«Οι δάσκαλοι που βάζουν στα παιδιά τόσο διάβασμα, εμάς τους γονείς μας σκέφτονται;»

daddy cool team

Δεν είναι λίγοι οι γονείς που… υποφέρουν καθημερινά, όταν έρχεται η ώρα να καθίσουν με τα παιδιά τους και να τα βοηθήσουν με τα μαθήματα της επόμενης μέρας για το σχολείο. Αυτή η μαμά έχει μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για να μπει μια και καλή τέλος σε αυτό το μαρτύριο και είμαστε σίγουροι, ότι αρκετοί θα συμφωνήσετε μαζί της!

«Να σηκώσουν το χέρι ψηλά όσοι μισούν το διάβασμα στο σπίτι. Δεν είναι μόνο βαρετό… είναι τιμωρητικό! Σου καταστρέφει το σαββατοκύριακο, σου δηλητηριάζει την ευτυχία και αν καταφέρω ποτέ να γίνω υπουργός Παιδείας υπόσχομαι να το καταργήσω. Για πάντα.

Στο 9χρονο παιδί μου επίσης δεν αρέσει το διάβασμα, και το εκδηλώνει ποικιλοτρόπως, με κλάματα, φωνές, με το να κρύβεται μέσα στη ντουλάπα ή κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού της και όταν της λέω ‘ωραία, μην διαβάσεις τότε’ (ελπίζοντας να ξεκινήσω έτσι ένα κίνημα αλλαγής που θα ξεσηκώσει κι άλλους γονείς) να θυμώνει ακόμα περισσότερο και τότε παρεμβαίνει ο άντρας μου για να την βοηθήσει και καταλήγει (ξανά) να κοιμάται στις 10.

Και κάπως έτσι μου γεννιέται, για ακόμα μια φορά, το ερώτημα: Για ποιον γίνεται τελικά το διάβασμα; Όχι, μη μου απαντήσετε σε αυτό. Απαντήστε μου στο ‘γιατί παιδιά ηλικίας 7 χρονών να έχουν τόσο διάβασμα για το σπίτι και τι μπορούμε να κάνουμε για να το σταματήσουμε;’. Γιατί, δηλαδή, να μην περνούν τα παιδιά μας τα απογεύματά τους χαζολογώντας και ζωγραφίζοντας και παίζοντας ποδόσφαιρο; Ποιος θα βάλει τέλος σε αυτή την τρέλα;

Και ξέρω ότι δεν είμαι μόνη που έχει την ίδια απορία. Οι περισσότεροι νέοι γονείς σήμερα εργαζόμαστε πολλές ώρες και ο χρόνος που έχουμε καθημερινά με τα παιδιά μας είναι ελάχιστος –ελάχιστα είναι και τα χρήματα που μας περισσεύουν για να δίνουμε σε ‘κέντρα μελέτης’ που θα αναλάβουν το διάβασμα των παιδιών για την επόμενη μέρα.

Συνεπώς, οι περισσότεροι συμφωνούμε στο ότι ο χρόνος με την οικογένειά μας είναι πολύτιμος και γι’αυτό πρέπει να τον περνάμε με χαρά. Είναι ουσιώδες να απολαμβάνουμε την κάθε μας ημέρα με τα παιδιά μας –ή έστω να την απολαμβάνουν τα ίδια, χωρίς εμάς- με όμορφες στιγμές. Αν δεν μπορείς να χαζολογάς, να ζωγραφίζεις και να παίζεις ποδόσφαιρο με τις ώρες όταν είσαι 7, πότε θα το κάνεις;

Οι περισσότεροι συμφωνούμε στο πόσο άσκοπο και στρεσογόνο είναι το διάβασμα στο σπίτι. Τα παιδιά θα πρέπει να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι, για να απολαμβάνουν τον χρόνο τους στο σπίτι, με τους γονείς τους, χωρίς την αγωνιά της ‘δουλειάς’ που έχουν άπλετο χρόνο να ολοκληρώσουν στο σχολείο. Θα έρθει η εποχή που θα γίνουν ενήλικες. Και θα κρατήσει για πάντα. Τα ανέμελα παιδικά χρόνια, όμως, διαρκούν τόσο λίγο!

Δεν λέω, μπορώ να καταλάβω το ότι τα παιδιά χρειάζονται εξάσκηση για να μάθουν απ’έξω τον πολλαπλασιασμό. Και είναι σαφέστατα σημαντική η ορθογραφία –κανείς δεν θέλει να μεγαλώσει ένα παιδί που δεν θα ξέρει να γράφει σωστά μια λέξη, ακόμα κι αν αυτό το παιδί καταφέρει να μπει στην Ιατρική (ξέρετε πόσοι επιστήμονες είναι εντελώς ανορθόγραφοι;). Ρεαλιστικά, όμως, αυτή είναι ‘δουλειά’ του σχολείου και του παιδιού, όχι δική μας!

Γιατί έπειτα από μία ολόκληρη ημέρα στο γραφείο που το κεφάλι μου έχει γίνει καζάνι, που πρέπει να γυρίσω σπίτι, να σιδερώσω και να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα, το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να δώσω μάχη με την κόρη μου προκειμένου να διορθώσει τα ένα εκατομμύρια λάθη που έχει κάνει στο ποίημα που της ζητήθηκε να γράψει για το Φθινόπωρο. Και να καταλήγω τελικά να γράφω το ποίημα εγώ και εκείνη απλά να το αντιγράφει.

Το μισώ. Και το μισεί και εκείνη. Κι αν η δασκάλα της μπει στη διαδικασία να το διαβάσει, θα καταλάβει πολύ καλά ότι το ‘γράψτε το μόνοι σας, παίρνοντας τον χρόνο σας’ που ζητά από τα παιδιά, στην πραγματικότητα στόχο έχει να αποκαλύψει ποιοι μαθητές έχουν τις πιο πιεστικές μαμάδες.

Το διάβασμα στο σπίτι είναι η σίγουρη συνταγή για οικογενειακή δυσαρμονία. Όσοι δεν έχετε παιδιά θα καταλάβετε τι εννοώ αν θυμηθείτε πώς νιώθετε, όταν σας έρχονται επείγοντα email για τη δουλειά, σε ώρες εκτός εργασίας, στοιχειώνοντας την κοινωνική ζωή σας.

Γιατί, λοιπόν, δεν βρίσκει το υπουργείο και τα σχολεία έναν τρόπο να κάνουν τα παιδιά όλα τους τα μαθήματα εκεί, πριν επιστρέψουν στο σπίτι; Εν ανάγκη, ας σχολάνε μια ώρα αργότερα! Θα μου πείτε: Γράψε το παιδί στο Ολοήμερο! Θα απαντήσω: Το έχω ήδη γράψει εκεί. ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ. Κανείς δεν υποχρεώνει το παιδί σου στο Ολοήμερο να τελειώσει όλα του τα μαθήματα για την επόμενη μέρα.

Τι ευλογία θα ήταν, όμως, για όλους μας αν γινόταν; Τα παιδιά θα ευνοούνταν έτσι πολύ περισσότερο, γιατί θα αποτελούσε μέρος της καθημερινής ρουτίνας τους, δεν θα στρεσάρονταν και αν χρειαζόντουσαν βοήθεια θα τη λάμβαναν από κάποιον που ξέρει πώς να τα βοηθήσει.

Οι γονείς θα ευνοούνταν, γιατί δεν θα είχαμε ΚΑΙ αυτή τη δουλειά πάνω στο κεφάλι μας.

Οι δε αμέτρητοι αναπληρωτές δάσκαλοι ίσως έτσι έβρισκαν μια μόνιμη θέση!

Ας το σκεφτούμε, λοιπόν! Γιατί δεν κάνουμε το διάβασμα για την επόμενη μέρα κάτι σαν… υποχρεωτικό μάθημα; Σας έχω έτοιμο και όνομα: «ώρα εργασιακής εμπειρίας». Άλλωστε, δεν διαφέρει και πολύ από αυτό θα βιώσουν τα παιδιά μας στο μέλλον!

Βλέπετε, είμαι απόλυτα υπέρ των εργασιών και του διαβάσματος! Αρκεί να μην έχουν τα παιδιά να τα κάνουν στο σπίτι!»

• back to school