Ένα υπέροχο παραμύθι που δίνει μαθήματα ζωής σε μικρούς και μεγάλους. Μία ιστορία που μιλάει για την ανιδιοτελή αγάπη και καταφέρνει να συγκινήσει μεγάλους και παιδιά.
Είναι πολύ σημαντικό και εποικοδομιτικό να διαβάζουμε και να εξιστορούμε παραμύθια στα παιδιά μας. Αξίζει λοιπόν, να αφιερώσετε λίγο χρόνο με τα μικρά σας, ή και μόνοι σας και να διαβάσετε την ιστορία για το δέντρο που έδινε και το μικρό αgοράκι. Υπάρχει η αφήγηση και σε βίντεο, και να είστε σίγουροι ότι θα συγκινηθείτε και θα δείτε τη ζωή ίσως λίγο…διαφορετικά!
“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά η οποία αγαπούσε πολύ ένα αgοράκι.
Και κάθε μέρα το αgόρι ερχόταν μάζευε τα φύλλα του, και έφτιαχνε στέμματα παριστάνοντας τον βασιλιά του δάσους.
Σκαρφάλωνε στον κορμό του και στα κλαδιά του, τρώγοντας τους καρπούς του. Και έπαιζαν κρυφτό.
Κι όταν κουραζόταν το αgόρι πλάγιαζε στη σκιά του δέντρου. Και το αγόρι αγαπούσε την μηλιά πάρα πολύ.
Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα ο χρόνος περνούσε.
Και το αgόρι μεγάλωσε. Και το δέντρο έμενε συχνά μόνο του. Τότε μια μέρα το αgόρι ήρθε στο δέντρο και το δέντρο είπε :
“Έλα, αgόρι, έλα και σκαρφάλωσε στον κορμό μου, κάνε κούνια στα κλαδιά μου και φάε τα μήλα μου και παίξε στον ίσκιο μου και γίνε ευτυχισμένο.”
“Είμαι πολύ μεγάλο για να σκαρφαλώνω και να παίζω”, απάντησε το αgόρι. “Θέλω να αγοράζω πράγματα και να περνάω καλά. Θα ήθελα κάποια χρήματα. Μπορείς να μου δώσεις μερικά;”
“Λυπάμαι”, είπε το δέντρο, “αλλά δεν έχω χρήματα. Μόνο φύλλα και μήλα έχω. Πάρε τα μήλα μου, Αgόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα κερδίσεις χρήματα και θα είσαι ευτυχισμένο.”
Και το αgόρι σκαρφάλωσε στο δέντρο και αφού μάζεψε τα μήλα του τα πήρε μαζί του. Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.
Αλλά το αgόρι έμεινε μακριά από το δέντρο για πολύ καιρό…και το δέντρο ήταν δυστυχισμένο. Και τότε, μια μέρα, το αgόρι ήρθε πάλι πίσω και το δέντρο τραντάχτηκε από τη χαρά του και είπε:
“Έλα, Αgόρι, σκαρφάλωσε στον κορμό μου και τραμπαλίσου στα κλαδιά μου και γίνε ευτυχισμένο.”
Έχω πολλές δουλειές για να σκαρφαλώνω σε δέντρα”, είπε το αγόρι. “Θέλω ένα σπίτι για να με ζεσταίνει”, είπε. “Θέλω μια γυναίκα και θέλω και παιδιά, γι’ αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς εσύ να μου δώσεις ένα σπίτι;”
“Δεν έχω σπίτι να σου δώσω”, απάντησε το δέντρο.
“Το δάσος είναι το σπίτι μου, αλλά μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα είσαι ευτυχισμένος.”
Και έτσι το αgόρι έκοψε τα κλαδιά του δέντρου και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του. Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.
Αλλά το αgόρι έλειψε για πολύ καιρό. Και όταν επέστρεψε, το δέντρο ήταν τόσο ευτυχισμένο που μόλις που μπορούσε να μιλήσει.
“Έλα, Αgόρι, έλα και παίξε.”
“Είμαι πολύ γέρος και θλιμμένος για να παίξω”, είπε το αgόρι.
“Θέλω μια βάρκα που να με πάει κάπου πολύ μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;”
“Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα” είπε το δέντρο. “Τότε θα μπορέσεις να ταξιδέψεις και να είσαι ευτυχισμένο.”
Τότε το αgόρι έκοψε τον κορμό του δέντρου και έφτιαξε μια βάρκα και ταξίδεψε μακριά.
Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο….αλλά όχι αληθινά. Μετά από πολύ καιρό το αgόρι ξαναγύρισε.
“Λυπάμαι, αgόρι, αλλά δεν έχω πια τίποτα να σου δώσω. Τα μήλα μου τέλειωσαν.”
“Τα δόντια μου είναι πολύ αδύναμα πια για μήλα”, απάντησε το αgόρι.
‘Τα κλαδιά μου χάθηκαν’, είπε το δέντρο. ‘Δεν μπορούν να σε κουνήσουν‘
‘Είμαι πολύ γέρος για να κουνιέμαι από κλαδιά’, είπε το αgόρι.
‘Ο κορμός μου χάθηκε’, είπε το δέντρο. ‘Δεν μπορείς να σκαρφαλώνεις‘
‘Είμαι πολύ κουρασμένος για να σκαρφαλώνω’, είπε το αgόρι.
‘Λυπάμαι’, αναστέναξε το δέντρο. ‘Εύχομαι να μπορούσα να σου δώσω κάτι…αλλά δεν μου απέμεινε τίποτα. Είμαι μόνο ένα παλιοκούτσουρο. Λυπάμαι…’
‘Δεν χρειάζομαι και πολλά τώρα’, είπε το αgόρι, ‘μόνο ένα ήσυχο μέρος για να καθίσω και να αναπαυτώ. Είμαι πολύ κουρασμένος’.
‘Λοιπόν’, είπε η μηλιά ισιάζοντας τον εαυτό της όσο πιο πολύ μπορούσε, “ένα παλιοκούτσουρο είναι καλό για να κάθεσαι και να αναπαύεσαι. Έλα, Αgόρι, κάθισε. Κάθισε και ξεκουράσου’.
Και το αgόρι το έκανε. Και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.
Δείτε το:
