Τα παιδιά όταν γεννιούνται έχουν στο πλάι τους, δυο γονείς. Μια μαμά κι έναν μπαμπά, που όταν η πρώτη έμεινε έγκυος ο μπαμπάς της υποσχέθηκε ότι θα είναι πάντα δίπλα της. Όταν μια γυναίκα αποφασίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, τις περισσότερες φορές το κάνει επειδή νιώθει την ασφάλεια πως ο πατέρας του παιδιού θα είναι πάντα δίπλα της, θα μοιράζονται τις ευθύνες και τα έξοδα και με την βοήθειά του θα μεγαλώσουν ευτυχισμένα παιδιά.
Λίγες μητέρες αποφασίζουν να φέρουν στο κόσμο ένα παιδί, με τη προϋπόθεση να το μεγαλώσουν μόνες τους. Και αυτό γίνεται, όχι επειδή οι περισσότερες γυναίκες είναι δειλές, αλλά επειδή η ανατροφή ενός παιδιού είναι κάτι πολύ παραπάνω από χάδια, μπάνιο και φαγητό. Το μεγάλωμα ενός παιδιού απαιτεί θυσίες που ένας άνθρωπος είναι δύσκολο να τις υποστεί όλες μόνος του.
Παρόλα αυτά, στην Ελλάδα του 2020 όπου οι γυναίκες πλέον, έχουν τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, την καριέρα τους και μοιράζονται ακριβώς το ίδιο άγχος με τους άντρες, συνεχίζουν να “φορτώνονται” όλες τις ευθύνες της ανατροφής των παιδιών τους αποκλειστικά εκείνες. Πολλές από αυτές μάλιστα, είναι υπεύθυνες και για το νοικοκυριό του σπιτιού – ασχέτως με το αν δουλεύουν ή είναι κουρασμένες.
Στο εξωτερικό, δεν δικαιούται μόνο η μητέρα άδεια μητρότητας αλλά και ο πατέρας άδεια πατρότητας, σαν μια απόδειξη ότι οι ευθύνες τους είναι κοινές και οι αρμοδιότητες τους το ίδιο. Μάλιστα πολλοί μπαμπάδες παίρνουν άδεια πατρότητας, με την προϋπόθεση να γυρίσει στη δουλειά μετά από ένα χρονικό διάστημα η μητέρα. Στην Ελλάδα, φαίνεται πως ακόμη και το κράτος δεν υιοθετεί αυτή τη νοοτροπία. Στη κουλτούρα μας, συνεχίζει να υπάρχει η άποψη ότι η μάνα είναι αυτή που είναι υπεύθυνη εξ’ ολοκλήρου για τα παιδιά της με μια…ευγενική χορηγία και από τον σύζυγο. Δεν είναι έτσι όμως.
Η σελίδα “Ανορεκτικά Όνειρα” στο Facebook, την οποία την διαχειρίζεται η Κίκκα Ουζουνίδου, έκανε μια πολύ όμορφη δημοσίευση σχετικά με την πίεση που δέχονται σήμερα οι μητέρες, προσπαθώντας να συνδυάσουν δουλειά, ανατροφή παιδιών και νοικοκυριό. Μάλιστα, καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι αν οι άντρες τις βοηθούσαν λίγο περισσότερο, πολλές από αυτές τις γυναίκες δε θα ένιωθαν την ίδια πίεση. Διαβάστε παρακάτω το υπέροχο κι επίκαιρο κείμενο:
” Κάθε παιδί γεννιέται από δύο γονείς αλλά το λυπηρό είναι
πως μερικές φορές μόνο ο ένας κάνει όλες τις θυσίες…”
Μια μάνα πρέπει να καθαρίζει, να μαγειρεύει, να ξενυχτάει,
να διαβάζει, να δουλεύει, να ψυχαγωγεί τα παιδιά της, να αρρωσταίνει και να συνεχίζει, να είναι καλή μάνα και καλή σύζυγος…
Και μέσα σε όλα αυτά έχει μάθει να ξεχνάει τον εαυτό της
γιατί δεν προλαβαίνει! Πως να προλάβει;
Και έτσι αυτή η καθημερινή πίεση γίνεται ηφαίστειο και να
πως βγαίνουν μετά τα νεύρα, οι φωνές, το ξέσπασμα και
καταλήγουν πολλές φορές τα πράγματα να γίνονται ακραία…
Αν τις βοηθούσαν λίγο…Αν έπαιρναν λίγο από το φορτίο τους..
Αν φρόντιζαν να τις αφήνουν λίγο χρόνο δικό τους, να πάρουν
μια ήρεμη ανάσα…Αν άκουγαν ένα μπράβο για αυτά που προσφέρουν κάθε μέρα ακούραστα…
Αν ένιωθαν πως κάποιος είναι εκεί να τρέξει όταν
χρειάζεται… Να τις χαϊδέψει με στοργή το βράδυ τα
μαλλάκια και να τις δείξει εκτίμηση…
Θα υπήρχαν λιγότερες κακές μάνες!
Γιατί καμιά μάνα δεν θέλει να είναι κακία, παρά μόνο αν
υπάρχει πάθηση…
Γιατί καμιά μάνα δεν αντέχει να ζει με ενοχές, παρά μόνο αν
είναι λουσμένη από εγωισμό…
Δεν υπάρχουν γυναικείες και ανδρικές υποχρεώσεις!
Υπάρχουν μόνο ανθρώπινες υποχρεώσεις!
Σηκώστε λίγο από το βάρος τους και είμαι σίγουρη πως θα
γίνουν καλύτερες μητέρες αλλά και καλύτερες σύντροφοι!
Photo via: magdalene.co
© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη
