Η Ιστορία του χουλιγκανισμου

Από πιτσιρικάς θυμάμαι ότι είμαι στα γήπεδα.

Ποδόσφαιρο και μπάσκετ είναι δυο μεγάλες μου αγάπες.

Τα μάτια μου έχουν δει πολλά μέσα στα γήπεδα!

Ξύλο,ναρκωτικά ,κυνηγητό στους φιλάθλους,γεγονότα και πράξεις που δεν αρμόζουν στην έννοια του αθλητισμού!

Και ίσως αν με ρωτούσαν πιο μικρό για τη βία στα γήπεδα, θα έλεγα ότι είναι αναπόφευκτη.

Μεγαλώνοντας,και καταλάβαίνοντας κάποια πράγματα παραπάνω,είδα ότι τις περισσότερες φορές που γινόντουσαν χοντρά επεισόδια, δε τα δημιουργούσαν φίλαθλοι,άνθρωποι που αγαπούσαν κάποια συγκεκριμένη ομάδα.

Αλλά κάποιοι άνθρωποι που δεν τους ενδιαφέρει κανένα σπορ,καμία ομάδα.Το μόνο που θέλουν είναι να εκτονώσουν την οργή τους σπάζοντας καίγοντας βιάζοντας την έννοια του αθλητισμού

Και μή γελιέστε!Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα!

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70, οι φίλαθλοι ήταν όλοι μαζί στις εξέδρες.

Όλα αυτά βέβαια πριν να γίνει το ελληνικό  ποδόσφαιρο επαγγελματικό. Πριν να μπουν συμφέροντα στη μέση.

μετά δυστυχώς το φίλαθλο πνεύμα έδωσε τη θέση του στο φανατισμό!

Ο χουλιγκανισμός είναι ένα βαθύτατα κοινωνικό  φαινόμενο,δείγμα της περιθωριοποίησης ομάδων που καταλύει την αθλητική ιδέα…

Ως χουλιγκανισμός αναφέρεται η ανάρμοστη και βίαιη συμπεριφορά οπαδών αθλητικών ομάδων που οδηγεί στη διατάραξη της τάξης. Εκφάνσεις χουλιγκανισμού συνήθως θεωρούνται πράξεις όπως η υβριστική συμπεριφορά σε γήπεδα κατά τη διάρκεια αγώνων πολλές φορές με ρατσιστική διάθεση, η επιθετική συμπεριφορά σε αυτούς τους χώρους, οι εισβολές οπαδών στον αγωνιστικό χώρο πολλές φορές με βίαιες διαθέσεις, οι ομαδικές συγκρούσεις οπαδών εντός και εκτός γηπέδων καθώς και δολοφονίες που γίνονται μεταξύ οπαδών που τάσσονται υπέρ διαφορετικών ομάδων.

Μία επικρατής θεωρία αναφέρει πως ο όρος πάρθηκε από το όνομα του Πάτρικ Χούλιχαν ο οποίος ήταν Ιρλανδός βάνδαλος που έμενε στο Λονδίνο. Μια άλλη θεωρία αναφέρει πως ο όρος προέρχεται από τον απολίτιστο τρόπο ζωής μιας Ιρλανδικής αγροτικής οικογένειας. Άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι ο όρος πάρθηκε από μία συμμορία του δρόμου στο Ίσλινγτον του Λονδίνου που είχε το όνομα “Χούλι”. Τέλος, υπάρχει και μια θεωρία που υποστηρίζει ότι ο όρος βασίζεται στην Ιρλανδική λέξη “houlie” που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει ένα έκλυτο πάρτι.

Τα πρώτα φαινόμενα Χουλιγκανισμου παρατηρήθηκαν στην Αγγλία που μετά το 1960 ο χουλιγκανισμος παύει να είναι απλά ένα επικίνδυνο φαινόμενο και παίρνει διαστάσεις κοινωνικής και πολιτικής θύελλας!

Στις 29 Μαΐου του 1985 Λίβερπουλ και Γιουβέντους αγωνίζονται για το τελικό κυπέλλου πρωταθλητριων

οι οπαδοί της Λίβερπουλ,οργισμένοι από τα διαιτητικά λάθη ,επιτιθονται με μανία στους οπαδούς της Γιουβέντους με αποτέλεσμα 39 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και 400 να τραυματιστουν

Η Μάργκαρετ θατσερ την επόμενη ημέρα, βγάζει κόκκινη κάρτα στις αγγλικές ομάδες για πέντε χρόνια να είναι εκτός ευρωπαϊκών γηπέδων.

Ο χουλιγκανισμός στην Ελλάδα εμφανίστηκε στα μέσα του 20ου αιώνα,με πολλά παραδείγματα βίας μέχρ σήμερα,ένα από τα πιο τρανταχτά,
Το παιχνίδι βόλει γυναικών μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, που είχε προγραμματιστεί να λάβει χώρα στις 29 Μαρτίου 2007 στην Παιανία,για το κύπελλο.
Στέρησε τη ζωή ένος ανθρώπου.Δεδομένου ότι αυτό ήταν αγώνας των γυναικών, δεν υπήρχε μεγάλη αστυνομική δύναμη. Οι οπαδοί και από τις δύο πλευρές βρήκαν την ευκαιρία να οργανώσουν μια μεγάλης κλίμακας σύγκρουση ανεμπόδιστη από την αστυνομία. Υπολογίζεται ότι 400 άτομα ήξεραν λεπτομέρειες για αυτή.
Ο Μιχάλης Φιλόπουλος οπαδός του Παναθηναϊκού έχασε τη ζωή του μετά από μαχαίρωμα μέχρι θανάτου από χούλιγκαν.
Οι μετακίνηση οπαδών απαγορεύτηκε άλλα αυτό δεν τους εμποδίζει μέχρι και σήμερα να στήνουν ραντεβού θανάτου ,να καίνε γήπεδα ,να σκοτώνουν και να καταστρέφουν

έχουν κάνει τους αθλητές ανταλλάξιμες άξιες και τις ομάδες κερδοσκοπικες επιχειρήσεις

Ηρωποιουν πολλές φορές το Χουλιγκανισμο, μέσα από τη συνεχή προβολή σκηνών βίας.

Όλα τα παραπάνω έχουν σαν συνέπεια την απομάκρυνση των νέων από τον αθλητισμό,την υπονόμευση του πολιτισμού και τη βια

θα κλείσω με τη συγκλονιστικη επιστολή ενός παιδιού.
του μικρού Γιάννη φίλο του παναθηναϊκού που διάβασα στοhttps://www.sport24.gr ,του οποίου η φωτογραφία που έκλαιγε μέσα στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ στα επεισόδια με τον Ολυμπιακό έκανε τον γύρο του κόσμου.
Ο Γιάννης γράφει για το ποδόσφαιρο που αυτός ονειρεύεται. Ένα ποδόσφαιρο χωρίς επεισόδια, χωρίς βία και με την παρουσία οπαδών και των δυο ομάδων στο γήπεδο. Έτσι ώστε να υπάρχει κόντρα αλλά πάντα σε λογικά πλαίσια.

Αναλυτικά η επιστολή που έστειλε στην εφημερίδα “Η ΠΡΑΣΙΝΗ”:
“Αυτήν την εμπειρία στο ΟΑΚΑ, δεν θα ήθελε κανείς να τη ζήσει όχι μόνο ένας μικρός, αλλά ούτε καν ένας μεγάλος. Την ώρα που παρακολουθούσα την αγαπημένη μου ομάδα, ξαφνικά έβλεπα παντού καπνό, γονείς με τα παιδιά τους να τρέχουν από εδώ και από εκεί. Έμοιαζε με εφιάλτης!
Δεν είναι αυτό το ποδόσφαιρο για μένα. To ποδόσφαιρο για μένα, όπως και για τα πιο πολλά παιδιά είναι ένας τρόπος ζωής γιατί μέσα από αυτό γνωρίζεις φίλους, μαθαίνεις να έχεις πειθαρχία, να σέβεσαι τους αντιπάλους σου με τον καλύτερο τρόπο.
Και οι στιγμές στο γήπεδο είναι πραγματικά τέλειες. Τόσες χιλιάδες φίλαθλοι της αγαπημένης μας ομάδας φωνάζουν και μαζί με άλλους κι εγώ, για να εμψυχώσουμε τους παίκτες ώστε να έρθει μια σημαντική νίκη. Ακόμα και να χάσουμε, όλοι είναι σίγουρα λυπημένοι, αλλά και πάλι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι, γιατί είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι. Όταν πηγαίνω στο γήπεδο, ο κόσμος θέλω να είναι όπως στο παιχνίδι απέναντι στην Μπαρτσελόνα, που το έζησα από μέσα.
Δηλαδή, ακόμα και όταν χάναμε, ο κόσμος στο γήπεδο ήταν σαν να κερδίζαμε με 5 γκολ διαφορά. Δεν ένοιαζε κανέναν η ήττα, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να φωνάξουν και να δημιουργήσουν μια τέλεια ατμόσφαιρα.
Μου αρέσει όμως και όταν φεύγω από το γήπεδο, την επόμενη ημέρα όταν κάθομαι με φίλους, οι οποίοι δεν είναι μόνο Παναθηναϊκοί, αλλά και άλλες ομάδες όπως Ολυμπιακοί, ΑΕΚτζήδες και άλλων ομάδων και συζητάμε για τις ομάδες με πολύ ωραίο τρόπο. Χωρίς να βρίζουμε ο ένας την ομάδα του άλλου. Δεν λέω, έχει πλάκα να υπάρχει μια κόντρα, γιατί αλλιώς δεν θα υπήρχε και λόγος για να δει κάποιος ποδόσφαιρο, αλλά μέσα στα πλαίσια πάντα του λογικού, γιατί όταν το πράγμα ξεφύγει, έχουμε πολλά σοβαρά επεισόδια.

Αρκετοί άνθρωποι όπως όλοι βέβαια, υποστηρίζουν την ομάδα τους, αλλά πολύ παραπάνω από το κανονικό σημείο. Τσακώνονται, δίνοντας ξύλο οι οπαδοί της μιας ομάδας στους άλλους οπαδούς της άλλης ομάδας, δηλαδή όπως έχουμε ακούσει όλοι, υπάρχει το φαινόμενο της βίας. Αυτό πρέπει να σταματήσει, για να μπορούν μία μέρα, οι οπαδοί διαφορετικών ομάδων, να παρακολουθούν όλοι μαζί τις αγαπημένες τους ομάδες στο γήπεδο. Αν και το λυπηρό, είναι πως μετά τα τελευταία επεισόδια στο OAKA στο ντέρμπι των αιωνίων αντιπάλων Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός πολλοί άνθρωποι δεν θα ξαναπάνε στο γήπεδο…
Εγώ έχω επιλέξει να υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό. Είναι η αγαπημένη μου ομάδα, γιατί ακόμα και στα δύσκολα είναι πάντα ενωμένος και έχει μια καταπληκτική ομάδα με παίκτες που είναι φίλοι. Όλοι μαζί μοιάζουν σαν μια πραγματική οικογένεια.
Έχω φανταστεί και τον εαυτό μου ως ποδοσφαιριστή πάρα πολλές φορές. Συγκεκριμένα, στη θέση του τερματοφύλακα. Είναι το πιο μεγάλο μου όνειρο και θα βάλω τα δυνατά μου για να το καταφέρω!
Εύχομαι όμως πάνω από όλα, το ελληνικό ποδόσφαιρο να είναι πιο ασφαλές από ό,τι είδαμε, γιατί μπορεί να γίνει κάτι και να ξεπεράσουμε τα όρια του κανονικού, να το καταστρέψουμε. Επίσης, θα ήθελα να μην γίνονται όλα αυτά τα άσχημα για τα οποία φημίζεται το ποδόσφαιρο, δηλαδή στημένα παιχνίδια, επεισόδια και να δημιουργηθούν πιο ωραία γήπεδα”.

Πηγές που με βοήθησαν να γράψω το κείμενο :

Χρηστος Πασχαλίδης