Ανά διαστήματα, ακούνται διάφορες ιστορίες σχετικά με ένα λευκό βαν χωρίς παράθυρα και πινακίδες, που πλησιάζει ανήλικα παιδιά με στόχο την αρπαγή τους. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ισχύει ή όχι, εκτός αν υπάρχουν επίσημα γεγονότα και αναφορές στην αστυνομία.
Ωστόσο, οι γονείς οφείλουν να ενημερώσουν τα παιδιά τους για το φαινόμενο αυτό, και να τα συμβουλεύσουν για τους πιθανούς κινδύνους που κρύβονται.
Δείτε επίσης Επικίνδυνα λάθη που μπορούμε να κάνουμε όταν παρέχουμε πρώτες βοήθειες σε ένα άτομο
Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος Φοίβη Σπέη
Κατά πόσο πρόκειται για πραγματικά περιστατικά ή για αστικούς μύθους είναι ένα θέμα προς μεγάλη συζήτηση. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η ιστορία αυτή εμφανίζεται σε διαδικτυακά site τουλάχιστον από το 2009 και σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Ακόμα όμως και να πρόκειται για έναν αστικό μύθο, γεγονός παραμένει ότι οι γονείς ως υπεύθυνοι για την ασφάλεια των παιδιών τους προβληματίζονται για τον τρόπο με τον οποίο θα επικοινωνήσουν στα παιδιά τους κάποιους βασικούς κανόνες ασφαλείας.
Είναι σημαντικό όταν μιλάτε στα παιδιά σας για τα θέματα αυτά, να το κάνετε με έναν ήρεμο, μη-απειλητικό τρόπο. Τα παιδιά δεν χρειάζεται να τρομοκρατηθούν για να καταλάβουν. Ο φόβος μπορεί μάλιστα να επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα από το μήνυμα που θέλετε να περάσετε, καθώς ο φόβος μπορεί να παραλύσει ένα παιδί (ή και έναν ενήλικα).
Δείτε επίσης Ελληνίδα ερευνήτρια αποκαλύπτει το μυστικό για την προστασία από τους διαρρήκτες
Πρέπει να αποφεύγουμε την αναφορά σε λεπτομέρειες που το παιδί δεν είναι συναισθηματικά και αναπτυξιακά έτοιμο να επεξεργαστεί. Η έμφαση πρέπει να είναι στις στρατηγικές διαχείρισης. Μιλήστε επομένως ανοιχτά για τα θέματα ασφαλείας χωρίς μισόλογα αλλά και χωρίς πολύ σκληρές εκφράσεις. Φροντίστε να επισημάνετε τις συμπεριφορές που πρέπει να μας βάζουν σε επιφυλακή. Παραδείγματος χάρη, ένας ενήλικας ποτέ δε θα ζητήσει από ένα παιδί να τον βοηθήσει να ψάξει το χαμένο του κατοικίδιο.
Βέβαια αν και μπορεί να φαίνεται ότι τα παιδιά σας έχουν καταλάβει τα λεγόμενα σας, ενδέχεται να μην έχουν αυτοματοποιηθεί ως συμπεριφορά. Βρείτε λοιπόν ευκαιρίες για να κάνετε εξάσκηση σε σενάρια τύπου «τι θα έκανες αν» με ασφάλεια και υποστήριξη.
Ενδεικτικά αναφέρεται πως σε μικρές ηλικίες απαραίτητο είναι να διδάσκουμε στο παιδί πως πρέπει πάντοτε να συμβουλεύεται εσάς ή κάποιον έμπιστο ενήλικα, πριν μπει σε άγνωστο αυτοκίνητο ή ακολουθήσει κάποιον που δε γνωρίζει.
Δείτε επίσης Ο κορυφαίος Γάλλος παιδίατρος Αldo Naouri: «Μην τρελαίνετε τα παιδιά σας κάνοντάς τα να νιώθουν θεοί»
Στο σημείο όμως αυτό πρέπει δυστυχώς να αναφερθεί πως το μήνυμα στο οποίο επικεντρώνονται οι περισσότεροι γονείς, «ξένος= κίνδυνος» δεν καλύπτει απόλυτα τις ανάγκες ασφαλείας, καθώς όπως προκύπτει από στατιστικά στοιχεία ο κίνδυνος για τα παιδιά είναι πολύ μεγαλύτερος από κάποιον που γνωρίζουν παρά από έναν «ξένο».
Διδάξτε στα παιδιά σας ότι είναι πολύ πιο σημαντικό να βγούμε από μια απειλητική κατάσταση παρά να είμαστε ευγενικοί. Πείτε τους πως είναι εντάξει να λένε όχι και να αντιδρούν εάν κάποιος προσπαθεί να τα αγγίξει ή να τα προσεγγίσει με τρόπο που τα κάνει να αισθάνονται φοβισμένα, άβολα ή μπερδεμένα. Πρωταρχικό τους μέλημα σε μια τέτοια κατάσταση είναι να φύγουν από εκεί το συντομότερο δυνατό.
Σαφέστατα τα μικρά παιδιά δεν πρέπει να βγαίνουν έξω μόνα τους. Καθώς όμως μεγαλώνουν, φροντίστε να είναι πάντα μαζί με φίλους και να είστε σε συχνή επικοινωνία.
Δείτε επίσης 8+1 απλοί κανόνες ασφαλείας που θα σώσουν το παιδί από κάθε κίνδυνο
Είναι πάρα πολύ σημαντικό να εξηγήσετε στα παιδιά σας ότι μπορούν πάντοτε να μιλήσουν σε εσάς ή σε κάποιον έμπιστο ενήλικα για οτιδήποτε τα απασχολεί ή τα τρομάζει.
Τέλος βεβαιωθείτε πως υπάρχουν «δίχτυα ασφαλείας» στην καθημερινότητα σας, έτσι ώστε και τα παιδιά σας να γνωρίζουν ότι θα υπάρχει πάντα κάποιος που μπορεί να τα βοηθήσει.
