Το μήνυμα που με τσάκισε… Αληθινή ιστορία!

Λένα Γατσή

Πριν λίγες μέρες πήρα ένα μήνυμα στου υπολογιστή μου που έλεγε ¨”Με τσάκισες με τη σημερινή σου ανάρτηση…” στην συνέχεια μια γυναίκα ξεδίπλωσε τη ψυχή της σε μια άγνωστη…
δεν θα σας πω περισσότερα.διαβάστε τη συγκλονιστική ιστορία αυτής της γυναίκας που πάλεψε με θεριά για να φτάσει,εδώ που είναι σήμερα!

6 χρονών ήμουν όταν μας εγκατέλειψε ο μπαμπάς μου.

Άφησε μια μάνα μόνη με χρέη και άλλο ένα κορίτσι 5 χρονιά μεγαλύτερη μου
Tοτε αγοράζαμε με τεφτέρι από το μπακάλη…
η μαμά μου δε δούλευε…
Eτρεχε παντού για να μας μεγαλώσει
στην εκκλησία.. σε σύλλογο κυριών.. έψαχνε για δουλειά, καθάριζε σκάλες γραφεία για ένα ψωρομισθο.

Πριν να φύγει ο πατέρας μου από το σπίτι ζούσαμε σε μια κόλαση.

Στο σπίτι είχαμε θέματα.. ξυλοδαρμούς… έκλεινε ο μπαμπάς μου τα πατζουρια για να μην την ακούνε οι γείτονες να φωνάζει βοήθεια..
Ερχόταν αστυνομίες σπίτι…
Έβγαλε μέχρι και γυμνή τη μαμά μου στο δρόμο…
Από τους καυγάδες στην εξώπορτα δεν είχαμε τζάμι αλλά ένα σεντόνι…
είχε σπάσει το τζάμι και δεν το έφτιαχνε.
Την αδερφή μου ο μπαμπάς μου δεν την άφηνε να έχει καμιά φίλη κανένα φίλο.

Την παρακολουθουσε να φανταστείς.. με το μηχανάκι…
Έτσι γνώρισε τον άντρα της…
την κυνηγούσε μια βραδιά να την δείρει στο δρόμο…
κι εκείνη χτύπησε μια πόρτα μέσα στην νύχτα
και ήταν το σπίτι της τωρινής πεθεράς της.
δοξάζω το θεό κι εγώ και η αδερφή μου που σταθήκαμε μόνες μας στα πόδια μας.
Η αδερφή μου είναι πιο σκληρή σε εισαγωγικά από μένα, οι καταστάσεις την έκαναν έτσι. Έφυγε νωρίτερα και έμεινε εκεί… το έβαλε πείσμα και έγινε και δασκάλα…

Εγώ πιο μικρή έμεινα πίσω…. να υπομένω τις καταστάσεις και τις εκρήξεις ..

θυμάμαι στο γυμνάσιο μια δασκάλα μου βρήκε ψυχολόγο και πήγαμε μαζί
πήγα 2 φορές και σταμάτησα.
Γιατί μου έλεγε βγαλτα από μέσα σου να ησυχάσεις. δεν γινόταν να κλαίω συνεχεία μόνο έτσι μπορούσα να ησυχάσω.

Και φυσικά οικονομική βοήθεια ο μπαμπάς μου όταν έφυγε  δεν έδωσε …

Άφησέ τη μαμά μου ένα ψυχολογικό ράκος. Απέκτησε νεύρα, ξεσπούσε πάνω μας…Κι όταν έφυγε πήρε όλη την προίκα της μαμάς μου στο δικό του σπίτι.
πήρε μαζί του μέχρι και το ποδήλατο της αδερφής μου και μια κούκλα που μας είχε κάνει δώρο.

Το σπίτι  ήταν παλιό έσταζε, ήταν πλαστικό το ταβάνι της κουζίνας ,μια βραδιά μπήκαν μέλισσες και τη βγάλαμε  όλη νύχτα μέχρι το ξημέρωμα σε ένα παγκάκι.
Δεν είχαμε ούτε ψυγείο στο σπίτι,.. το πιστεύεις; Όταν ήταν χειμώνας καλά. Όταν ήταν καλοκαίρι αγοράζαμε 100 γραμμάρια τυρί για να μη χαλάσει…

Η μαμά μου απέκτησε νεύρα  εξαιτίας των ξυλοδαρμών και των καυγάδων… και ξεσπούσε πάνω μας.. Τότε είχαμε σπίτι και  τη γιαγιά μου. ήταν κατάκοιτη…Δεν μπορούσα να βλέπω να τα βάζει ακόμα και με αυτήν την αδύναμη ψυχή.

Δεν ήταν σε θέση να δουλέψει είχαν πειραχτεί τα νεύρα της, και της είχαν διαγνώσει μανιώδη κατάθλιψη με παρανοϊκούς συντελεστές.

φάρμακα δεν έπαιρνε δεν δεχόταν  ήταν αρνητική μόνο μια γνωμάτευση γιατρού είχαμε και έπαιρνε αναπηρική σύνταξη από την πρόνοια το μόνο της έσοδο
νόμιζε ότι θα φύγω από το σπίτι και είχε αρχίσει και το δικό μου δράμα… έβλεπε μικρόβια στο σπίτι τι να στα λέω.. πολλά…
και μαζί της αρρώσταινα κι εγώ…

θυμάμαι πηγαίναμε σχολείο χωρίς τσάντα… καυγαδίζαμε με τη μαμά και φευγαμε άρον άρον από το σπίτι

Δεν με έκανε παρέα κανένας. ούτε στο σχολείο είχα φίλους.
Μόνο όταν με έβλεπαν να κλαίω ερχόταν δίπλα μου και μου έλεγαν είμαστε εδώ μην ανησυχείς και την άλλη μέρα που ήμουν καλύτερα εξαφανιζόταν πάλι.

Με την αδερφή μου μετά αποφασίσαμε να πείσουμε τη μαμά να γκρεμίσει το σπίτι και να χτίσουμε καινούργιο
πέσαμε σε τυχερή μέρα η μαμά δέχτηκε.
ο καιρός που την  είχαμε μαζί μας ήταν μαρτυριωδης
ξέρεις τι θα πει να κλείνετε σε ένα δωμάτιο με ένα αεροζόλ;

Να της παίρνω τα ρούχα της για να της τα πλύνω και να μου λέει φωνάζοντας μην τα παίρνεις τι θα τα κάνεις που θα τα πας να μην καταλαβαίνει και όταν γυρνούσε ο μέλλων σύζυγος να βλέπει το  στέρνο μου μέσα στα αίματα από τις γρατζουνιες της
Έβλεπε μικρόβια… και έβαζε αεροζόλ συνεχεία στο δωμάτιο που κοιμόταν
είχε ξεφτίσει ο τοίχος. δεν άκουγε τίποτα

τέλος πάντων ήρθε η ώρα και μπήκε σπίτι της.

Όταν πήγαμε στο νέο σπίτι, υπομείναμε όλοι τις εξάρσεις τις. Από κάτω. ακουγόταν οι φωνές της μέχρι επάνω.

Φοβόμασταν μην κάνει κακό στον εαυτό της. Στο σπίτι μου που την είχα μέχρι και μαχαίρι πήρε και μου το πέταξε !Από τα νεύρα της με κυνηγούσε γύρω από το τραπέζι
θέλαμε να πάει σε γιατρό αλλά μας λέγαν αν δεν το θέλει η ίδια δεν γίνεται τίποτα.

Και κάναμε εισαγγελική παρέμβαση. Ήταν πολύ σκληρό. Ήρθε να την πάρει με το ζόρι περιπολικό και την πήγαμε για εισαγωγή στο νοσοκομείο.

Φυσικά ήταν υπεύθυνος ο πατέρας μου για όλα αυτά… για τη μαμά μου, για την κατάσταση μας, θυμάμαι που έλεγε ότι χρειαστώ θα είναι δίπλα μου και
κάποτε με πείραζε κάποιος και έτρεξα να προφυλαχτω στο μπαμπά μου.
Τον συνάντησε υποτίθεται για να του τα ψάλλει και κατέληξαν να γίνουν αυτοί οι δυο φίλοι

Στο σπίτι του, έβλεπα κατά καιρούς κάποιες γυναίκες μου λεγε πχ ότι δούλευε και ήταν η γυναίκα ενός συναδέλφου του από τη δουλειά που την φιλοξενούσε

και διάφορα άλλα ψέμματα. Επίσης για να με κρατήσει και να πηγαίνω, μου είχε πάρει ένα αρμόνιο
δεν μου το έδωσε ποτέ.
Φυσικά όταν ξύπνησα ,μεγαλώνοντας σταμάτησα να πηγαίνω…
καμιά φορά με συναντούσε στο δρόμο…
Έλεγε όταν γεράσει πως θα έρθει στο σπίτι μας
είχε αυτό το θράσος. τι να κάνει; να ξυλοφορτώνει πάλι τη μαμά μου;
Το σπίτι του ήταν εγκατελειμενο. Η αυλή του είχε παλιοπραγματα ,μέσα ήταν τίγκα σαν να ήταν ρακοσυλλέκτης ένα πράμα.

Χρόνια είχαμε να μάθουμε νέα του.

μαι μέρα με πήρε τηλέφωνο η μαμά μου στη δουλειά.
Μου είπε ότι την πήραν τηλέφωνο από την αστυνομία και της είπαν ότι ο μπαμπάς μου πέθανε.
Πήρα και την αδερφή μου τότε ήταν δασκάλα εκτός πόλης και της το είπα…
Ήταν Κομοτηνή δεν ξέραμε που έμενε ακριβώς…
Μετά από 12 χρόνια ξέρεις που τον ξαναείδαμε; στο νεκροτομείο…

Όταν είχα πάει γιατί χρειαζόμουν χαρτί οικογενειακης κατάστασης ξέρεις τι έγραφε?

ότι ο πατέρας μου απέκτησε 3 παιδιά κι όχι 2. ότι είχα και έναν αδερφό.
Φυσικά  ήταν εξώγαμο παιδί.
Τον αδερφό μου τον γνώρισα στην κηδεία του μπαμπά μου.
Είχαμε χρέος να ενημερώσουμε και την άλλη γυναίκα ,αφού είχε μαζί της παιδί στο όνομα του.

Αυτή συνοπτικά ήταν η ιστορία μου
η μόνη μου ευτυχία πλέων  είναι η κόρη μου.
Κατάφερα κι έκανα ένα παιδάκι και είμαι ευλογημένη.

Δεν θέλω να περάσει άλλο δύσκολα η μαμά μου από πλευράς υγείας, καθώς ταλαιπωρήθηκε και με το καρκίνο σε αυτή τη προχωρημένη ηλικία.
Εύχομαι να βγει κάτι από την διαδικασία με τα υπερχρεωμένα και να μας πληρώσει καμιά δόση ο εργοδότης μου.

Έχουμε 3 δίμηνα απλήρωτο ρεύμα. Πληρωθήκαμε πριν 1,5 βδομάδα για το Μάιο !

Χθες με πήρε λίγο από κάτω. Εκεί που έλεγα ότι η κόρη μου δεν θα τα περάσει αυτά.. Περνάμε κι εμείς δύσκολα.. κι αυτό μεγαλώνει και καταλαβαίνει…

Δεν έχουμε πετρέλαιο και το σπίτι είναι κρύο. Έχουμε ένα θερμοπομπό και τζάκι τα ξύλα είναι λίγο βρεγμένα δεν ανάβουν εύκολα, και έχω εγκατασταθεί εδώ και ένα μηνά στο δωμάτιο της κόρης μου

Εύχομαι να μην χρειαστεί να ζήσουν τις καταστάσεις που έζησα άλλα παιδιά….
Εύχομαι να καταφέρω και εγώ και ο άντρας μου να είμαστε άξιοι γονείς!

• Real Stories
• αληθινη ιστορια
• συγκινητικο