Πέρασαν αρκετά χρόνια που αισθάνομαι «καθαρή». Καθαρή από τον εφιάλτη των κρίσεων πανικού που βαδίζαμε παρέα για πάνω από δέκα χρόνια. Ο εφιάλτης που κατακυρίευσε τη ζωή μου, ξεκίνησε εντελώς ξαφνικά στα δεκαεννέα μου, όταν βρέθηκα εντελώς μόνη μου σε μια μικρή πόλη μακριά από τους γονείς, τους φίλους μου, το αγόρι μου.
Η ταχυκαρδία, το μούδιασμα στα χέρια, και το σφίξιμο στο στομάχι ήταν τα κάποια από τα συμπτώματα… Και ταυτόχρονα, εκείνη ακριβώς η αίσθηση ότι σβήνεις, ότι πεθαίνεις, ότι είσαι αβοήθητος, ότι χάνεσαι.
Την πρώτη φορά δεν ήξερα τι μου συμβαίνει. Δεν είχα σε ποιόν να μιλήσω και το χειρότερο ήταν ότι ντρεπόμουν να το πώ. Φοβόμουν ότι κάτι είχα, πως θα πέθαινα από έμφραγμα ή ανακοπή καρδιάς.
Άλλωστε στά δεκαεννέα σου τι μπορείς να γνωρίζεις; Και το internet δεν ήταν τόσο διαδομένο ώστε να βρεις κάποια πληροφορία όπως είναι στις μέρες μας.
Δείτε ακόμα :Κρίση πανικού. Γίνεται να αντιμετωπιστεί;
Μια μοναχική πορεία στην οποία προσπαθούσα να βρω μόνη μου λύσεις να αντιμετωπίσω τον εφιάλτη.
Έγινα ο μόνιμος ασθενής των γιατρών της περιοχής. Επισκέψεις σε παθολόγους, καρδιολόγους, γυναικολόγους και γαστρεντερολόγους. Άπειρες εξετάσεις από τις οποίες δεν μου έβρισκαν ότι έπασχα από κάτι.
Όμως κάθε βράδυ οι κρίσεις πανικού εκεί, είχαν γίνει ο απρόσκλητος επισκέπτης μου. Έχανα τον έλεγχο του σώματος μου και τον έλεγχο της λογικής μου. Μια μοναχική πορεία στην οποία προσπαθούσα να βρω μόνη μου λύσεις να αντιμετωπίσω τον εφιάλτη.
Κάθε φορά κατά την κρίση προσπαθούσα να ανακαλύψω κάτι που θα με βοηθούσε να αποτρέψω τον πανικό.
Δείτε ακόμα: Πώς μπορείτε να βοηθήσετε κάποιον που παθαίνει κρίση πανικού
Έπαιρνα βαθιές ανάσες συνεχώς, όμως το περισσότερο οξυγόνο στο αίμα έκανε την καρδιά να χτυπάει πιο γρήγορα και ο πανικός μου αυξάνεται. Έριχνα κρύο νερό στο πρόσωπο μου αλλά το τρέμουλο επιδεινωνόταν και δεν μπορούσα να αναπνεύσω.
Έχωνα βαθιά τα νύχια στο δέρμα μου, ώστε ο πόνος να είναι μεγαλύτερος από τον πανικό μου. Έβγαινα έξω στον καθαρό αέρα, στην βροχή, μέσα στη νύχτα με σκοπό να πάρω αέρα και κυρίως να ξεφύγω από τον χώρο που μου δημιουργούσε τον πανικό.
Ένα βράδυ κατά την διάρκεια της κρίσης, βγήκα ξαφνικά στο δρόμο. Ήταν βαθύ σκοτάδι. Ξαφνικά ήρθε καταπάνω μου μια αγέλη αδέσποτων ζώων. Ο φόβος που αισθάνθηκα ήταν τόσο μεγάλος που με έκανε να ξεχάσω τον πανικό και να ξεπεράσω την κρίση.
Άρχισα να το εκλογικεύω και να κατανοώ ότι όλα όσα μου συνέβαιναν, είναι μέσα στο μυαλό μου.
Όμως δεν κατάφερνα να το κοντρολάρω και οι κρίσεις πανικού συνέχιζαν για πολλά χρόνια. Ήταν εκεί, στα ταξίδια με το αεροπλάνο, στη δουλειά, στη βόλτα, στην διασκέδαση.
Στο γάμο μου με μεγαλύτερη ένταση από τις προηγούμενες φορές γιατί ήμουν ιδιαίτερα στρεσαρισμένη, μαζί ακόμη και κατά την διάρκεια της γέννας μου. Πάντα μυστικά. Ποτέ κανένας δεν ήξερε και δεν μπορούσε να φανταστεί τι μου συμβαίνει, ούτε και οι πιο δικοί μου άνθρωποι. Ντρεπόμουν χωρίς να γνωρίζω το γιατί.
Δείτε ακόμα: Κρίση πανικού: Συμπτώματα, διάρκεια και αντιμετώπιση σε 6 βήματα
Παρόλα αυτά για ψυχολόγο ή ψυχίατρο ούτε λόγος. Ήτανε κάτι που δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό. Κατά τα άλλα ήμουν ένα δυναμικό άτομο που προσπαθούσα να κρύψω με κάθε τρόπο αυτό που με βασάνιζε.
«Αν είναι να έρθει θε να ‘ρθει αλλιώς θα προσπεράσει»
Ήταν ξεκάθαρο πλέον στο μυαλό μου, ότι όταν με κυρίευαν οι κρίσεις πανικού ο φόβος που μου δημιουργούνταν ήταν η αίσθηση ότι θα πέθαινα. Άρα αυτό έπρεπε να ξεπεράσω, τον φόβο του θανάτου. Άρχισα να το ψάχνω σε όλα τα επίπεδα. Επιστημονικά, φιλοσοφικά, κοινωνικά. Κατά μέτωπο επίθεση.
Κάποια μέρα με τον σύντροφο μου, ξεκινήσαμε μια συζήτηση για τον θάνατο. Τον ρώτησα πως νοιώθει στην σκέψη του, εάν φοβάται και πως αντιμετωπίζει τις σκέψεις αυτές. Μου είπε λοιπόν τον στίχο ενός ποιήματος που παρότι το ποίημα αναφέρεται στην αγάπη εγώ τον υιοθέτησα και τον έκανα στα μέτρα μου. Ο στίχος αυτός, μου άλλαξε όλη μου τη ζωή.
«Αν είναι να έρθει θε να ‘ρθει αλλιώς θα προσπεράσει»
Ήταν ένα κλικ, που λειτούργησε στο μυαλό μου σαν ψυχοφάρμακο. Μόλις ξεκινούσαν οι κρίσεις μου, μου ερχόταν ο στίχος αυτός στο μυαλό μου και σταματούσαν τα πάντα.
Όσο και αν σας φαίνεται απίστευτο σε εμένα λειτούργησε και όπως σας προείπα είμαι πολλά χρόνια ‘’καθαρή’’ Οι κρίσεις πανικού, ελπίζω να έφυγαν για πάντα… γιατι επί της ουσίας τα πάντα είναι στο μυαλό μας.
Ελπίζω να βοήθησα κάποιον από εσάς. Εάν όχι σαφώς υπάρχουν και οι ειδικοί. Και κυρίως μην κουβαλάτε τον σταυρό μόνοι σας.
