Μαμά που είσαι; Αρρώστησα πάλι. Με πονάει ο λαιμός μου σήμερα πολύ. Έχω ανεβάσει πυρετό και κρυώνω. Αλλά δεν μου επιτρέπεται να κρεβατωθώ. Δεν γίνεται να ξαπλώσω και να έρχεσαι εσύ να με νταντεύεις.
Βλέπεις, έγινα εγώ μαμά, μαμά και πλέον δεν μου επιτρέπεται να αρρωσταίνω. Για την ακρίβεια δεν μου επιτρέπεται να αφήνω την αρρώστια να με βάζει κάτω και να με γονατίζει. Πρέπει να σηκώνομαι και να συνεχίζω την κάθε μέρα μου δυναμικά. Κι ας είμαι άρρωστη κι ας πονάει όλο μου το κορμί.
Πρέπει.
Δείτε ακόμη: Η καθημερινότητα των μαμάδων με μικρά παιδιά είναι κάπως έτσι…
Είναι εκείνα τα δυο μικρά πλασματάκια που βασίζονται σε εμένα, μαμά. Είναι αυτά τα χεράκια τους που μου τα απλώνουν και μου ζητάνε αγκαλιά και πρέπει να σκύβω για να τα παίρνω κι ας πονάει η μέση μου από το σκύψιμο και το βάρος. Δεν θα μου τα απλώνουν για πάντα μαμά.
Πού είσαι; Θέλω για λίγο να ξαναγίνω παιδάκι κι εγώ και να μου χαϊδέψεις ξανά τα μαλλιά να μου πεις ότι όλα θα περάσουν και θα πάνε καλά. Να με ταΐσεις σούπα και να μου φτιάξεις ένα τσάι να πιω στο κρεβάτι για το λαιμό μου. Να είσαι εκεί για μένα.
Πλέον έχω εγώ μια μεγάλη αγκαλιά και κλείνω όλον τον κόσμο μέσα της. Κι αυτό μου αρκεί μαμά.
Μεγάλωσα μαμά. Και πλέον όσο κι αν πονάει ο λαιμός οφείλω να συνεχίσω να τραγουδάω για να νανουρίζω τα δικά μου παιδιά μαμά. Οφείλω να τους λέω παραμύθια για να κοιμηθούν κι ας πληγώνει κάθε λέξη το λαιμό μου μαμά. Πρέπει να τρώνε αυτά ζεστό φαγάκι κι ας κρυώνει το δικό μου μέχρι να τα ταΐσω και να τελειώσω τις δουλειές μου. Κι όταν έχω πυρετό θα μαγειρεύω μακαρόνια ή πατάτες τηγανιτές που τους αρέσουν και όχι σούπα μαμά. Πού αντοχές και πού χρόνος… Κυρίως δεν πρέπει να καταλάβουν ότι πονάω μαμά. Πρέπει να είμαι βράχος για αυτά, να τα στηρίζω, να μη λυγίζω, να μην φοβούνται τίποτα.
Δείτε ακόμη: Αυτή η μαμά συνειδητοποιεί πόσο »βρωμερό» είναι να μεγαλώνεις έναν έφηβο..
Μαμά, τώρα κατάλαβα πως αρρώσταινες κι εσύ μαζί μου, ίσως και εξαιτίας μου καθώς εγώ σε «κολλούσα» αλλά ποτέ σου δεν μου το έδειξες. Ποτέ σου δεν είπες δεν μπορώ και δεν αντέχω. Κι ας ψηνόσουν στον πυρετό κι ας νύσταζες κι ας πονούσες. Γιατί αυτό θα πει μαμά, μαμά. Να είσαι εκεί για τα παιδιά σου ακόμα κι όταν δεν είσαι καλά και οι δυνάμεις σου εγκαταλείπουν το σώμα σου.
Δεν με νοιάζει που πίνω κρύο το τσάι μου μαμά. Πλέον έχω εγώ μια μεγάλη αγκαλιά και κλείνω όλον τον κόσμο μέσα της. Κι αυτό μου αρκεί μαμά.
Περαστικά μου, μαμά!
Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη
