Όταν δράστες λήστεψαν τράπεζες ρίχνοντας στα πρόσωπα τους χυμό λεμονιού- Νόμιζαν ότι έτσι θα γίνουν αόρατοι

Όταν δράστες λήστεψαν τράπεζες ρίχνοντας στα πρόσωπα τους χυμό λεμονιού- Νόμιζαν ότι έτσι θα γίνουν αόρατοι

Δύο άντρες στις ΗΠΑ, λήστεψαν τράπεζες έχοντας τα πρόσωπα τους ακάλυπτα. Σε αυτά είχαν ρίξει χυμό λεμονιού, γιατί πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα γίνουν αόρατοι.

Το 1995, δύο Αμερικανοί λήστεψαν δύο τράπεζες στο Πίτσμπεργκ των ΗΠΑ. Οι δράστες εισέβαλαν με θράσος στις τράπεζες, έχοντας τα πρόσωπα τους ακάλυπτα. Σε αυτά είχαν βάλει χυμό λεμονιού, πιστεύοντας ότι θα τους έκανε αόρατους στις κάμερες ασφαλείας

Στις 6 Ιανουαρίου 1995, ο Μακάρθουρ Ουίλερ και ο Κλίφτον Ερλ Τζόνσον λήστεψαν δύο τράπεζες στην περιοχή του Πίτσμπεργκ με την απειλή όπλου. Συνολικά αφαίρεσαν και από τις δύο τράπεζες 5.200 δολάρια, με σημερινή αξία περίπου 10.500 δολάρια.

Όταν δράστες λήστεψαν τράπεζες ρίχνοντας στα πρόσωπα τους χυμό λεμονιού- Νόμιζαν ότι έτσι θα γίνουν αόρατοι

Αυτό που προκάλεσε εντύπωση σε όλους, είναι το γεγονός ότι κανένας από τους δύο ληστές δεν είχε καλυμμένο το πρόσωπο του. Αντίθετα, όλα τους τα χαρακτηριστικά ήταν εκτεθειμένα, γεγονός, φυσικά, που διευκόλυνε τις τοπικές αρχές στον εντοπισμό τους. Αρχικά, συνελήφθη ο Τζόνσον και στη συνέχεια ο συνεργός του, ο Ουίλερ.

Πειραματόζωο: Το πρώτο reality ήταν πολύ πριν το Big Brother και σταμάτησε με δικαστική εντολή– Η αληθινή ιστορία πίσω από το ελληνικό Truman Show

Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης τους, οι αστυνομικοί τους έδειξαν τις φωτογραφίες από τις κάμερες ασφαλείας, στις οποίες φαίνονταν κανονικά τα πρόσωπα τους. Μόλις οι δύο δράστες τις είδαν, πραγματικά, έπεσαν από τα σύννεφα, αφού πίστευαν ότι τα πρόσωπα τους ήταν αόρατα στις κάμερες.

Τότε αποκάλυψαν στους αστυνομικούς το «τρομερό» τους μυστικό: πριν από τις ληστείες είχαν καλύψει τα πρόσωπα τους με χυμό λεμονιού. Αυτός ήταν ο λόγος που πίστευαν ότι ήταν αόρατοι στις κάμερες. Δηλαδή ότι το υγρό αυτό θα λειτουργούσε πάνω τους όπως το αόρατο μελάνι σε χαρτί που είναι ο χυμός λεμονιού.

Το πρωτότυπο πείραμα τους

Τη τρομερή ιδέα σκέφτηκε πρώτος ο Τζόνσον. Αυτός είπε το σκεπτικό του στον Ουίλερ, ο οποίος αρχικά ήταν δύσπιστος. Τότε προσπάθησε να δοκιμάσει τη μέθοδο καλύπτοντας το πρόσωπο του με χυμό λεμονιού και τραβώντας μια σέλφι φωτογραφία, για να δει αν έγιναν τα χαρακτηριστικά του “αόρατα”.

Όταν δράστες λήστεψαν τράπεζες ρίχνοντας στα πρόσωπα τους χυμό λεμονιού- Νόμιζαν ότι έτσι θα γίνουν αόρατοι

Όταν την εμφάνισε είδε ότι πράγματι έλειπε από τη φωτογραφία το πρόσωπο του. Τότε, θεώρησε ότι η μέθοδος με το χυμό λεμόνι ήταν αποτελεσματική και αποφάσισε να τη δοκιμάσει και στη ληστεία του. Οι ντετέκτιβς εξήγησαν ότι η απουσία του προσώπου του στη φωτογραφία προκλήθηκε είτε από ελαττωματικό φιλμ, είτε γιατί ο Ουίλερ έστρεψε άθελα του την κάμερα μακριά από το πρόσωπό του όταν πάτησε το κουμπί της μηχανής.

Η Μαύρη Χήρα που σκότωσε τον διάσημο σχεδιαστή μόδας Maurizio Gucci- Χρόνια μετά ο εκτελεστής σκότωσε τον γιο του πάνω σε καυγά

Όπως διαπιστώθηκε, ο Ουίλερ όταν έκανε το πείραμα δεν βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ή αλκοόλ. Πράγματι, πίστεψε ότι είχε αποδείξει την ιδέα του Τζόνσον πως ο χυμός λεμονιού θα τον έκανε αόρατο από τις κάμερες!

Η έρευνα του καθηγητή

Ο Ντέιβιντ Ντάνινγκ, καθηγητής κοινωνικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ όταν έμαθε την ιστορία των ληστών με το χυμό λεμονιού στα πρόσωπά τους θεώρησε ότι είχε επιστημονικό ενδιαφέρον για τη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Δεν τον ενδιέφερε τόσο ο Τζόνσον που είχε την ιδέα του χυμού λεμονιού, αλλά ο Ουίλερ, οποίος υποτίθεται ότι την εξέτασε και θεώρησε ότι είχε αποδείξει ότι πράγματι έκανε τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου αόρατο από τις κάμερες.

Όταν δράστες λήστεψαν τράπεζες ρίχνοντας στα πρόσωπα τους χυμό λεμονιού- Νόμιζαν ότι έτσι θα γίνουν αόρατοι

Ο Ντάνινγκ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «αν ο Ουίλερ ήταν πολύ ηλίθιος για να είναι ληστής τράπεζας, ίσως ήταν επίσης πολύ ηλίθιος για να ξέρει ότι ήταν πολύ ηλίθιος για να είναι ληστής τράπεζας – δηλαδή, η ηλιθιότητά του τον προστάτευε από την επίγνωση ότι ήταν ηλίθιος».

Το συμπέρασμα για τον Ουίλερ οδήγησε τον καθηγητή Ντάνινγκ να μελετήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά μ’ ένα τρόπο που θεωρήθηκε πρωτοποριακός. Σε συνεργασία με τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Τζάστιν Κρούγκερ, ο Ντάνινγκ οργάνωσε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για να προσδιορίσει εάν η αντιληπτή ικανότητα κάποιου θα μπορούσε να μετρηθεί σε σχέση με την πραγματική του ικανότητα.

Οι αληθινές ιστορίες πίσω από 5 γυναικοκτονίες στις σειρές 3ος Νόμος και 10η Εντολή

Το 1999 οι δύο επιστήμονες δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της ριζοσπαστικής έρευνάς τους στην οποία διαπίστωσαν ότι: «όταν οι άνθρωποι είναι ανίκανοι στις στρατηγικές που υιοθετούν για να έχουν επιτυχία και ικανοποίηση, υφίστανται ένα διπλό χτύπημα: Όχι μόνο καταλήγουν σε λανθασμένα συμπεράσματα και κάνουν ατυχείς επιλογές, αλλά η ανικανότητά τους τους στερεί τη δυνατότητα να την αντιληφθούν Αντίθετα, όπως ο κύριος Γουίλερ, έχουν τη λανθασμένη εντύπωση ότι τα καταφέρνουν μια χαρά».

Το φαινόμενο αυτό απαντάται σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, αλλά είναι πολύ συνηθισμένο σε αυτούς που ασχολούνται την πολιτική και την οικονομία.

Όλα τα άρθρα για την μηχανή του χρόνου στο Daddy-Cool.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.