Να γιατί σήμερα θέλω να κάνω εμετό!

Της Ελίτας Μιχαηλίδου

Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή, πρόσφατη, που με άφησε κόκαλο.

…Το κοριτσάκι είναι μόλις 6 χρονών. Πανέμορφο, γλυκό, μέσα στην ισορροπία της οικογένειάς του και ας είναι σίγουρο –με εκείνη τη βεβαιότητα που εναποθέτει η αγνότητα στο περιβάλλον της- ότι η οικογένειά του θα είναι εκεί για ό,τι αυτό χρειάζεται. Πατέρας, μητέρα, γιαγιά, αλάθητη εξίσωση για την ασφάλεια.

Τα πράγματα έρχονται πάνω – κάτω.

Οι γονείς αποφασίζουν να χωρίσουν, μένουν χωριστά. Αγωνία, λύπη, μελαγχολία για το κοριτσάκι… Ένα παιδί χωρισμένων γονιών, είναι ήδη ένα εύθραυστο παιδί. Με καρδούλα ραγισμένη στη μέση, με χιλιάδες ερωτηματικά -και ποιος ξέρει τι σκέφτεται ή πως προσπαθεί να ανορθώσει στην ψυχούλα του τις ανεπάρκειες των μεγάλων. Μάλλον γραπώνεται πάνω στη γιαγιά…

Η μητέρα, βλέπεις, έχει πολλά να κάνει για τις δικές της πληγές και τα ρήγματα, ο πατέρας –ποιος ξέρει;- και η γιαγιά, αυτή η «σημαντική» γιαγιά, προσπαθεί να συμπαρασταθεί στην οικογένεια και συμβάλλει στην προστασία της μικρούλας.

Το κοριτσάκι προσπαθεί να συναρμολογήσει τον σπασμένο του κόσμο.

Έχουν τεράστια ενσυναίσθηση τα μικρά παιδιά. Θα καταφέρει να κρατήσει μέσα της τις ισορροπίες; Θα στερεωθεί μέσα στην απέραντη λύπη της απώλειας (επειδή το τέλος του σχήματος μιας οικογένειας προϋποθέτει απέραντο πένθος ειδικά για το παιδί); Θα θεραπευτεί από τις ανασφάλειες; Παρόλα αυτά, η μικρούλα παλεύει… και κατά τα φαινόμενα, το περιβάλλον της γιαγιάς (ένας κουμπάρος-καλός της φίλος) αναλαμβάνει να την «προσέχει» ανά διαστήματα.

Ο «καλός φίλος, κουμπάρος» είναι 68 χρονών, με τρία παιδιά και εγγόνια ο ίδιος.

Η γιαγιά και η μητέρα παραδίδουν το εύθραυστο και ήδη λυπημένο παιδί στα χέρια του, θεωρώντας ότι όλα πάνε καλά…

… Και ο «καλός φίλος» παρενοχλεί σεξουαλικά εννιά φορές τη μικρούλα. Μια φορά μάλιστα της κλείνει και το στόμα ώστε να μη φωνάζει…

Όλα αυτά σε διάστημα δύο χρόνων…

Και καταδικάστηκε ο «καλός φίλος» σε 45 μηνών φυλάκιση χθες από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας επειδή παραδέχθηκε – όπως είπε ο Δικαστής- ότι εκμεταλλεύτηκε σεξουαλικά το κοριτσάκι, ηλικίας μόλις έξι χρονών, και ότι επιτέθηκε άσεμνα (εννιά φορές) στη μικρούλα και ότι τα αδικήματα διαπράχθηκαν αυτές τις εννιά φορές, μεταξύ 2011 και 2013, ενώ κατά τη διάπραξη του δευτέρου αδικήματος η μικρούλα προσπαθούσε να φωνάξει από πόνο, αλλά ο κατηγορούμενος της έκλεινε το στόμα. Αντί ο κατηγορούμενος, λόγω της τρυφερής ηλικίας της μικρής, αλλά και των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η οικογένειά της να την προστατεύσει, ως όφειλε, τη χρησιμοποίησε ως μέσο ικανοποίησης των διεστραμμένων, άρρωστων και αφύσικων ορέξεων του, και τούτο κατ’ επανάληψη μέσα σε διάστημα δύο χρόνων περίπου.

Αλλά ως σοβαρό μετριαστικό παράγοντα, ο Δικαστής (!) σημείωσε την παραδοχή του κατηγορούμενου (!!!), μέσω της οποίας απαλλάγηκε η ανήλικη από την αναβίωση των τρομακτικών εμπειριών που έζησε στα χέρια του ηλικιωμένου (!!!). Και όλο αυτό γιατί δεν κλήθηκε να δώσει μαρτυρία. Επίσης, είπε, λήφθηκε υπόψη υπέρ (!!!) του κατηγορούμενου ότι δεν προκλήθηκε οποιαδήποτε σωματική βλάβη στο παιδί. Αντίθετα, φαίνεται ότι υπέστη ψυχική βλάβη… (σάμπως και αυτό είναι υποδεέστερο..!)

Ο κ. Δικαστής, παρατήρησε επίσης ότι η προβλεπόμενη από το Νόμο ποινή για τέτοια αδικήματα είναι αυτή της φυλάκισης 20 χρόνων, όμως το Επαρχιακό Δικαστήριο «δεν μπορεί να επιβάλει ποινή πιο μεγάλη των πέντε χρόνων (!!!) –άραγε αφού ήταν 60 μήνες η μέγιστή ποινή γιατί έδωσε 45;;;) και ο κατηγορούμενος, πρόσθεσε ο Δικαστής, επωφελήθηκε από την απόφαση της Γενικής Εισαγγελίας να καταχωρήσει την παρούσα υπόθεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο, αντί να ζητήσει την παραπομπή του κατηγορούμενου σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου…

Το κοριτσάκι, θα σας πουν οι ψυχολόγοι, ακρωτηριάστηκε ψυχικά. Και ουσιαστικά νεκρώθηκε. Δεν ξέρω ποια θεραπεία ή τι άλλο, μπορούν πια να το αποκαταστήσουν.

Το θηρίο (ο κουμπάρος) σε 45 μήνες θα είναι πάλι έξω ελεύθερος –να κάνει τη «δουλειά» του.

Αγαπημένοι φίλοι, μιλάμε για το πιο απεχθές έγκλημα που μπορεί να συμβεί μπροστά στα μάτια μιας κοινωνίας που μπορεί και να μην την ενδιαφέρει. Γιατί άλλωστε; «Είναι δικό μας το παιδί»;

Αυτό που δεν καταλάβαμε ακόμα προφανώς, είναι, πως πιο δικό μας είναι το συγκεκριμένο που βάλλεται από οποιοδήποτε δικό μας που προστατεύεται. Και πως αυτός ο γ… νόμος, θα έπρεπε να συμβάλει στην προστασία της ψυχής μιας μικρούλας εύθραυστης που της έκλεινε το στόμα για να την κακοποιήσει ο «καλός κουμπάρος» όχι μία, όχι δύο, αλλά εννέα φορές. Και πως όλο αυτό, δεν το λέμε «καλοσύνη» επειδή το παραδέχτηκε ο «καλός κουμπάρος» ως στοιχείο για ελάφρυνση της ποινής.

Υ.Γ Αγαπητή κα Επίτροπε Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, σας εκλιπαρώ, κάντε κάτι! Δεν μπορεί τίποτα να μη γίνεται…
 πηγη