Ένα απόλυτα αληθινό κείμενο διάβασα χθες στο pillowfight το οποίο με βρίσκει πέρα για πέρα σύμφωνη!
Ναι αγάπη μου άλλο bitche (με τη καλή έννοια πάντα) και άλλο Κατίνα! Έχω να προσθέσω ακόμη πως σε μια τέτοια γυναίκα,Οι εμπειρίες της, της έχουν δώσει το πιο πολύτιμο μάθημα: να προστατεύει τον εαυτό της. Ξέρει καλά πως ο χρόνος είναι σημαντικός, και πως η ζωή έχει νόημα μόνο αν τη μοιράζεται με ανθρώπους που τους αγαπά και την αγαπάν πραγματικά, . Που έχουν αποδείξει με πράξεις ότι αξίζουν να είναι δίπλα της!ολοι οι άλλοι της είναι απλά περιττοί!
Διαβάστε το υπέροχο κείμενο!
Οι γνωστές σε όλους μας «bitches» είναι μια παρερμηνευμένη κατηγορία γυναικών που ταλανίζει όσους αγαπούν να τις μισούν και τούμπαλιν.
Αντικείμενα ακραίων συναισθημάτων, δέκτες πάθους, αντιπάθειας, ζήλειας, θαυμασμού και κρυφής επιθυμίας, αυτές οι γυναίκες δίπλα στον χαρακτηρισμό «bitch» έχουν κερδίσει επάξια και τον τίτλο του survivor από κάθε άποψη. Κι αυτό γιατί έχουν μάθει να καθηλώνουν την ίδια τη ζωή, ν’ αρπάζουν τις ευκαιρίες απ’ τα μαλλιά και να κάνουν κωλοδάχτυλο ευθαρσώς στις δυσκολίες, όπως και σε όσους ξινίζουν τα μούτρα τους με σημαία έναν γελοίο καθωσπρεπισμό που δεν πρόκειται ποτέ εκείνες ν’ ακολουθήσουν.
Ανεξαρτήτως τύπου ή γενικότερου χαρακτήρα και στυλ, το κοινό συστατικό της προσωπικότητάς τους είναι ότι πρόκειται για players της ίδιας της ζωής. Όχι μόνο στον έρωτα αλλά σε κάθε τομέα όπου καλούνται να παλέψουν, να διεκδικήσουν, να αναδειχθούν και να κερδίσουν, έχουν τον τρόπο να επιβληθούν χωρίς να χρειαστεί καν να προβούν σε ξεκατινιάσματα και μικροπρέπειες. Δε θα το επέτρεπαν έτσι κι αλλιώς ούτε οι ίδιες στον εαυτό τους.
Δεν ανέχονται το εγώ τους να πέφτει χαμηλά, ούτε μπροστά στα δικά τους μάτια. Είναι και νάρκισσοι, ναι, μα στην κυριολεξία. Όχι σαν εκείνους τους γιαλαντζί που λόγω αμέτρητων κόμπλεξ περνούν μια ζωή μηχανορραφώντας για το πώς θα γκρεμοτσακιστεί ο διπλανός τους μπας και φανούν οι ίδιοι.
Αυτές οι γυναίκες όντως γουστάρουν τον εαυτό τους κι όταν κοιτάζουν τον καθρέφτη, ρίχνουν κι ένα λοξό χαμόγελο ίσα που φαίνεται κάθε φορά, ως επιβεβαίωση αυτών που μπορούν να καταφέρουν και το ξέρουν.
Όπως κάθε επιτυχημένο πρωτότυπο βέβαια, έχει κι αυτή η κατηγορία το κακέκτυπό της. Νομίζω πως ήρθε η ώρα λοιπόν να ξεχωρίσουμε την ήρα απ’ το σιτάρι και να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους.
Αναφέρομαι στις «το παίζω σκύλα για να το πιστέψω», στις «δυναμικές» my ass γυναίκες, που έχουν μπερδέψει τον κυνισμό με την κατινιά και την αποφασιστικότητα με την ξεδιαντροπιά, μοιράζοντας βλέμματα τύπου «μόλις κατάπια δέκα καφάσια χαλασμένο γιαούρτι» σε κάθε κοινό θνητό που δεν τους δίνει όση προσοχή χρειάζονται για να ζήσουν.
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει εκείνη η γκόμενα που θα σε διαβάλλει με κάθε ευκαιρία αν για κάποιον λόγο δεν τα πάτε καλά. Είναι αυτή που κατάφερε να τσακωθεί ακόμη και με τ’ άντερά της γι’ αυτό κι από το στοματάκι της λόγο καλό ποτέ δε θα σταυρώσεις.
Είναι εκείνη που γελοιοποιείται όταν βρίσκεται στον ίδιο χώρο με κάποιον που αντιπαθεί, αφού αυτομάτως μετατρέπεται σε Μαρία Αντουανέτα με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Η μύτη της βρίσκει ταβάνι (κοινώς, παλιμπαιδίζει) λες και παίζει τις κουμπάρες στο δημοτικό μαζί με άλλα κακομαθημένα κοριτσάκια του είδους της και κάποιος της έδωσε τον ρόλο της κακιάς πεθεράς ή της στέρησε την κούκλα της για ένα ολόκληρο πεντάλεπτο.
Φυσικά την ίδια ώρα η εν λόγω βαυκαλίζεται, νιώθει γαμάτη, νομίζει ότι σε μειώνει, μέχρι που τελικά πιστεύει στα ίδια της τα παραμυθάκια. Μόνο έτσι επιβιώνει μισώντας κατά βάθος τον ίδιο της τον εαυτό.
Ε, λοιπόν αυτή η γκόμενα δεν είναι η bitch με τα κότσια που αγαπάμε να στοχοποιούμε γιατί κατά βάθος θα θέλαμε να της μοιάσουμε ή να την κατακτήσουμε. Καμία σχέση με τις κυνικές εκείνες γυναίκες που δεν αποδυναμώνονται από συναισθηματισμούς, αλλά γνωρίζουν το τι θα πει αυτοσεβασμός.
Δεν είναι αυτή που έχει μάθει να παίζει τους ανθρώπους στα δάχτυλα λόγω ενσυναίσθησης και διπλωματίας, χωρίς ωστόσο να χρειαστεί να «καταστρέψει» τον κόσμο προκειμένου να τον αποκτήσει μετά.
Είναι η κακιασμένη κατίνα που απέτυχε στη διαδικασία «μαθαίνω ν’ αγαπώ τον εαυτό μου». Η κατά βάθος φοβισμένη γυναικούλα που ζει στη διαρκή εγρήγορση του αιφνιδιαστικού ξεβρακώματος της εσωτερικής της κενότητας. Είναι η «από μέσα πανούκλα» ανεξάρτητα από την εξωτερική της εμφάνιση, που όσο κι αν μεγάλωσε ποτέ δεν ωρίμασε, ποτέ δε βρήκε στόχο στη ζωή της, ούτε έδωσε νόημα στην ανούσια ύπαρξή της.
Αν συναντήσεις μια τέτοια γυναίκα μην την αποκαλέσεις με τον τιμητικό τίτλο της bitch. Θα ηδονιστεί χωρίς λόγο, θα το πάρει πάνω της και θα νιώσει man eater από το πουθενά.
Όχι φίλε μου. Μια πραγματική bitch δε θα χρειαστεί να κάνει τίποτε εις βάρος σου για να (σε) κερδίσει. Αν πρέπει θα σε «σφάξει» με το βαμβάκι χωρίς να το πάρεις πρέφα και δε θα μπορείς να της καταλογίσεις τίποτε γιατί θα είναι σε άμυνα. Θα δεχτεί όσα έχεις να της δώσεις χωρίς μετριοφροσύνες, αλλά θα αποδείξει κατόπιν ότι άξιζε κι αυτά και πολλά περισσότερα.
Δε θα το παίξει υπεράνω πηγαίνοντας πάντα με τον σταυρό στο χέρι –τις σεμνότυφες ταμπέλες του κόσμου τις έχει γραμμένες εκεί που δεν πιάνει η μελάνη– μα ό,τι γίνει δικό της θα το αξιοποιήσει εν τέλει στο έπακρο.
Δε θα κωλώσει μπροστά σε κάτι που θα της παρουσιάσουν ως αδύνατο, μα δε θα χρειαστεί ποτέ να διατυμπανίσει το πόσο «γαμάτη» είναι. Θα γίνει έιρων και σαρκαστική αν χρειαστεί –είναι καλή σε αυτό εξάλλου– αλλά ποτέ πικρόχολη.
Δε θα επιτεθεί σαν απελπισμένη χτυπώντας κάτω από τη μέση ύπουλα, αλλά σαν πρωταθλήτρια στο πιο καίριο σημείο για να βρει «νεύρο» και να σε βγάλει νοκ άουτ χωρίς παραβάσεις.
Δε θα τη δεις μέσα σε φανφάρες να αποζητά προσοχή. Θα την ονόμαζες άνετα σιγανό ποταμάκι μιας και το μεγαλύτερο της ατού είναι ότι δεν της φαίνεται πάντα. Δε χρειάζεται να της φαίνεται και δεν τη συμφέρει κιόλας. Για να καταλάβεις, γνωρίζει ήδη πως μεγάλο ρόλο στην ήττα του άλλου παίζει και η υποτίμηση του αντιπάλου εκ μέρους του. Και σου το είπα. Είναι player της ίδιας της ζωής.
Είναι ψυχρή εκτελεστής και θερμή ερωμένη.
Αυτή είναι η bitch της καρδιάς μας και αν σ’ αρέσει σου σκάει ένα χαμόγελο για να τη θυμάσαι. Αν όχι, σου κλείνει το μάτι και είναι σίγουρη φεύγοντας πως εσύ χάνεις.
Όλες οι άλλες είναι απλές οδοντόκρεμες.
Και μάλιστα χαλασμένες
πηγη; pillowfight
