Διαβάστε αυτό για να καταλάβετε τι αλλάζει στην ζωή του παιδιού σας όταν ξεκινά το σχολείο…

Για να κατανοήσει κάποιος τον λόγο που ένα παιδί αντιδρά τόσο έντονα στις πρώτες του επαφές με τις σχολικές αίθουσες, θα πρέπει να αντιληφθεί τι ακριβώς είναι εκείνο που αλλάζει, όχι μόνο στην καθημερινότητά του αλλά και στην ίδια την ψυχοσύνθεσή του. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να ρίξει μια διεισδυτική ματιά στο τι συνέβαινε πριν σημάνει το πρώτο  πρώτο κουδούνι της ζωής του.

Για 5 τουλάχιστον χρόνια το παιδί ζούσε στο οικείο και απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον του σπιτιού του. Η καθημερινότητά του ήταν δομημένη γύρω από τις ανάγκες και τις επιθυμίες του, ενώ τα άτομα που το πρόσεχαν είχαν την προσοχή τους αποκλειστικά στραμμένη επάνω του. Οι επαφές με τους συνομηλίκους του συνήθως κρατούσαν μερικές μόλις ώρες, ενώ στις όποιες διενέξεις υπήρχε πάντα ένας δικός του άνθρωπος, στον οποίο μπορούσε να στραφεί για δικαιοσύνη και παρηγοριά.

Στο σχολείο, ωστόσο, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Εκτός από έναν νέο-άγνωστο χώρο, το παιδί θα βρεθεί ανάμεσα σε δεκάδες συνομηλίκους του χωρίς να έχει κάποια ειδική μεταχείριση. Δεν είναι πλέον το κέντρο του κόσμου αλλά ένα ισότιμο μέρος ενός συνόλου στο οποίο για να επιβιώσει θα πρέπει να αναπτύξει κάποιες δεξιότητες, όπως ικανότητα επικοινωνίας, συνεργατικότητα και διεκδικητικότητα.

Αυτή η μετάβαση είναι το πρώτο βήμα του παιδιού για κοινωνικοποίηση και αυτεξάρτηση, ώστε να γίνει μεγαλώνοντας ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Και παρότι είναι δύσκολη και για τις δύο μεριές, είναι ένα πολύ σημαντικό στάδιο στην ανάπτυξή του. Μέσα στο σχολικό περιβάλλον το παιδί θα συνειδητοποιήσει πως πρέπει να ξεκινήσει να διεκδικεί από μόνο του την θέση του στην ζωή αλλά και πως οι λέξεις και οι πράξεις του έχουν αντίτιμο.

Η θέση του γονιού

Η μετάβαση του παιδιού από το σπίτι στο σχολείο είναι δύσκολη και για τους ίδιους τους γονείς, όχι μόνο επειδή μεταβάλλεται η καθημερινότητά τους αλλά και επειδή νιώθουν ξαφνικά να χάνουν τον έλεγχο μιας ζωής που μέχρι πρότινος στηριζόταν πάνω τους. Τέλος, πολλοί γονείς αισθάνονται πως δεν είναι πλεόν απαραίτητοι στα παιδιά τους, γι’ αυτό ξεκινούν να αναζητήσουν καινούργια ενδιαφέροντα και δραστηριότητες.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι και οι δύο πλευρές να κατακλύζονται από ένα πλήθος συναισθημάτων (λύπη, άγχος, επιθετικότητας), τα οποία βέβαια είναι απολύτως φυσιολογικά και περνούν με τον χρόνο.

ipaideia.gr