daddy cool team

Στην πραγματικοτητα δεν ήθελα να γίνω μαμά: Μια εξομολόγηση που θα διχάσει!

Μια ανώνυμης αναγνώστρια  έστειλε την ιστορία της , η οποία πραγμάτικα θα σας διχάσει.

Εγώ θα κρατήσω ένα σχόλιο αναγνώστριας για να σου δώσω και γω την ιδια συμβουλη

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς η έλευση ενός παιδιού δεν είναι πάρτυ.Ή το να γίνεσαι γονέας είναι απλό πράγμα?Νομίζεις ότι δεν τρως τη μία φρίκη μετά την άλλη στην αρχη??? Οκ,δεν ήσασταν από τους πιο φανατικούς,το δέχομαι αυτό. Ξέρω πολλά ζευγάρια από το περιβάλλον μου που ένιωθαν χαμένοι τον πρώτο καιρό,μέχρι να προσαρμοστείς στη νέα τάξη πραγμάτων θα περάσει καιρός και εσείς πολλές φουρτούνες. Αλλά με 10 χρόνια γάμου,μόνο εφήμεροι και τυχαίοι δεν είστε σαν ζευγάρι. Απλά περνάτε μια φάση. Ζήτα επαγγελματική βοήθεια-χθες κιόλας!-και όλα θα φτιάξουν.Και για όνομα,μη το συζητάς και κυρίως,μην ακους τον καθένα κομπλεξικο ηθικολόγο εδώ μέσα αλλά και παραέξω. Μόλις αποκτήσατε τη συνέχεια της αγάπης σας,δώστε χρόνο να το μάθετε και να το συνηθίσετε. Και μόνο που λες ότι θα προσπαθήσεις να μεγαλώσεις το παιδί με αγάπη,είσαι σε σωστό δρόμο. Φοβάμαι ότι αυτή τη στιγμή έχετε χαθεί και οι δυο σας αλλά υπάρχει λύση και ευτυχία μπροστά. Βγάλε από το μυαλό σου ότι δεν εισαι φτιαγμένη για μάνα γιατί το γεγονός ότι προβληματίζεσαι το αναιρεί.Αλοίμονο σ’αυτούς τους γονείς που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και τα κάνουν όλα σωστά!

Διαβάστε την ιστορία της που έστειλε στο lifo.gr.

Στην αρχή δεν ήθελα παιδιά, ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου.
Κάναμε τελικά παιδί γιατί είμαι 35 και πιεστήκαμε από τη κοινωνία και από το βιολογικό μου ρολόι. Από την ώρα που ήρθε η κόρη μου άρχισαν τα προβλήματα.

Το παιδί κλαίει και αρρωσταίνει διαρκώς, δεν έχουμε πια κοινωνική ζωή, ο γάμος μας κοντεύει να ναυαγήσει, σεξ ούτε για δείγμα, χρήματα ανύπαρκτα για τα βασικά – το παιδί μας τρώει όλες τις οικονομίες.

Η καριέρα μου; Την παράτησα για να μεγαλώσω τη κόρη μου.

Αναπολούμε και οι δύο τη ζωή μας πριν κάνουμε το παιδί.
Ήταν τέλεια, 10 υπέροχα χρόνια γάμου γεμάτα χαρά και ταξίδια – γάμος υπόδειγμα!

Μα τώρα άλλαξαν όλα. Ο άντρας μου θέλει να φύγει γιατί δεν αντέχει αυτή τη μιζέρια με το μωρό. Κι εγώ τελικά μερικές φορές εύχομαι αυτό το παιδί – όσο και να την αγαπώ – να μην είχε γεννηθεί, γιατί είναι η φυλακή μου, το τέλος των φιλοδοξιών μου και η καταστροφή του έγγαμου βίου μας.

Εσάς ποια είναι η γνώμη σας; Εχέτε πιεστεί ποτέ μετά τον ερχομό των παιδιών;

Περιμένουμε τα σχόλια σας!