Σύνδρομο burn out σε μικρά παιδιά;

daddy cool team

Tο δίλημμα για τους σημερινούς γονείς είναι μεγάλο. Από τη μια πλευρά γνωρίζουμε ότι ετοιμάζουμε τα παιδιά μας για έναν κόσμο τρομακτικά ανταγωνιστικό, από την άλλη φορτώνουμε ασφυκτικά το πρόγραμμα τους σε τέτοιο σημείο ώστε να τους δημιουργούμε πλέον άγχος. Διάβασμα, προπόνηση, κολυμβητήριο, δύο ξένες γλώσσες, ρομποτική και απαραιτήτως ένα μουσικό όργανο…. και είναι μόλις 7 χρονών. Οι ειδικοί πάντως, συνιστούν προσοχή και καλούν τους γονείς απλώς να … χαλαρώσουν. Τονίζουν μάλιστα, πως ο ελεύθερος χρόνος και ο χρόνος που περνούν τα παιδιά με την οικογένεια και τους γονείς τους αποδεικνύεται πολύ πιο σημαντικός, κυρίως γιατί επιτρέπει στο παιδί να αναπτύξει αυτογνωσία.

Ένα παιδί μπορεί να διστάζει να πει ότι κουράζεται από τις πολλές δραστηριότητες. Μπορεί να μην το καταλαβαίνει καν. Υπάρχουν όμως, ενδείξεις που θα πρέπει να σας προβληματίσουν και να σας κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Οι πονοκέφαλοι και οι στομαχόπονοι μπορεί να είναι ενδείξεις παιδικού άγχους και απόρροια υπερφορτωμένου του προγράμματος. Όπως επίσης, η κακή διάθεση και τα προβλήματα ύπνου. Μια ακόμη ένδειξη είναι η αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού. Εάν ένα παιδί που συνήθως είναι ήρεμο και χαλαρό, αρχίζει να δείχνει σημάδια υπερέντασης ή έχει επιθετική, νευρική συμπεριφορά, τότε η αιτία μπορεί να είναι το παιδικό άγχος από το υπερφορτωμένο του πρόγραμμα.

Τα παιδιά πρέπει να έχουν καθημερινά ελεύθερο χρόνο. Χρόνο όπου θα αποφασίζουν μόνα τους τι θα κάνουν ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνουν απολύτως τίποτα. Μπορείτε να ενθαρρύνετε τα παιδιά εκείνη την ώρα να διαβάσουν, να ακούσουν (ή να παίξουν) μουσική, να πάνε βόλτα με τα πόδια ή με το ποδήλατό τους… ότι τα βοηθά να γεμίσουν τις μπαταρίες τους. Όσο χρονών κι αν είναι, τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να ηρεμήσουν.

Σημείωση: Η τηλεόραση, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν συνυπολογίζονται στο χρόνο ηρεμίας. Συζητήστε με το παιδί ώστε να μειωθεί ο χρόνος που βρίσκεται μπροστά στην τηλεόραση σε λιγότερο από 2 ώρες ημερησίως.

Τι βοηθά άλλωστε, περισσότερο το παιδί στο να ανεβάσει τους βαθμούς του; Σίγουρα η επίδραση του αθλητισμού όπως και της μουσικής είναι σημαντική, αλλά ο καταλυτικός παράγοντας είναι η οικογένεια. Θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ευεργετικό για την ακαδημαϊκή πορεία του παιδιού από τα οικογενειακά γεύματα. Οι ψυχολογικές έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που τρώνε οικογενειακώς με τους γονείς τους έχουν καλύτερη απόδοση στο σχολείο και καλύτερη συμπεριφορά. Επίσης, τείνουν να καταγράφουν λιγότερα ποσοστά παχυσαρκίας. Κι αν δεν επιτρέπει το βαρύ πρόγραμμά σας ένα οικογενειακό δείπνο, οργανώστε σε καθημερινή βάση ένα καλό οικογενειακό… πρωινό.

Μιλήστε στο παιδί, συζητήστε μαζί του και συναποφασίστε ποιες δραστηριότητες είναι πιο σημαντικές και περιορίστε τις λιγότερο σημαντικές. Προτού προσθέσετε ένα ακόμη άθλημα, ένα μάθημα μουσικής ή μία ακόμη ξένη γλώσσα, σκεφτείτε καλά το πρόγραμμα του παιδιού. Εξασφαλίστε ότι ορισμένα απογεύματα την εβδομάδα θα είναι εντελώς ελεύθερα, χωρίς καμία δέσμευση και καταγράψτε το πρόγραμμά του σε ένα εμφανές σημείο. Σημειώστε πως το παιδί χρειάζεται να έχει και επαρκή χρόνο για να κατεβάσει ρυθμούς και να προετοιμαστεί με ηρεμία για μπάνιο και ύπνο. Είναι λάθος να τους βάζετε δραστηριότητες αργά το βράδυ. Τα παιδιά του Δημοτικού χρειάζονται τουλάχιστον 10 ώρες ύπνο ενώ οι έφηβοι 8 με 9 ώρες.

Παρατώντας κάτι στα μέσα της χρονιάς

Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν πως αν αρχίσεις κάτι πρέπει να το τελειώσεις. Σε γενικές γραμμές αυτή είναι μία σωστή και πολύ χρήσιμη αρχή για τη μετέπειτα πορεία των παιδιών. Υπάρχουν όμως, και εξαιρέσεις. Το να επιβάλεις στα παιδιά να συνεχίζουν μία δραστηριότητα όλη τη χρονιά δεν τους διδάσκει κατ’ ανάγκη τις αξίες της επιμονής και της δέσμευσης. Μπορεί αντιθέτως, να τα «προγραμματίζει» για μία ζωή ανεκτικότητας και υπερβολικών δεσμεύσεων. Μία σημαντική δεξιότητα που χρειάζεται να κατακτήσουν τα παιδιά είναι να εξισορροπούν δραστηριότητες και σχολείο. Είναι σημαντικό να συζητήσουμε με το παιδί για τις αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν στην εγκατάλειψη μίας δραστηριότητας. Αν διαπιστώνετε ότι η βασική αιτία είναι το υπερφορτωμένο πρόγραμμα που επιφέρει επιπτώσεις στην ψυχολογία του παιδιού, τότε ίσως να πρέπει να συμφωνήσετε στην εγκατάλειψη κάποιας δραστηριότητας. Είναι σημαντικό ωστόσο, να κρατήσετε αυτή την εμπειρία και να την ανασύρετε την επόμενη χρονιά, όταν θα σχεδιάζετε το νέο πρόγραμμα δραστηριοτήτων.