newsroom
Όλα τα ελληνικά έθιμα για την Δευτέρα του Πάσχα σε κάθε περιοχή της Ελλάδας ξεχωριστά και για ποιον λόγο πρέπει να ρίξουμε ένα κόκκινο αυγό σε βράχια.
Όλα τα ελληνικά έθιμα για την Δευτέρα του Πάσχα σε κάθε περιοχή της Ελλάδας ξεχωριστά και ο λόγος που πρέπει να ρίξουμε ένα κόκκινο αυγό στα βράχια.
Εβδομάδα της Διακαινησίμου ονομάζεται η εβδομάδα που αρχίζει από σήμερα και λήγει την Κυριακή του Θωμά ή Αντίπασχα. Σήμερα είναι η Δευτέρα της Διακαινησίμου
Η εβδομάδα αυτή πήρε πιθανότατα αυτή την ονομασία επειδή άρχιζε η περίοδος πνευματικής αναγέννησης και ανακαίνισης για τους πιστούς, που είχαν βαπτισθεί τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου. Μέχρι την Κυριακή του Θωμά, οι νεοβαπτισθέντες φορούσαν λευκά ενδύματα, εξ’ ου και «Λευκή Εβδομάς».
Πάσχα στη Τήνο: Τα Πασχαλινά έθιμα και οι συγκλονιστικές τελετουργίες που ενώνουν Ορθόδοξους και Καθολικούς
Την Εβδομάδα της Διακαινησίμου επιτρέπεται η «κατάλυσις εις πάντα» (επιτρέπεται κάθε είδους τροφή), ενώ κατά τους παλαιότερους χρόνους απαγορεύονταν η εργασία και τα δημόσια θεάματα καθ’ όλη τη διάρκειά της. Στο Βυζάντιο, ο εορτασμός ήταν λαμπρός και μεγαλοπρεπής.
Photo via: news247.gr
Ο αυτοκράτωρ καλούσε σε γεύμα τους φτωχούς, ενώ την Πέμπτη της Διακαινησίμου εδέχετο τον κλήρο και πρόσφερε γεύμα στον Πατριάρχη. Επίσης, τις μέρες αυτές ο ανώτατος άρχων απέλυε από τις φυλακές τους κατάδικους για ελαφρά εγκλήματα.
Την Παρασκευή της Διακαινησίμου, η εκκλησία εορτάζει τη Ζωοδόχο Πηγή σε ανάμνηση των εγκαινίων από τον αυτοκράτορα Λέοντα Α’ (5ος αιώνας) του ομωνύμου θαυματουργού Ναού που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη.
Οι συμβολισμοί πίσω από τα Πασχαλιάτικα έθιμα
Σήμερα, ο ναός ονομάζεται Μπαλουκλή, από τους Τούρκους και τους Κωνσταντινουπολίτες (από τα μικρά ψάρια που υπάρχουν στην πηγή του, μπαλούκ=ψάρι). Την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Ζώης, η Ζωή, ο Ζήσης, ο Ζήσιμος και η Πηγή.
Τα έθιμα για τη Δευτέρα της Διακαινησίμου
Στα Γιαννιτσά Πέλλας αναβιώνουν οι «Κουνιές». Σε επίκαιρα σημεία της πόλης στήνονται κούνιες, στις οποίες αιωρείται όποιος το επιθυμεί για το «καλό», υπέρ υγείας και πλούσιας σοδειάς.
Στην Καστανούσα Σερρών και τις Κρηνίδες Καβάλας αναβιώνει το ποντιακό πασχαλινό έθιμο των «αυγομαχιών». Οι διαγωνιζόμενοι έχουν στη διάθεσή τους από τριάντα αβγά έκαστος και νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα έχει τα λιγότερα σπασμένα αυγά.
Στην Αράχωβα διεξάγεται ο παραδοσιακός αγώνας των γερόντων. Άνδρες μεγάλης ηλικίας ξεκινούν έναν αγώνα σε ανηφορικό δρόμο, από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέχρι τον λόφο.
Πασχαλινά δώρα νονού: Τι συμβολίζουν τα έθιμα με τη λαμπάδα, το τσουρέκι, τα παπούτσια και το αυγό;
Πίσω τους ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα που τους συνοδεύουν, ενώ ακολουθούν και άλλες δοκιμασίες και αγωνίσματα, που ονομάζονται «κλέφτικα», όπως το σήκωμα της πέτρας.
Photo via: Pinterest
Στο Κτικάδο Τήνου στρώνουν το «Τραπέζι της Αγάπης», ένα γιορταστικό τραπέζι με πασχαλινά εδέσματα. Στην Ρεντίνα αναβιώνουν τα «Μπαϊράκια». Οι κάτοικοι βγάζουν σε λιτανεία τα λάβαρα και οι πιστοί πλειοδοτούν σε χρήματα για να έχουν την τιμή να τα κρατήσουν.
Στην περιοχή Πλαστήρα της Καρδίτσας τελείται τη δεύτερη μέρα του Πάσχα ένα πανάρχαιο θρησκευτικό έθιμο, «τα σίγνα»(από την λατινική λέξη «Signum» που σημαίνει κυρίως σημείο, σφράγισμα, σήμαντρο, σημαία, εικόνα.
Ένα εκρηκτικό Πάσχα στη Χίο: Ο ρουκετοπόλεμος και άλλα πασχαλινά έθιμα
Το τελετουργικό του, που περιλαμβάνει τόσο τη λιτάνευση εικόνων και λαβάρων όσο και το «σφράγισμα» των δέντρων που είναι κοντά στα εξωκκλήσια της διαδρομής. Για τα «σφραγισμένα» δένδρα, τα οποία δεν πείραζε πλέον κανείς, οι παλαιότεροι κάτοικοι του χωριού πίστευαν ότι τους προστάτευαν από τα κακά πνεύματα.
Photo via: tlife.gr
Σε πολλά χωριά τη δεύτερη μέρα της Λαμπρής μετά την εκκλησία συνηθίζουν να ρίχνουν τα αβγά κάτω από έναν βράχο. Στο χωριό Μαργαρίτα της Έδεσσας πιστεύουν ότι αν μια χρονιά δεν ρίξουν κόκκινα αβγά στο βράχο η σοδειά τους θα καταστραφεί.
Στο Πρωτοχώρι Κοζάνης, οι κάτοικοι, τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα, τιμούν τους νεκρούς τους. Τελούν τρισάγιο και φέρνουν φαγητό και κεράσματα στα μνήματα. Τηρούν το ταφικό έθιμο που το έφεραν οι πρόγονοί τους από τον Πόντο και έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Στο Γηρομέρι Θεσπρωτίας, ορχήστρες με κλαρίνα ηχούν στα κοιμητήρια.