Όταν ένα κορίτσι παρενοχλείται ή εκφοβίζεται από κάποιο αγόρι, όλο και κάποιος θα βρεθεί που θα πει την εξής παλιά ατάκα: «Βάζω στοίχημα ότι του αρέσεις!». Θα πίστευε κανείς ότι τέτοιες απόψεις είναι πλέον ξεπερασμένες -κι όμως δεν είναι. Τι γίνεται όταν συνδέουμε στο μυαλό των παιδιών μας την κακομεταχείριση με το ρομαντικό ενδιαφέρον;
Δείτε ακόμα: Πώς το θύμα καταλήγει να αγαπήσει αυτόν που τον κακομεταχειρίζεται. Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης
(1) Κατηγορούμε έμμεσα το θύμα της κακομεταχείρισης (victim-blaming). Κανένα παιδί δεν επιζητεί αυτού του είδους την αρνητική προσοχή, άσχετα από οποιαδήποτε πρόθεση έχει το παιδί που επιτίθεται. Ακόμα κι όταν ένα κορίτσι δείχνει να συμπεριφέρεται με τρόπο πειρακτικό ή «ρομαντικό», αυτό δεν σημαίνει ότι επιζητεί να την πληγώσουν. Η δικαιολόγηση τής κακής συμπεριφοράς είναι εξίσου βλαπτική και για το παιδί που φέρεται άσχημα: κακή συμπεριφορά ίσον κακή συμπεριφορά. Τελεία. Κάθε φορά που ένα παιδί που βλάπτει ένα άλλο, άσχετα αν είναι αγόρι ή κορίτσι, χρειάζεται να παρέμβουμε, όχι να δικαιολογούμε, ώστε να μην συνεχίσει αυτή τη συμπεριφορά.
Δείτε ακόμα: Η ανατροφή των παιδιών με αγάπη εξουδετερώνει τους φόβους τους
(2) Οι φιλίες και γενικά οι σχέσεις μεταξύ των παιδιών δεν πρέπει να χρωματίζονται «ερωτικά». Όλα τα παιδιά, άσχετα από το φύλο τους, πρέπει να έχουν την ευκαιρία να διαμορφώσουν φιλίες και με αγόρια και με κορίτσια, χωρίς οι μεγάλοι να επιχειρούν να εισάγουν τις δικές τους ενήλικες απόψεις για το φλερτ ή την έλξη. Όλες οι ισχυρές φιλίες των παιδιών με τα δύο φύλα είναι σημαντικές και κανένας ενήλικας δεν πρέπει να κάνει τα παιδιά να αισθάνονται «παράξενα» γι αυτές. Όταν η αρνητική συμπεριφορά ενός αγοριού προς ένα κορίτσι συνδέεται αμέσως με την ερωτική έλξη, τα παιδιά είναι πιο εύκολο να πιστέψουν ότι οι φιλίες ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια έχουν από τη φύση τους κάτι το “διαφορετικό”. Ακόμη κι αν εκδηλωθεί κάποιο φλερτ, ποτέ, μα ποτέ δεν πρέπει να γίνεται βάρος και πρόβλημα για το παιδί προς το οποίο κατευθύνεται.
Δείτε ακόμα :Σύνδρομο του βραστού βατράχου: όταν δεν μπορούμε να αντιδράσουμε στην κακομεταχείριση
(3) Τελευταίο και πιο σημαντικό: Δεν πρέπει ποτέ να μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι η αγάπη ισούται με την κακοποίηση. ΑΓΑΠΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Αγάπη δεν σημαίνει συμπεριφέρομαι στον άλλο με τρόπο που τον πληγώνει ή τον βλάπτει. Λέγοντας, λοιπόν, σε ένα παιδί ότι κάποιο άλλο άτομο το βλάπτει γιατί «το συμπαθεί και του αρέσει», κάνουμε μια καταστρεπτική σύνδεση ανάμεσα στην αγάπη και στον πόνο. Αυτό, όχι μόνο φυσιολογικοποιεί την κακοποίηση, αλλά είναι και μια μορφή έμμεσης «άδειας» για την κακοποίηση προς του άλλους. Είναι υποχρέωσή μας, σαν γονείς, να δώσουμε τέλος σε τέτοιες στρεβλές «παραδόσεις».
Το άρθρο είναι απο την εκπληκτικη σελίδα στο facebook: ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ
