Τα παιδιά ηλικίας μεταξύ 6 και 13 ετών παραδέχθηκαν ότι αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα εκφοβισμού. Στην πλειοψηφία τους τα παιδιά αυτά είναι κορίτσια. Το πρόβλημα του εκφοβισμού χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, αλλά, πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να βρούμε τη βασική αιτία, γιατί ορισμένα παιδιά γίνονται μικροί “νταήδες” και φέρονται τόσο άσχημα.
Επειδή λοιπόν είμαστε ενάντια στον εκφοβισμό και τη βiα γενικά, πόσο μάλλον όταν αυτό άφορα παιδιά, θα προσπαθήσουμε να βρούμε τους λόγους που γίνεται αυτό, για να μπορέσουμε να προστατέψουμε και να βοηθήσουμε τα παιδιά μας απ το να γίνουν θύτες ή θύματα.
1. Προβλήματα και παρεξηγήσεις στο σπίτι
Είναι πολύ επικίνδυνο όταν το περιβάλλον στο σπίτι δεν είναι υγιές. Τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί από συγγενείς είναι πιο πιθανό να εκφοβίσουν άλλους και να επιδείξουν επιθετικότητα και βία.
Ένα παιδί γίνεται “νταης” γιατί έτσι νιώθει ότι έχει ένα είδος ελέγχου που του λείπει στο σπίτι. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση ξυπνά συναισθήματα που οδηγούν σε μια εσωτερική επιθυμία να κυριαρχήσουν στους άλλους με σκληρούς τρόπους.
2. Δημοτικότητα και κοινωνική κατάσταση
Πολλοί από εμάς έχουν παρακολουθήσει ταινίες όπου οι δημοφιλείς έφηβοι μεταχειρίζονται άσχημα τους άλλους. Φαίνεται ότι τα παιδιά το κάνουν για διασκέδαση, αλλά είναι στην πραγματικότητα ένας τρόπος εκδήλωσης κοινωνικής θέσης.Η δημοτικότητα τους δίνει δύναμη και η δύναμη αυτή έχει αρνητικές επιπτώσεις. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι στο επίκεντρο του κοινωνικού ιστού είναι πολύ λιγότερο επιθετικοί από τα παιδιά που βρίσκονται λίγο έξω από το κέντρο.
3. Σημάδι αδυναμίας
Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι τα παιδιά που δεν είναι επιθετικά και δεν προσπαθούν να επιβληθούν στους άλλους είναι επειδή δεν χρειάζεται να είναι. Νιώθουν σιγουριά και αυτοπεποίθηση με τη θέση τους σε μια ομάδα και δεν φοβούνται να μην χάσουν την ιδιότητά τους ως αρχηγοί.
Τα παιδιά όμως που συμπεριφέρονται επιθετικά, μπορεί στην πραγματικότητα να νιώθουν ότι στην πραγματικότητα είναι αδύναμα. Είναι ανασφαλείς για τη θέση τους στην ομάδα και αντιδρούν με τον εκφοβισμό για να καλύψουν την αδυναμία τους.
4. Πίεση από άλλα παιδιά
Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά πλάσματα και προσπαθούμε να ταιριάξουμε σε ομάδες. Στα παιδιά πολλές φόρες φαίνεται πιο εύκολο να εκφοβίσουν κάποιο άλλο παιδί όπως κάνουν και οι άλλοι, παρά να είναι ο επόμενος στόχος.
Η πίεση από τους συμμαθητές μπορεί να είναι πολύ έντονη και τα παιδιά πολλές φορές αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κάνουν το ίδιο και να φοβίσουν ένα πιο αδύναμο παιδί.
5. Αντίποινα
Όταν τα παιδιά πέφτουν θύματα ομαδικής εκφοβιστικής συμπεριφοράς, μπορεί να έχουν την τάση να εκφοβίζουν παιδιά σε ένα άλλο μέρος της ζωής τους ως αντίποινα . Ορισμένοι έφηβοι και παιδιά που έχουν πέσει θύματα εκφοβισμού αναζητούν εκδίκηση. Αυτά τα παιδιά συχνά αισθάνονται ότι οι πράξεις τους είναι δικαιολογημένες, νιώθουν ακόμη και ανακούφιση όταν μπορούν να εξευτελίσουν κάποιον.
Συχνά ένα θύμα για αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι κάποιος ασθενέστερος, έτσι γίνεται ένα είδος φαύλου κύκλου.
6. Έλλειψη ενσυναίσθησης
Μερικά παιδιά μπορεί να απολαμβάνουν το να εκφοβίζουν και να κοροϊδεύουν άλλα παιδιά επειδή δεν έχουν την ενσυναίσθηση . Απλά δεν καταλαβαίνουν πώς αυτό που κάνουν πονάει. Γι ‘αυτό είναι σημαντικό να φροντίζουμε τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών μας.
Το να νιώθεις τι αισθάνονται οι άλλοι μπορεί να σε βοηθήσει να οικοδομήσεις καλύτερες σχέσεις ως ενήλικας.
7. Έλλειψη προσοχής
Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και προσοχή από τους ενήλικες. Τα παιδιά πρέπει να αισθάνονται τη φροντίδα. Όταν ένα παιδί γίνεται ” αόρατο “, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη επιθετικότητας, συμπεριλαμβανομένου και τον εκφοβισμό άλλων.
Γίνεται ένα παιχνίδι, όπου το παιδί προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή και την έγκριση από τους γονείς του, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρει ακριβώς πώς να το κάνει με τον σωστό τρόπο. Ένα ξεχασμένο παιδί γίνεται “νταής” γιατί, σε κάποιο βαθμό, το κάνει πιο ορατό.
8. Στερεότυπα και προκαταλήψεις λόγω της κοινωνικής του κατάστασης
Ο εκφοβισμός με βάση τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Τα παιδιά αυτά μπορεί να τα συναντήσουμε στο σχολείο, στο διαδίκτυο ή σε μια καφετερία και λειτουργούν με την πεποίθηση ότι ορισμένες ομάδες ανθρώπων αξίζουν διαφορετική μεταχείριση.
Ο καθένας θέλει να αισθάνεται ξεχωριστός και όταν ένα παιδί σκέφτεται ότι είναι καλύτερο από ένα άλλο λόγω της κοινωνικής του κατάστασης ή για άλλους λόγους, δημιουργεί ένα συγκεκριμένο είδος συμπεριφοράς που μπορεί να περιλαμβάνει και τον εκφοβισμό.
Εικονογραφημένο από τον Leisan Gabidullina, τη Natalia Okuneva-Rarakina
Με πληροφορίες από brightside.me
