπτά προτού επαναλάβετε τη διαδικασία. Μην το μαλώνετε, μην το τιμωρείτε, ούτε όμως και να ανταμείβετε τη συμπεριφορά του αυτή προσφέροντάς του κάτι να φάει ή μένοντας δίπλα του.
Για μερικά παιδιά η μάχη αυτή είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια προσέλκυσης της προσοχής των γονέων, Αν το παιδί σας σκαρφαλώνει έξω από τo κρεβάτι του κάθε νύχτα και έρχεται να σας βρει οδηγήστε το αμέσως πίσω στο κρεβάτι λέγοντας: «Είναι ώρα για ύπνο». Μην τo μαλώσετε, μην του μιλήσετε άλλο, εγκαταλείψτε το δωμάτιό του μόλις ξαπλώσει.
Μπορεί να σηκώνεται ξανά και ξανά για πολλές συνεχόμενες νύχτες, εξωθώντας σας στα όριά σας, αν όμως διατηρήσετε την ψυχραιμία και τη σταθερότητά σας, ίσως καταλάβει ότι δεν έχει τίποτε να κερδίσει επιμένοντας να αντιστέκεται και θα αρχίσει να πηγαίνει για ύπνο με λιγότερη αντίσταση.
Δρ. Κατσαφάδου Αλεξάνδρα PhD,MSc MD
