Η αγάπη δεν γέρασε…

Ερχονται τα παιδιά σήμερα με τα εγγόνια για την οικογενειακή συνάντηση με την Κυριακάτικη επισημότητα. 

Με προσπάθεια στηριζόμενος στο δεξί του χέρι κάθισε για λίγο από την προσπάθεια. Η αριστερή πλευρά έτρεμε μετά το ελαφρύ εγκεφαλικό. Φόρεσε τις τσόχινες παντόφλες εκεί που κάθε βράδυ αλφάδιαζε η Χαριτίνη για να τον διευκολύνει. Όλα τα πρόσεχε αυτή η γυναίκα μη τύχει και τον φέρει σε δυσάρεστη θέση.

Γύρισε κρατώντας το «Π» από την τουαλέτα. Ξυρισμένος  έτοιμος να φορέσει την καθαρή ρόμπα και να περιμένει τον Στέλιο. Δίπλα στο κομοδίνο τον περίμενε ο αχνιστός καφές, οι φρυγανιές και στο πιατάκι τα χάπια του. Το πάπλωμα στρωμένο και τα μαξιλάρια με τις σιδερωμένες μαξιλαροθήκες που μοσχοβολούσαν μαλακτικό. Το καλοριφέρ ζέσταινε το χώρο και από τις τραβηγμένες κουρτίνες έβλεπε απέναντι ένα κομμάτι θάλασσα. Πάτησε το κουμπί της τηλεόρασης να περάσει η ώρα.

Ανοιξε τα μάτια του και ο Στέλιος από πάνω του τον παρότρυνε να σηκωθεί.

-Ε, μάστορα σε μαστούρωσε η τηλεόραση και αποκοιμήθηκες;

Τον διευκόλυνε να καθίσει στην πολυθρόνα και έφερε κοντά το τραπέζι με το τάβλι.

-Σήμερα θα σε σακατέψω, του είπε γελώντας. Στήσε τα πούλια και πάω να φέρω καφέ.

-Εξάρες!

-Μη σου πω για την τύχη σου Κώστα! Εχεις φάρδος και ας είσαι λιπόσαρκος. 

-Και είμαι ξενυχτισμένος! Είναι που χθες ξεφύλλιζα το άλμπουμ και έζησα τα νιάτα μας. Με πήρε πολύ αργά ο ύπνος. Οι φωτογραφίες  τότε φοιτητές στο Πολυτεχνείο… τους περισσότερους αν και έβαλα φακό δεν τους θυμήθηκα.  

-Ε, βρε Κώστα τι γυρίζεις στα παλιά και πονάνε ακόμα και τα χαρούμενα αποτυπώματα;

-Δεν έχω μέλλον για αυτό κοιτώ πίσω. Τότε που ερωτεύτηκα την Χαρίτίνη την ξαδέλφη σου, μα ανομολόγητο το είχα. Εσείς μένατε στην Πατησίων τότε και εγώ στα Σεπόλια. Βρε μπάσταρδε πώς με κατάλαβες; Όταν μου το είπες άδειασα από ντροπή. Και στο πάρτι της γιορτής σου έδεσε μια αγάπη ως τα τώρα! Γάμοι.. βαφτίσια.. Στις φωτογραφίες δεσπόζουν μόνο οι χαρές που σήμερα με θλίβουν. 

-Βρε γρουσούζη πώς σε άντεξα τόσα χρόνια στο γραφείο, πρόσθεσε ο Σταύρος. Πολιτικοί μηχανικοί χτίσαμε τσιμέντα και ο καθένας την ζωή του. Εγώ δεν παντρεύτηκα, μπερμπάντης από κούνια και ας με παρακαλούσαν συγγενείς και φίλοι. Ποτέ δεν φαντάστηκα πως ακόμα θα σε ανέχομαι!

Χτύπησε το κουδούνι.

-Τα παιδιά! Φώναξαν και οι δυο!

Ορμησαν όλοι στην κάμαρα τα πιτσιρίκια ανέβηκαν στο κρεβάτι και έκαναν τραμπολίνο. Τους αγκάλιαζαν και μπήκε από την χαραμάδα η Ανοιξη. Τα πιτσιρίκια διεκδικούσαν την αγάπη τους και μάλωναν. Ηρθαν οι κόρες του Κώστα και έπεσαν στον κάθε ώμο του  χωριστά τρίβοντας την πλάτη του. Ο Στέλιος άρχισε τις επιπλήξεις!

-Στον Στελάκι σας τίποτα;

Από την γρηγοράδα να τον κανακέψουν, έπεσε το τάβλι και τα πούλια σκορπίστηκαν.. έσκυψε η πιτσιρικαρία να τα μαζέψει κάτω από το κρεβάτι.

Σηκώθηκε η δεκάχρονη Χαριτίνη  και έδειξε ένα ζευγάρι γυναικείες παντόφλες.

-Παππού αυτές τις παντόφλες της είχε η γιαγιά στην ντουλάπα;

-Όλα θέλεις να τα μαθαίνεις κουτσομπόλα, πετάχτηκε η μάνα της.

-Πάμε να δούμε τι γλυκό έχει σήμερα φώναξε ο Κώστας και εξαφανίστηκαν από το δωμάτιο.

-Τι λένε τα παλληκάρια μου; ρώτησε η μικρότερη κόρη, θα πάμε στην τραπεζαρία; Μου μυρίζει τυρόπιτα.

Ετρωγαν με τα παιδιά δίπλα τους τα γερόντια .

Οι Κυριακές είχαν μια ιεροτελεστία  διαφορετική χρόνια τώρα…

Ο Στέλιος πάντα κοντά τους από τότε που στεφάνωσε την ξαδέλφη του με τον συνέταιρο του και φίλο.

Πάνω από σαράντα χρόνια. Σαν ταινία από τις παλιές που έτρεμαν στην μικρή παλιά οθόνη ερχόταν η ζήση αλαφιασμένη μη την χάσει. Είχε δίκιο ο Κώστας. Πίσω στην νεότητα να ανασάνεις εκείνο τον αγέρα.. τούτος ήταν πληκτικός. Φίλοι που χάθηκαν, συγγενείς που πέταξαν στα σκοτάδια τα κρύα.

Αυτό το τραπεζομάντηλο.. το κοκκινιστό της Χαριτίνης νόστιμο.. συνταγή δική της!

Ο εργασιακός αγώνας να είναι ξεχωριστοί στα κτίρια που ύψωναν. Αφησαν σημάδια στην Αθήνα με την σφραγίδα τους.

Ένα συγγένειο που ανακατευόταν με χαρές και πληγές. Και τα κατάφεραν!

Γύρισε την ματιά του στον Κώστα.

Μετά απέναντι στον μπουφέ τη φωτογραφία της Χαριτίνης νύφη στο πλευρό του Κώστα της και στον αγαπημένο ξάδελφο κουμπάρο να τους καμαρώνει.

Το σπίτι άδειασε….

Εμειναν οι δύο τους. 

Βοήθησε τον Κώστα να ξαπλώσει και έμεινε στην καρέκλα διαβάζοντας και οι δυο τους.

Η ματιά του έπεσε γυρίζοντας την σελίδα στις καινούριες παντόφλες της Χαριτίνης.

Δυο μέρες πριν τον είχε παρακαλέσει ο Κώστας.

-Αν πας στην Ερμού, ρε ρεμάλι πάρε μου ένα ζευγάρι παντόφλες.. σαν αύριο ήταν τα γενέθλια της Τις καλύτερες!

Σηκώθηκε. Από το φως του δρόμου οι σταγόνες της βροχής άσπριζαν.

-Φίλε καλό ξημέρωμα έπιασε να χιονορίχνει. Τα λέμε αύριο.

Χαιρέτησε την γυναίκα που  μόλις είχε καθαρίσει την κουζίνα από τα μαγειρέματα …

-Καλή νύχτα κα Θοδώρα αύριο με το καλό. Εχεις πάρει όλη την αξιοσύνη της Χαριτίνης μας βοηθώντας την

giagia-antigonh.blogspot.gr/