Μένει λιγότερο από ένας μήνας για να επιστρέψω στη δουλειά. Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή…
Εργάζομαι σε ενα εμπορικό κέντρο κοντά στο σπίτι μου. Τελείωσε η άδειά μου από τον ΟΑΕΔ και το μωρό μου θα είναι 11 μηνών όταν με το καλό γυρίσω. Ο σύζυγός μου είναι στρατιωτικός και πήρε μετάθεση σε μια κοντινή πόλη. Θα πρέπει όμως να μένει εκεί, δεν επιτρέπεται να πηγαινοέρχεται σε καθημερινή βάση. Εγώ, αν και στην αρχή έλεγα να τον ακολουθήσω, τελικά αποφάσισα να μείνω εδώ. Να επιστρέψω στη δουλειά με το μειωμένο ωράριο που μου δίνεται και να κρατάει η μαμά μου το παιδί. Οπότε θα έρχεται ο σύζυγος κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο.
Αυτό που με έκανε να αλλάξω γνώμη ήταν η συμπεριφορά του. Εγώ ζω εδώ και χρόνια σ’ αυτό το μέρος, εδώ είναι η ζωή μου, οι δικοί μου και αν τον ακολουθήσω, θέλω να έρχομαι τακτικά. Κι αυτό είναι κάτι που δεν του αρέσει, δεν το δέχεται. Με ρωτάει δηλαδή «Πόσες φορές το μήνα θα πηγαίνουμε ή θα πηγαίνω;» Επιπλέον εκεί θέλει να μείνουμε στα σπίτια που διαθέτει ο στρατός, τα οποία είναι πάρα πολύ παλιά και εμένα δεν μου άρεσαν. Μιλάμε για κτίσματα του ’50. Και λέει «Με ένα μισθό πώς θα γίνει;» Μα ως τώρα πώς πληρώναμε ενοίκιο; Και το μωρό μου θα κάνει τα πρώτα του βήματα εκεί;
Όλο αυτο που μπορεί να μην φαίνεται σοβαρό, είναι. Τσακωθήκαμε πάρα πολλές φορές. Όταν του είπα για τη σκέψη μου να μείνω εδώ, μου είπε πως θα βρει άλλη και πως δεν θα με είχε πάρει αν το ήξερε αυτό. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό και κουράστηκα ψυχικά. Και με τη δουλειά δεν τρελαίνομαι να γυρίσω, θα ήθελα να μην έχανα στιγμές από το μωρό, αλλά νομίζω ότι είναι η καλύτερη λύση για εμένα. Να το ξεκινήσω και βλέπουμε.
Προσπάθησα να σας βάλω λίγο στην κατάσταση… Εσείς τι γνώμη έχετε; Είμαι πολύ κακομαθημένη;
Πηγή: eimaimama.gr
