Όλο και περισσότερα παιδιά από την προσχολική τους κιόλας ηλικία επισκέπτονται Κέντρα Λογοθεραπείας. Ορισμένοι θεωρούν ότι η λογοθεραπεία στα παιδιά είναι μια μόδα που δεν χρειάζεται σε όλες τις περιπτώσεις. Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια με την έξαρση της τεχνολογίας και τον τρόπο που την χειρίζονται τα παιδιά, από την προσχολική τους κιόλας ηλικία, πολλές φορές επηρεάζεται ο λόγος τους.
Ο λόγος, αναπτύσσεται μέσα από τα ερεθίσματα που αντλεί ένα παιδί μέσα από την καθημερινότητα του. Όταν λοιπόν ένα παιδί, προτιμά να παίξει με το κινητό τηλέφωνο της μαμάς από το να μιλήσει με τους γονείς του ή τους συνομηλίκους του, αυτό σε πολλές περιπτώσεις κρατάει τον λόγο πίσω. Υπάρχουν βέβαια και οι γονείς που ενώ το παιδί τους δεν έχει εμφανίσει ακόμη κάποιο πρόβλημα με τον λόγο του, εκείνοι επιλέγουν να το γράψουν σε Κέντρα Λογοθεραπείας για προληπτικούς λόγους.
Τελικά η λογοθεραπεία είναι χρήσιμη σε όλα τα παιδιά η χρειάζεται μόνο στις περιπτώσεις όπου εκείνα παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα στον λόγο τους; Είναι μια μόδα των δυτικών κοινωνιών ή ένα μέτρο πρόληψης από τους γονείς προς τα παιδιά; Οι λογοθεραπευτές Γκίνης Παντελής και Μανίκα Κωνσταντίνα με ένα κείμενό τους το οποίο βρήκαμε από την σελίδα “Σπίτι Συναισθημάτων” στο Facebook απαντούν. Διαβάστε παρακάτω:
Γιατί έχει γίνει της μόδας να πηγαίνει ένα παιδί σε κέντρο ειδικών θεραπειών;
Όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο πλέον υπάρχουν πολλές δομές οι οποίες προσφέρουν υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Συνήθως χάριν ευκολίας τα ονομάζουμε «κέντρα», των οποίων ο πλήρης τίτλος εμπεριέχει και τις έννοιες της ανάπτυξης, του συναισθήματος και της ψυχικής υγείας.
Όταν κριθεί πως ένα παιδί χρήζει παρέμβασης λόγου, έργου ή και ειδικής διαπαιδαγώγησης, οι γονείς χρειάζεται να είναι δίπλα του και να το στηρίζουν σε κάθε του βήμα.
Αρκούν μόνο οι ασκήσεις;
Πολλές φορές όμως δεν αρκούν μόνο οι ασκήσεις που δίνει ο θεραπευτής του παιδιού. Οι γονείς φέρουν και μια άλλη ευθύνη, αυτή της δημιουργίας κατάλληλης ενδοοικογενειακής επικοινωνίας και συμπεριφοράς.
Ένα παιδί με το πέρας των ατομικών του συνεδριών αλλά και της ίδιας της ανάπτυξης του αλλάζει. Αλλάζει επικοινωνιακά, στην συμπεριφορά του, στους τρόπους του, στα θέλω και τις ανάγκες του.
Οι γονείς πάντα δίπλα στο παιδί βρίσκονται σε μια συνεχή επιφυλακή παρατήρησης και ανταπόκρισης στην αλλαγή αυτή. Κατά πόσο όμως ένας γονέας είναι σίγουρος για το πως όλες αυτές του οι προσπάθειες είναι αρκετές; Tόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα; Κατά πόσο οι αλλαγές του παιδιού συνάδουν με αυτές του γονέα; Στο σημείο αυτό είναι που κρίνεται απαραίτητη μια ολιστική οικογενειακή δουλειά.
Όπως το παιδί δουλεύει μέσα από το πρόγραμμα αποκατάστασης, έτσι και οι γονείς χρειάζεται να ακολουθήσουν ένα ανάλογο μονοπάτι συμβουλευτικής. Με αυτό τον τρόπο θα χτιστούν οι κατάλληλες βάσεις για να μπορεί να αναπτυχθεί ένα παιδί σε κατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον.
Φυσικά αυτό βοηθάει και το γονέα να νιώσει ασφάλεια και συναισθηματική ωριμότητα με τις αλλαγές του ίδιου του παιδιού.
Επί της ουσίας δεν έχει γίνει της μόδας να πηγαίνει ένα παιδί σε κέντρο. Περισσότερο έχει αναπτυχθεί η ανάγκη να πλαισιώνεται θεραπευτικά και ολιστικά μια οικογένεια.
Όπως σε κάθε ομάδα, έτσι και σε μια οικογένεια, το βάρος μιας δυσκολίας πρέπει να μοιράζεται και όχι να το κουβαλά ο ένας μόνος του. Πόσο μάλλον όταν ο ένας είναι ένα παιδί….
© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη
