Συμβουλές μιας μικρομαμάς σε σενα που ετοιμάζεσαι να γίνεις μαμά!

Αν είσαι κάτω των 23-24 αλλά και ενήλική θα πρέπει να διαβάσεις αυτά που έχω να σου πω!
Ένα μωρό είναι στα σπλάχνα σου και εσύ πιο μπερδεμένη απο ποτέ, σκέφτεσαι πως πρέπει να πάρεις την σημαντικότερη απόφαση της ζωής σου.. Και είναι αλήθεια!!!

Για να έρθει ένα παιδί στον κόσμο, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες ας το πούμε προϋποθέσεις… Δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά, που και αυτά έχουν σαφώς τον ρόλο τους στο μεγάλωμα ενός παιδιού, αλλά είναι η ετοιμότητα, η ωριμότητα και η αφοσίωση που θα πρέπει να έχει για να δώσει η μαμά!

Έκανα τον γιο μου σε σχετικά μικρή ηλικία, για τα σημερινά δεδομένα, στα 22 μου! Από μικρή όμως, αυτό ήθελα! Δεν βίασα καταστάσεις, απλά γνώρισα τον άντρα μου στα 19 μου, στα 21 παντρεύτηκα και μετά δεν ήθελα να αφήσω τον χρόνο να περάσει, ήθελα παιδί και έτσι 3-4 μήνες μετα τον γάμο μου, έμεινα έγκυος! Ήταν μια συνειδητή απόφαση, δεν έτυχε..

Φυσικά όμως υπάρχουν και οι περιπτώσεις που μια κοπέλα στα 18-23 κατά τύχη ( η έννοια καταλάθος, πιστεύω δεν αρμόζει σε μια εγκυμοσύνη) μένει έγκυος… είναι λογικό να πελαγώσει, να νιώσει ότι από αυτήν την απόφαση κρίνεται η ζωή τόσο η δική της, τόσο και του παιδιού της.

Τι διαφορετικό συμβαίνει όμως όταν μια κοπέλα γίνεται μαμά στα 18-23(τις περισσότερες ή κάποιες φορές) από μια μεγαλύτερης ηλικίας:

Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση πως μια μαμά μικρότερης ηλικίας θα είναι χειρότερη ή καλύτερη απο μια μαμά μεγαλύτερης ηλικίας αλλά πιστεύω στην ετοιμότητα και στην ωριμότητα που έχει μια γυναίκα για να αντιμετωπίσει την κάθε δυσκολία που θα εμφανιστεί! Για παράδειγμα, όταν εγώ έμεινα έγκυος , έβλεπα συμμαθήτριές μου να βγαίνουν κάθε βράδυ έξω, να κάνουν φοιτητική ζωή, να πηγαίνουν ταξίδια και άλλα που εγώ δεν μπορούσα να κάνω και ήξερα πως δεν θα μπορέσω να κάνω για αρκετό καιρό ακόμα!

Το σώμα μου άλλαζε, είχα αναγούλες μέχρι τον 4ο μήνα, και κάποιες άλλες επιπλοκές που δεν με βοηθούσαν στο να βγω, να ταξιδέψω.. Αλλά δεν στεναχωριόμουν όπως άλλες κοπέλες στην εγκυμοσύνη τους. Ήμουν συνειδητοποιημένη.. αλλά δυστυχώς βλέπω τριγύρω μου μικρο μαμάδες που δεν είναι.. Κάνουν παιδιά και τα μεγαλώνουν θείοι, θείες, παππούδες, γιαγιάδες και εκείνες είναι εκεί μόνο όταν δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν!

Ακούγομαι σκληρή μα έτσι είναι! Όταν κάνεις ένα παιδί, τότε αναλαμβάνεις να το μεγαλώσεις κιόλας. Συγγνώμη αλλά δεν θεωρώ πως άμα είσαι έγκυος σε μικρή ηλικία, έχεις την υποχρέωση μόνο να το γεννήσεις και από εκεί και μετά να ‘ναι καλα η μαμά σου.
Πρέπει να να υπάρχει αφοσίωση. Ένα μωρό δεν θέλει παππουδογιαγιαδοσυμπεθέρες. Θέλει την μαμά του και τον μπαμπά του. Πρέπει να θηλάσει, πρέπει δηλαδή η μαμά να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρει να θηλάσει.

Θα πρέπει να είναι εκεί, να το αγκαλιάζει όταν εκείνο για κάποιο λόγο κλάψει. Τότε μόνο εκείνη θα μπορέσει να το ησυχάσει.
Ένα βρέφος και στη συνέχεια ένα παιδί, δεν μπορεί να καταλάβει το αν εσύ έζησες πράγματα που ήθελες να ζήσεις ή όχι. Δεν μπορεί να καταλάβει την ανάγκη που μπορεί εσύ να έχεις να πας ένα 3ήμερο με τις φίλες σου όταν εκείνο είναι μηνών.

Αν λοιπόν αποφασίσεις να γίνεις μανούλα, τότε θα πρέπει να σκεφτείς αν είσαι έτοιμη για να γίνεις. Αν μπορείς να δώσεις σε αυτή τη σχέση, αλλά αυτό να το κάνεις πριν κρατήσεις ένα θετικό τεστ στα χέρια σου. να το σκεφτείς, όταν αποφασίσεις με τον φίλο σου ή ακόμη και άντρα σου πως δεν θα χρησιμοποιήσετε προφυλάξεις..

Είναι άδικο ένα μωρό να έρχεται στον κόσμο, από μια μαμά που δεν είναι κατασταλαγμένη… Για να μην παρεξηγηθώ, απο τη στιγμή που μια κοπέλα μείνει έγκυος για εμένα είναι μονόδρομος. Από την στιγμή που έχει την ωριμότητα να προχωρίσει την σχέση της, θα πρέπει και αυτή και ο φίλος της να έχουν την ωριμότητα να αντιμετωπίσουν ότι η τύχη τους φέρει!

Αν είσαι έγκυος, να ξέρεις πως αυτό που σου συμβαίνει είναι ένα θαύμα! Να ξέρεις πως η αγάπη που θα νιώσεις για αυτό το πλάσμα είναι απερίγραπτη..να ξέρεις πως και άλλες κάναμε μικρές(σχετικα),παιδιά και τα καταφέραμε μια χαρά, γιατί το μυαλό μας ήταν εκεί!

Αν είσαι έγκυος, ενημερώσου και πάρε τη ζωή στα χέρια σου! Είσαι μαμά τώρα! Θα τα καταφέρεις!
Το να ζητήσεις βοήθεια για να μεγαλώσεις το παιδί σου, είναι φυσιολογικό! Το να ζητάνε όμως βοήθεια οι γονείς σου για παράδειγμα για να μεγαλώσουν εκείνοι το παιδί σου, αυτό δεν είναι φυσιολογικό..
Λυπάμαι αν στεναχώρησα κάποιες κοπέλες που είναι μανούλες η ετοιμάζονται να γίνουν, αλλά για ΕΜΕΝΑ αυτό είναι το φυσιολογικό.. και λυπάμαι ακόμη περισσότερο, που υπάρχουν μανούλες αυτής της ηλικίας,(φυσικά υπάρχουν και μεγαλύτερης) που δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή στα μωρά τους και δυστυχώς ότι και αν τις πεις, θεωρούν πως δεν κάνουν τίποτα λάθος!!!
φιλιά πολλά!