Και οι φωνές είναι βία!

Οι ειδικοί επισημαίνουν πως οι φωνές είναι η νέα σωματική βία. Μπορεί οι γονείς να μην χρησιμοποιούν το ξύλο ως μέθοδο πειθαρχίας και διαπαιδαγώγησης  πια στα παιδιά τους (τουλάχιστον όχι συχνά), όμως είναι λάθος η αντίληψή τους ότι αν βάλουν τις φωνές, θα πετύχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Ναι, στο άμεσο παρόν σαφώς τα παιδιά θα σταματήσουν την μη αποδεκτή συμπεριφορά, όμως στο μέλλον;

Όσο συχνότερα τα παιδιά δέχονται τις φωνές γονιών τους, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν να εμφανίσουν ψυχολογικά και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς στη συνέχεια της ζωής τους (αδιαφορία στο σχολείο, καταφυγή στα ψέματα, κλοπές, εκρήξεις θυμού, συμπλοκές με άλλα παιδιά κλπ).
Συνεπώς, η λεκτική βία, έστω κι αν γίνεται για καλό σκοπό εκ μέρους των γονιών, συχνά ανοίγει έναν φαύλο κύκλο αντιδράσεων από το παιδί, περισσότερων φωνών από τους γονείς κ.ο.κ., με συχνή κατάληξη τα πράγματα να γίνουν χειρότερα για όλους.
Πώς όμως οι γονείς μπορούν να διδάξουν στα παιδιά τους τις αρχές και τι αξίες τους; Πώς μπορούν να τους δώσουν όλα εκείνα τα εφόδια, τις ικανότητες και τις δεξιότητες που χρειάζονται για να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους;

Θα σας απαντήσουμε στο τέλος αφού πρώτα σας πούμε τι θα καταλάβετε όταν σταματήσετε τις φωνές:

Πώς είστε καλύτερος άνθρωπος. Επιτέλους, θα σταματήσετε να πηγαίνετε για ύπνο με κόμπο στο στομάχι από τις τύψεις, γιατί είστε «η χειρότερη μάνα του κόσμου».  Οι φωνές σας κάνουν να νιώθετε «αποτυχημένες» επειδή όχι μόνο τα παιδιά σας δεν σας υπολογίζουν αλλά και ο άντρας σας πιστεύετε πώς σας κοιτά σαν «την τρελή του σπιτιού».


Πώς μπερδεύετε τα παιδιά σας. Μπροστά στους ξένους κάνουμε τις καλές και τις υπομονετικές, προκειμένου να μην μας κρίνουν αρνητικά και όταν γυρίζουμε σπίτι γινόμαστε αληθινές μέγαιρες. Ωστόσο αυτό, από τη μια μπερδεύει τα παιδιά από την άλλη μπερδεύει εμάς τις ίδιες. Η συνέπεια στην συμπεριφορά δεν είναι μόνο καλό παράδειγμα για τα παιδιά αλλά θετικό και για εμάς τις ίδιες.
Πώς τα παιδιά είναι άνθρωποι απλά σε «μικρό μέγεθος». Τα παιδιά έχουν κι εκείνα ανάγκες και θέλω. Κάποιες μέρες μπορεί να είναι ήσυχα και να ακούν όλα αυτά που τους λέτε, όμως υπάρχουν και μέρες που μπορεί να μην αισθάνονται καλά. Μπορεί να κάνουν λάθος και να πρέπει να τα ενθαρρύνετε να προσπαθήσουν πάλι. Μην ξεχνάτε πως όσο μεγαλώνουν μαθαίνουν. Το να φωνάζετε ή να τα τιμωρείτε δεν βοηθάει σε τίποτα.

Μπορεί να μην μπορείτε τελικά να επιβάλετε τη συμπεριφορά που θέλετε στα παιδιά σας αλλά μπορείτε να ελέγξετε τη συμπεριφορά σας. Για παράδειγμα, βρείτε το θάρρος, πάρτε μια βαθιά ανάσα και πείτε «δεν είπαμε να μαζεύουμε τα παιχνίδια μας;»

Το βασικότερο απ΄όλα είναι πως οι φωνές δεν πείθουν. Μπλοκάρουν. Θα το έχετε διαπιστώσει και εσείς. Όταν ζητάτε κάτι με ευγένεια το αποκτάτε πολύ πιο εύκολα. Αντίθετα όταν ζητάτε κάτι με αγένεια, ο απέναντι σας αντιδράει αρνητικά. Επίσης συνήθως μαζί με την υστερία που σας πιάνει αρχίζετε να τους δίνετε και περίπλοκες  εντολές: «βιάσου, πιες το γάλα σου, δέσε τα κορδόνια σου, πάρε το μπουφάν σου, αργήσαμε…» Κανένα παιδί δε μπορεί να αποθηκεύσει τόσες εντολές. Και να προσπαθήσει να τις ακολουθήσει θα μπλοκάρει. Κάποιες θα κάνει μηχανικά και κάποιες άλλες όχι.
Όταν υπάρχει ηρεμία στο σπίτι τα πράγματα είναι καλύτερα. Αρχικά, μαθαίνετε στο παιδί να συμπεριφέρεται με ήρεμο τρόπο. Ακόμα, του δίνετε την ευκαιρία να μοιραστεί και να εκφράσει τα συναισθήματά του.

Όταν δεν φωνάζετε και προσπαθείτε να χειριστείτε μια δύσκολη κατάσταση δείχνει πως έχετε αυτοέλεγχο και αυτοσεβασμό. Υπάρχει σημαντικότερο μάθημα εκείνη τι στιγμή για τα μικρά σας;
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά απ΄τα πράγματα που πετυχαίνετε όταν οι φωνές απουσιάζουν από την καθημερινή σας ζωή.

Όσο για τα ερωτήματα που θέσαμε και υποσχεθήκαμε να σας δώσουμε απάντηση, θα σας πούμε τις εξής τρεις μαγικές λέξεις: ενσυναίσθηση, αποδοχή, κατανόηση.

Ξέρετε κάτι δεν είστε τέλειες αλλά είστε υπέροχες μαμάδες που προσπαθείτε το καλύτερο για τα παιδιά σας. Κι αν κάτι θέλετε περισσότερο είναι να έχετε μία όμορφη σχέση  μαζί τους. Οι φωνές και οι υστερίες δεν θα σας βοηθήσουν. Ακόμη, όμως κι αν κάποια μέρα αντιδράσετε υπερβολικά να ξέρετε πως κι αυτό είναι μέσα στο πρόγραμμα. Ζητήστε συγνώμη και μιλήστε στο παιδί για τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας. Ένα εξίσου σημαντικό μάθημα για τη ζωή τους. Να θυμάστε κάτι τελευταίο. Τα παιδιά μαθαίνουν απ΄τις πράξεις σας και όχι απ΄τα λόγια σας.
jenny.gr