Το ουροποιητικό σύστημα είναι στείρο μικροβίων. Όταν αλλάξει αυτό, τότε προκαλείται ουρολοίμωξη. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση συμβάλλει στη μείωση των ενδεχόμενων μακροχρόνιων επιπλοκών, όπως υπέρταση, νεφρική ανεπάρκεια.
Προδιαθεσικοί παράγοντες για εκδήλωση ουρολοίμωξης
• Κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση: εκ γενετής και επιτρέπει τη στροβιλώδη ροή των ούρων από την κύστη στους ουρητήρες και τους νεφρούς.
• Ιστορικό νεφρικών ανωμαλιών,όπως και οικογενειακό ιστορικό(συγγενείς 1ου βαθμού)
• Μικρή ηλικία και συγκεκριμένα κορίτσια 1-4 ετών και αγόρια <1 έτους, όπου παρατηρείται στα κορίτσια, το σκούπισμα στο τέλος της ούρησης να γίνεται από πίσω προς τα εμπρός, μεταφέροντας έτσι τα μικρόβια της πρωκτικής περιοχής στον κόλπο.
Συμπτώματα
Σε βρέφη και σε μικρά παιδιά κάτω των 2 ετών, τα συμπτώματα της λοίμωξης είναι πολλές φορές μη ειδικά, όπως πυρετός, μείωση λήψης τροφής, έμετοι, καθυστέρηση στην ανάπτυξη, διάρροια κ.α., με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση και άρα να υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για εκδήλωση μακροχρόνιων επιπλοκών. Τα μεγαλύτερα παιδιά άνω των 2 ετών εμφανίζουν συνήθως συμπτωματολογία σχετική με το ουροποιητικό, με αποτέλεσμα να μην καθυστερεί η διάγνωση με συνέπεια ο κίνδυνος επιπλοκών να είναι μικρότερος.
Συλλογή ούρων στα παιδιά
Σε βρέφη και παιδιά που δεν ελέγχουν την ούρηση τους, η λήψη γίνεται με ειδικά αποστειρωμένα σακουλάκια. Τα σακουλάκι επικολλάται στο περίνεο μετά από επιμελή καθαρισμό της περιοχής και στέγνωμα με αποστειρωμένη γάζα. Η μέθοδος αυτή ωστόσο δε θεωρείται και η πλέον αξιόπιστη λόγω της επιμόλυνσης του δείγματος από την περιοχή του περινέου. Άλλος τρόπος -επεμβατικός- είναι η υπερηβική παρακέντηση. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η επιμόλυνση του δείγματος με μικρόβια του κόλπου, της ακροπροσθίας-στα αγόρια- και του περινέου. Η κύστη θα πρέπει να είναι γεμάτη.
Σε παιδιά που ελέγχουν την ούρηση τους, η λήψη γίνεται με αποστειρωμένο ουροσυλλέκτη. Τα ούρα που συλλέγονται είναι του μέσου ρεύματος. Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση, όταν υπάρχει ιστορικό επαναλαμβανόμενων ουρολοιμώξεων, η λήψη του δείγματος μπορεί να γίνει με καθετηριασμό της ουρήθρας ή με υπερηβική παρακέντηση.
Διάγνωση
Η Γενική ούρων μας δείχνει άμεσα αν υπάρχουν στοιχεία ενδεικτικά για ουρολοίμωξη. Αν έχουμε ευρήματα, προχωράμε σε καλλιέργεια ούρων, η οποία μας δείχνει τον μικροοργανισμό και στη συνέχεια σε αντιβιόγραμμα προκειμένου να βρούμε σε ποια αντιβιοτικά είναι ευαίσθητος ο μικροοργανισμός.
Θεραπεία
Μετά την εργαστηριακή τεκμηρίωση της διάγνωσης της ουρολοίμωξης, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση με την επιλογή ενός κατάλληλου αντιβιοτικού. Είναι σημαντικό ότι ο παιδίατρος θα πρέπει να αποφασίσει ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και την κλινικοεργαστηριακή του εικόνα το κατάλληλο για την περίπτωση, θεραπευτικό σχήμα.
Νίκη Κουλουμπή – Βιοπαθολόγος Μικροβιολόγος.https://blog.nowdoctor.gr
