Τηλεκπαίδευση: Οι γονείς δεν πρέπει να επεμβαίνουν στα μαθήματα. Το κείμενο που πρέπει να διαβαστεί από όλους τους γονείς σχετικά με την τηλεκπαίδευση. Γιατί αυτό το νέο μαθησιακό μοντέλο εκπαίδευσης δυσκολεύει πολύ τα παιδιά κι εμείς οι γονείς μπορεί χωρίς να το καταλαβαίνουμε να τα δυσκολεύουμε περισσότερο.
Είναι πολλοί οι γονείς που επεμβαίνουν στα μαθήματα τηλεκπαίδευσης. Γιατί ξέρουν ότι τα παιδιά τους δεν έχουν διαβάσει όπως θα έπρεπε τα μαθήματά τους την προηγούμενη μέρα. Όταν λοιπόν στις ερωτήσεις των δασκάλων αργούν να απαντήσουν οι γονείς επεμβαίνουν, σπρώχνοντας τα παιδιά να δώσουν απάντηση.
Είναι μία φυσιολογική αντίδραση που όμως δε θα έπρεπε να γίνεται. Γιατί τα παιδιά νιώθουν μεγαλύτερο άγχος, όταν εκτός από τον δάσκαλο έχουν την μαμά και τον μπαμπά να παρακολουθεί τα μαθήματά τους. Η σελίδα στο Facebook, Πρώτα ο δάσκαλος δημοσίευσε ένα κείμενο που μας άρεσε πολύ.
Εξηγεί για ποιον λόγο οι γονείς δεν πρέπει να επεμβαίνουν στα μαθήματα τηλεκπαίδευσης και στο τέλος δεν διστάζει να δώσει και μερικές συμβουλές σε όλους τους δασκάλους. Ένα κείμενο που πραγματικά αξίζει να διαβαστεί. Διαβάστε παρακάτω:
«Αφού το ξέρεις, παιδί μου, πες το!»
Ατάκα που όλοι έχουμε ακούσει πίσω από κάποιο ξεχασμένο μικρόφωνο και φυσικά έχει κυκλοφορήσει παντού! Ψίθυροι, απαντήσεις χαμηλόφωνες ή και μεγαλόφωνες πριν από τη φωνή των παιδιών μας.
Γιατί πάντα υπάρχουν μαμάδες και μπαμπάδες που δε δέχονται λανθασμένες απαντήσεις από τα καμάρια τους, που δε θα ανεχτούν σήκωμα φρυδιού από το διπλανό «παράθυρο» και που θέλουν να δείξουν στον δάσκαλο/δασκάλα ότι «στο σπίτι τα ξέρει»!
Είναι όμως και κάποιες άλλες μαμάδες και μπαμπάδες που έχουν δίπλα τους ένα παιδάκι ντροπαλό, κλειστό, ή μαθησιακά αδύναμο. Εκείνο το παιδάκι ξέρει πως την απάντησή του δε θα την ακούσουν μόνο η κυρία και οι συμμαθητές/τριές του αλλά όλη η γειτονιά.
Δε βρίσκεται πλέον στα ασφαλή όρια της τάξης του και δεν ξέρει αν ο κανόνας «γελάμε με τα ανέκδοτα και όχι με τα λάθη» ισχύει για όλους εκεί έξω. Νιώθει και είναι εκτεθειμένο στην κριτική πολλών.
Δε θα κατηγορήσω, λοιπόν, τη μαμά του που θα θελήσει να το βοηθήσει ώστε να μην αισθανθεί εκείνο άσχημα. Ουσιαστική βοήθεια φυσικά δεν είναι αλλά ούτε και η συγκεκριμένη διαδικασία είναι ουσιαστικό μάθημα. Και ξέρετε γιατί δεν είναι;
Επειδή ούτε εγώ θα ζητήσω από αυτό το παιδάκι να διαβάσει τη λέξη «κάστρο» που ξέρω ότι θα το δυσκολέψει. Θα διαβάσει τη λέξη «παλάτι». Το «κάστρο» θα το διαβάσει όταν γυρίσουμε στην τάξη κι ας χρειαστεί δυο και τρεις και τέσσερις προσπάθειες.
Εκεί έχουμε χρόνο και δεν έχουμε κοινό. Εκεί θα το γράψουν όλα, θα περάσω πάνω από τα κεφάλια τους για να το δω και αν υπάρξει λάθος, θα εντοπιστεί και θα διορθωθεί. Προς το παρόν, ας μείνουμε στα «παλάτια».
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
Photo cover via: infokids.gr
