Τι έγινε όταν στην πανδημία του 1918 τα σχολεία στην Αμερική άνοιξαν; Η ιστορία μπορεί και να επαναλαμβάνεται..
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε αν ένα παιδί τεσσάρων και πέντε ετών θα μείνει με μάσκα για πολύ ώρα χωρίς να θέλει να την βγάλει. Εδώ το κοκαλάκι από τα μαλλιά του δεν μπορεί να κρατήσει παραπάνω από μισή ώρα, σε πολλές περιπτώσεις.
Σύμφωνα με μερικούς γονείς, κάτι τέτοιο είναι ανήκουστο και μάλιστα πρώτη φορά στη ζωή τους, το βλέπουν να συμβαίνει. Για πολλούς, τα σχολεία δεν θα έπρεπε να ανοίξουν ή θα έπρεπε να ληφθούν περισσότερα μέτρα προστασίας. Για αρκετούς πολίτες η χρήση μάσκας στα σχολεία δεν είναι μέτρο αλλά ημίμετρο.
Δείτε ακόμα Νερό Καματερού: Το νερό με τις δήθεν αντικαρκινικές ιδιότητες! Άνθρωποι δαγκώνονταν για ένα μπουκάλι!
Φαίνεται όμως πως δεν είναι η πρώτη φορά που οι γονείς οργίζονται με αποφάσεις των αρμόδιων, όταν αφορούν τα παιδιά τους και μάλιστα εν μέσω πανδημίας. Το 1918 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η ιστορία φάνηκε να επαναλαμβάνεται. Διαβάστε παρακάτω:
Η πανδημία του 1918 αφαίρεσε την ζωή από 50.000.000 κόσμο. Οι άνθρωποι εκείνα τα χρόνια μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικοί, όμως και πάλι η κοινή γνώμη είχε διχαστεί σε σχέση με το ζήτημα των σχολείων.
Συγκεκριμένα, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τότε, είχαν αποφασίσει να κρατήσουν τα σχολεία κλειστά μέχρι να αντιμετωπιστεί η πανδημία της γρίπης. Όμως σύμφωνα με τους ιστορικούς τρεις πολιτείες αποφάσισαν να ανοίξουν κανονικά τα σχολεία, γιατί θεώρησαν ότι με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά θα ήταν πιο ασφαλή.
Τι έγινε όταν στην πανδημία του 1918 τα σχολεία στην Αμερική άνοιξαν; Η ιστορία μπορεί & να επαναλαμβάνεται
Οι πολιτείες αυτές ήταν η Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Νιου Χέβεν. Οι υπάλληλοι δημόσιας υγείας φαίνεται πως επηρέασαν την απόφαση των αξιωματούχων της εποχής, αφού πίστευαν ότι τα παιδιά στο σχολείο θα ήταν πιο ασφαλή.
Το 1918 τα παιδιά που πήγαιναν στο σχολείο στην Νέα Υόρκη, ήταν περίπου 1.000.000. Τo 75% των παιδιών αυτών, ζούσαν σε πολυσύχναστες περιοχές και πολλές φορές μάλιστα, κάτω από ανθυγιεινές συνθήκες.
«Για μαθητές από τις περιοχές των κατοικιών αυτών, το σχολείο προσέφερε ένα καθαρό, καλά αεριζόμενο περιβάλλον. Οι εκπαιδευτικοί, οι νοσοκόμες και οι γιατροί είχαν ήδη ασκήσει λεπτομερείς ιατρικές εξετάσεις και ελέγχους».
Αυτό σημειώνεται χαρακτηριστικά σε άρθρο του 2010 στο Public Health Reports.
Ο Δρ. Χάουαρντ Μάρκελ ιστορικός και διευθυντής του Κέντρου Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, δηλώνει ότι η Νέα Υόρκη ήταν η πολιτεία που χτυπήθηκε πιο έντονα από την γρίπη. Οι μαθητές δεν επιτρέπονταν να μαζεύονται έξω από το σχολείο και αν κάτι τέτοιο έπεφτε στην αντίληψη κάποιου θα έπρεπε να το έλεγαν στον δάσκαλο.
Επίσης, οι δάσκαλοι έλεγχαν την υγεία των παιδιών κι αν κάποιο παιδί είχε ύποπτα συμπτώματα, ο δάσκαλος είχε την εξουσία να το απομακρύνει από το σχολείο. Αν κάποιος μαθητής είχε πυρετό ένας υπάλληλος υγείας το πήγαινε στο σπίτι κι εκεί θα αποφασίζονταν άμα το παιδί έπρεπε να μείνει σε καραντίνα.
Αν οι συνθήκες του σπιτιού δεν ήταν υγιείς ή το παιδί ήταν πολύ σοβαρά νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο. Το τμήμα υγείας απαιτούσε από τις οικογένειες των παιδιών που ανάρρωναν στο σπίτι, είτε να έχουν οικογενειακό ιατρό, είτε να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ενός γιατρού δημόσιας υγείας χωρίς χρέωση.
Όλες αυτές οι πληροφορίες αντλήθηκαν από ιατρικά αρχεία της εποχής.
Στο Σικάγο από την άλλη, σχολείο πήγαιναν εκείνη την εποχή περίπου 500.000 παιδιά. Το επιχείρημα των αρμόδιων αρχών ήταν το ίδιο με αυτό της Νέας Υόρκης, έτσι ώστε να αφήσει τα σχολεία ανοιχτά.
Σύμφωνα με τους αρμόδιους, τα παιδιά πηγαίνοντας σχολείο θα έμεναν μακριά από μολυσμένους ενήλικες και βρώμικους δρόμους. Μέρος της στρατηγικής του Σικάγο ήταν να ανακυκλωθεί ο αέρας. Συγκεκριμένα οι σχολικές αίθουσες κατά την διάρκεια του Χειμώνα υπερθερμαίνονταν έτσι ώστε τα παράθυρα των τάξεων να είναι διαρκώς ανοιχτά χωρίς πρόβλημα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι παρόλο που τα σχολεία έμειναν ανοιχτά στο Σικάγο της Αμερικής, ένα μεγάλο ποσοστό γονιών διάλεξαν να κρατήσουν τα παιδιά τους στο σπίτι. Σύμφωνα με τον δρ Μάρκελ, «Το ποσοστό απουσίας ήταν τόσο μεγάλο, δεν είχε σημασία ότι τα σχολεία ήταν ανοιχτά» .
Αυτό το φαινόμενο ένας τότε αξιωματούχος στο Σικάγο, το όνομα “φλουφοβία” μεταξύ των γονέων.
Το άρθρο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια ανάλυση δεδομένων έδειξε ότι «η απόφαση να παραμείνουν τα σχολεία της πόλης ανοιχτά κατά την επιδημία της γρίπης ήταν δικαιολογημένη».
Και στη Νέα Υόρκη, ο τότε Επίτροπος Υγείας είχε πει στους New York Times: «Πόσο καλύτερα ήταν να έχουν τα παιδιά υπό τη συνεχή παρακολούθηση των ειδικών από το να είναι τα σχολεία κλειστά».
Ο Μάρκελ, ο οποίος μαζί με άλλους ερευνητές εξέτασε δεδομένα και ιστορικά αρχεία από την απόκριση 43 πόλεων στην πανδημία του 1918, δεν είναι τόσο πεπεισμένος. Η Νέα Υόρκη «δεν βίωσε τα χειρότερα, αλλά δεν πέτυχε και τα καλύτερα» δήλωσε.
Έρευνες λοιπόν έχουν δείξει ότι οι πολιτείες που εκείνη την περίοδο αποφάσισαν να αφήσουν τα σχολεία τους κλειστά είχαν καλύτερα αποτελέσματα από τις πολιτείες που τα άνοιξαν. «Οι πόλεις που πήραν περισσότερα από ένα από αυτά τα μέτρα τα πήγαν καλύτερα. Το κλείσιμο του σχολείου ήταν μέρος αυτής της συμβολής» υπογράμμισε ο Μάρκελ.
Σύμφωνα με τον Μάρκελ, ο κορονοϊός απέχει πολύ από την ισπανική γρίπη, διότι το 1918 ήδη οι άνθρωποι της εποχής γνώριζαν πολλά σχετικά με αυτή. Εν αντιθέσει με τον κορονοϊό που έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε.
Ο Μάρκελ όμως επιμένει ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε για να προστατευθούμε από τον κορονοϊό είναι να διατηρήσουμε τα σχολεία κλειστά και να μπούμε σε καραντίνα. «Είναι καλύτερο» είπε «να είσαι ασφαλής παρά δυσαρεστημένος». Εσείς τι γνώμη έχετε για το θέμα;
All photos via: newsitamea.gr
