«Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε στερεές τροφές!»

nikol peters

Δημιουργώντας τις βάσεις για τη διατροφή του παιδιού μας.

Σαν μαμά, πάντα ήθελα να προσφέρω το καλύτερο στο μωρό μου – κι αυτό ξεκίνησε πριν ακόμα έρθει στον κόσμο, με το να προσέχω τη διατροφή μου όσο ήμουν έγκυος. Υγιεινή και ισορροπημένη, συνέχισε να αποτελεί τη βασική μου προτεραιότητα και όταν άρχισα να δίνω στο μωρό μου τον μεγαλύτερο, σπουδαιότερο θησαυρό της ανθρώπινης διατροφής: το μητρικό γάλα μέσω του θηλασμού.

Καθώς έβλεπα το μωρό μου να μεγαλώνει, η επιθυμία μου να φροντίζω ώστε να τρέφεται σωστά μεγάλωνε κι αυτή μαζί του! Την ένιωσα ακόμη πιο έντονα, μαζί με αρκετό άγχος πρέπει να σας πω, όταν θα μπαίναμε σε ένα νέο στάδιο του διατροφικού του «ταξιδιού»: την εισαγωγή στις στερεές τροφές. «Τα καταφέραμε με τον θηλασμό – θα τα καταφέρουμε και τώρα;», ήταν η σκέψη που με απασχολούσε.

Ξεκινήσαμε με το μωρό μου σιγά-σιγά, όταν συμπλήρωσε τους έξι μήνες, με ένα γεύμα στερεάς τροφής την ημέρα ανάμεσα στα γεύματα με θηλασμό. Το πρώτο πράγμα που φροντίσαμε μαζί με τον μπαμπά, ήταν να προμηθευτούμε ένα καρεκλάκι πάνω στο οποίο το μωρό να κάθεται σωστά για το σώμα του, άνετα και αναπαυτικά. Πολύ βασικό επίσης, όπως διαπιστώσαμε αργότερα, είναι το καρεκλάκι να πλένεται εύκολα! Ειδικά στην αρχή, όσο το μωρό και εγώ ακόμα μαθαίναμε με φαγητό.

Λάτρευα τις πρώτες φορές που είδα το μωρό μου στο καρεκλάκι του, να κάθεται κανονικά κρατώντας το κεφαλάκι του μόνο του πλέον – ένα τόσο δα ανθρωπάκι, έτοιμο να φάει! Στόχος μου ήταν να κάνω την εμπειρία όσο πιο ευχάριστη και θετική γίνεται – και για τους δυο μας. Καθόμασταν μαζί ήσυχα και όμορφα – πάντα φρόντιζα για κάθε γεύμα μας να έχω αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου, έτσι ώστε να μην αγχώνομαι και να μη μεταφέρω το άγχος αυτό στο μωρό μου. Την πρώτη-πρώτη φορά που έδωσα στο μωρό μου μια άλλη γεύση εκτός από το μητρικό γάλα, την έφτυσε.

Η λέξη-κλειδί εδώ είναι μία: «υπομονή»..
Υπομονή, ηρεμία και… σωστός εξοπλισμός! Προμηθεύτηκα αδιάβροχες σαλιάρες για το μωρό μου, γιατί έτσι φεύγει το άγχος για το αν λερώθηκε το ρούχο και εστιάζουμε πάνω σε αυτό που είναι αληθινά σημαντικό, να μάθει το μωρό μας να τρώει σωστά.
Μετά, επειδή το μωρό μου είχε την τάση να βγάζει τη σαλιάρα του, δοκίμασα τις σαλιάρες με μανικάκι που είναι πιο άνετες, έχουν μια αίσθηση κανονικού ρούχου πάνω στο σώμα και δεν ενοχλούν. Επίσης, δημιούργησα ένα περιβάλλον μακριά από οτιδήποτε μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή του, μακριά από οθόνες και φωνές. Σκέφτηκα να συνδυάσω το γεύμα με θετικά εξωτερικά ερεθίσματα και δοκίμασα την κλασική μουσική σε χαμηλή ένταση, η οποία μας ηρεμούσε και τους δύο, μαμά και παιδί, κάνοντας το επόμενο βήμα μας στη σωστή διατροφή ακόμα πιο ευχάριστο.

Αρχίσαμε σιγά-σιγά να εισάγουμε νέες και θρεπτικές γεύσεις: πολτοποιημένα φρούτα για δεκατιανό, χορτόσουπες και κρεατόσουπες για μεσημεριανό. Έμφαση έδινα πάντα στα εποχιακά φρούτα και ειδικά σε όσα ήταν πιο γλυκά και πιο μαλακά, ώστε το μωρό να τα τρώει πιο ευχάριστα. Επίσης, η εισαγωγή των νέων γεύσεων γινόταν πάντα μία-μία, ώστε να έχω το νου μου για τυχόν αλλεργικές αντιδράσεις – δεν είχαμε καμία, ευτυχώς! Για να τρώει πιο εύκολα όλες αυτές τις νέες γεύσεις, φρόντιζα ώστε οι υφές να είναι στην αρχή πιο αραιές, πιο «οικείες» σε σχέση με το γάλα που είχε συνηθίσει μέχρι τότε – αραίωνα τις σουπίτσες ή τα αλεσμένα φρούτα με λίγο νερό παραπάνω, το οποίο μείωνα σταδιακά ώστε οι γεύσεις να γίνονται όλο και πιο πυκνές και η μετάβαση του μωρού μου στη στερεά τροφή να έρχεται ομαλά.

Κάτι ακόμα που έκανα για να βοηθήσω το μωρό μου πιο εύκολα στο διατροφικό του ταξίδι: Πριν του δώσω να φάει κάτι, το δοκίμαζα η ίδια. Πώς μπορούσα να το κάνω πιο νόστιμο χωρίς τα «τρικ» των μεγάλων, το αλάτι και τη ζάχαρη; Μήπως με μια σταλιά φρεσκοστυμμένο λεμόνι και λίγο ωμό ελαιόλαδο μέσα στη σούπα; Ή με λίγο φρέσκο χυμό από ένα ολόγλυκο πορτοκάλι μέσα στα αλεσμένα φρούτα; Με αυτά τα μικρά αλλά υγιεινά «αρτύματα», κατάφερα να κάνω πιο ευχάριστες τις γεύσεις που εισήγαγα στη διατροφή του.

Επιθυμώντας να προσθέσω μέσα στη μέρα ένα γεύμα που το μωρό να τρώει άνετα, δοκίμασα στο απογευματινό του Βρεφικές Κρέμες ΓΙΩΤΗΣ, που περιέχουν 30% λιγότερα σάκχαρα σε σχέση με άλλες αντίστοιχες κρέμες και είναι οι μόνες ελληνικές. Από την ποικιλία γεύσεων, το μωρό μου λάτρεψε τη Φαρίν Λακτέ με Βρώμη ΓΙΩΤΗΣ – γεγονός που χάρηκα ιδιαίτερα κι εγώ, ως φαν της γεύσης και της διατροφικής αξίας της βρώμης. Οι Βρεφικές Κρέμες ΓΙΩΤΗΣ είναι εμπλουτισμένες με θρεπτικά συστατικά: Έμαθα ότι με ένα γεύμα που το μωρό μου έτρωγε ευχάριστα μέσα στη μέρα του, κάλυπτα το 30% των αναγκών του σε βιταμίνες Α, Β1* και D* ( που συμβάλλει στην υγιή ανάπτυξη των οστών), καθώς και το 40% των ημερήσιων αναγκών του σε ασβέστιο* (επίσης σημαντικό  για τα οστά) και σίδηρο (που μαζί με την D, συμβάλλουν στη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ συμβάλλει και στη φυσιολογική γνωσιακή ανάπτυξη).

* Οι Βρεφικές Κρέμες ΓΙΩΤΗΣ είναι εμπλουτισμένες με βιταμίνες Β1, D και ασβέστιο όπως απαιτείται από την ισχύουσα νομοθεσία 2006/125/ΕΚ

Σε όλη αυτή τη νέα φάση ζωής, όπως εγώ έτσι και κάθε μαμά έχει έναν πολύτιμο σύμβουλο, τον παιδίατρο. Εκείνος με καθοδήγησε στο τι πρέπει να αποφύγω: Μέχρι να κλείσει το πρώτο έτος ζωής του, ένα μωρό πρέπει να μην τρώει μέλι, αλάτι, φρέσκο γάλα, ολόκληρους ξηρούς καρπούς, ολόκληρα στρογγυλά φρούτα (π.χ. ρόγες σταφυλιού). Επίσης, με συμβούλεψε ότι μετά τον δέκατο μήνα το μωρό μου μπορεί πλέον να μην τρώει τις τροφές του πολτοποιημένες. Οπότε ο στόχος είναι σταδιακά μέχρι τότε να τρώει τις τροφές του ψιλοκομμένες και μετά να μπορεί να παίρνει στο χεράκι του, για παράδειγμα, ένα κομμάτι φρούτο και να το τρώει μόνο του.

Όταν το άκουσα αυτό για πρώτη φορά, ομολογώ πως μου φάνηκε «βουνό». Τα καλά νέα: Δεν είναι! Μαζί με το μωρό μου, σιγά-σιγά μάθαινα κι εγώ. Η υπομονή ήταν ίσως το μεγαλύτερο μάθημα. Αλλά εκτός απ’ αυτό, μάθαινα τον ρυθμό που ήταν ο καλύτερος: ούτε πολύ αργός ούτε καταιγιστικός, γιατί φρόντιζα όπως είπαμε να υπάρχει αρκετός χρόνος. Μάθαινα επίσης τα σκεύη που μας βόλευαν περισσότερο ή που του άρεσαν περισσότερο. Για παράδειγμα, λάτρευε ένα πιατάκι με μικρές χαρούμενες φατσούλες στον πάτο – από τότε που του τις έδειξα, κάθε φορά τελείωνε το φαγητό του με προθυμία για να τις δει να αποκαλύπτονται όταν άδειαζε το πιάτο! Επίσης, διαπίστωσα ότι το κουταλάκι σιλικόνης βοήθησε πολύ εμένα, και κυρίως το μωρό, καθώς το υλικό του ήταν πιο μαλακό, με μια πιο ευχάριστη αίσθηση μέσα στο στοματάκι του.

Πάνω απ’ όλα, μάθαινα το πώς είναι να ζεις για πρώτη φορά πράγματα που για μένα ήταν μέχρι τότε δεδομένα (όπως το να τρως το φαγητό σου, ας πούμε) αλλά για ένα μικρό ανθρωπάκι είναι «ξένα», πρωτόγνωρα. Έμαθα να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και έτσι με τον καιρό έγινα καλύτερη «τροφός» και, θέλω να πιστεύω, καλύτερη μαμά! Αξιοποίησα την ώρα του ταΐσματος για να έρθω ακόμα πιο κοντά με το μωρό μου μέσα από πλάκες, αστεία, χαμόγελα, μπουκιές-αεροπλάνα… και εντέλει θυμήθηκα κι εγώ η ίδια πώς να τρώω πιο σωστά, μακριά από την τηλεόραση, το tablet ή το smartphone. Να δίνω στον εαυτό μου την ώρα του φαγητού μέσα στη μέρα σαν ένα πολύτιμο δώρο για το σώμα μου, να εκτιμώ τις γεύσεις και τις υφές.

Το μεγαλύτερό μου μάθημα; Κατάλαβα πως ο τρόπος που νιώθουμε με έναν μαγικό τρόπο «περνά» και στο παιδί μας. Όχι μόνο μέσα από τον θηλασμό, αλλά και μέσα από το κουτάλι του ταΐσματος.
Με ηρεμία, ενημέρωση και σωστές επιλογές, όλες μπορούμε να τα καταφέρουμε – και για να είμαστε ακόμα πιο σίγουρες… ας βάλουμε και λίγο Μότσαρτ να παίζει!