Οι μαθησιακές δυσκολίες αναφέρονται σε παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη γραφή και τον προφορικό λόγο. Οι μαθησιακές δυσκολίες είναι ένας ευρύς όρος, ο οποίος καλύπτει πολλές πιθανές αιτίες, συμπτώματα, θεραπείες και αποτελέσματα.
Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν ένα μοναδικό, ξεχωριστό μαθησιακό πρόβλημα, το οποίο επηρεάζει λίγο τη ζωή τους, ενώ άλλοι παρουσιάζουν διάφορες Μαθησιακές Δυσκολίες που αλληλοεπικαλύπτονται.
Η λογοθεραπεύτρια Ελένη Κοσταμονίτη αναλύει παρακάτω τι είναι οι μαθησιακές δυσκολίες, και σε τι διαφέρουν με τις Ειδικές μαθησιακές δυσκολίες στα παιδιά. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που τις διακρίνει, και που θα βοηθήσουν τους γονείς να ανακαλύψουν αν το παιδί έχει κάποια μαθησιακή διαταραχή.
Διαβάστε παρακάτω
Η μελέτη που αφορά τις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες ξεκίνησε ουσιαστικά στις αρχές του 20ου αιώνα από μια πρωτοπόρα ομάδα αμερικάνων ιατρών. Ο Samuel Kirk χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο “μαθησιακές δυσκολίες” σε ένα συνέδριο γονέων των οποίων τα παιδιά είχαν αισθητηριακές αναπηρίες και το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αμερική.
Ο Kirk εξήγησε πως χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο αποσκοπώντας στο να ομαδοποιήσει παιδιά τα οποία είχαν διαταραχές στην ανάπτυξη, στη γλώσσα, στην ομιλία, στην ανάγνωση και σε δεξιότητες επικοινωνίας οι οποίες είναι απαραίτητες ώστε να επιτευχθεί η κοινωνική αλληλεπίδραση.
Διευκρίνησε, πως στην ομάδα αυτή δεν περιλαμβάνονται τα παιδιά τα οποία έχουν αισθητηριακές διαταραχές, όπως κώφωση, τύφλωση και νοητική στέρηση.Ακολούθησε σωρεία μελετών και ερευνών αποτέλεσμα των οποίων ήταν η ταξινόμηση των μαθησιακών δυσκολιών. Πλέον στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχει σαφή διάκριση μεταξύ των Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών και των Μαθησιακών Δυσκολιών.
Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες
Ο όρος “Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες” χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις δυσκολίες στην κατάκτηση του γραπτού λόγου (ανάγνωση, γραφή) και στα μαθηματικά (αρίθμηση και αριθμητικές πράξεις) σε παιδιά τα οποία δεν έχουν σωματικό ή αισθητηριακό έλλειμμα και δεν εντάσσονται στην κατηγορία της νοητικής στέρησης.
Ο όρος “Ειδικές” αναφέρεται στο συγκεκριμένο πεδίο εμφάνισης των δυσκολιών αυτών, δηλαδή στις δυσκολίες στην ανάγνωση, στη γραφή, στα μαθηματικά και υποδηλώνει την ύπαρξη άλλων ακαδημαϊκών τομέων στους οποίους το παιδί έχει υψηλή επίδοση.
Σύμφωνα με τον American Psychiatric Association, η συχνότητα των Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών(Ε.Μ.Δ.) και ειδικότερα της δυσλεξίας, υπολογίζεται στο 3%-5% στο γενικό πληθυσμό.
Μαθησιακές Δυσκολίες
Ο όρος “Μαθησιακές Δυσκολίες”, όπου ενίοτε προηγείται το επίθετο “γενικές” αναφέρεται σε δυσκολίες που συνυπάρχουν είτε με ένα χαμηλότερο νοητικό επίπεδο, είτε με ελλείμματα σε αισθητηριακές ή γνωστικές λειτουργίες, είτε με άλλες διαταραχές στο γνωστικό σύστημα του ατόμου.
Όσον αφορά την ανάγνωση, το παιδί παρουσιάζει ένα βραδύτερο ρυθμό πρόσκτησης των δεξιοτήτων που σχετίζονται με την αποκωδικοποίηση του γραπτού λόγου και με την κατανόηση των εννοιών των λέξεων τόσο στο γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο. Το παιδί φαίνεται να καθυστερεί σε αρκετούς ακαδημαϊκούς τομείς. συγκριτικά με τους συνομηλίκους του.
Μαθησιακές Δυσκολίες με την ερμηνεία αυτή ενδεχομένως εμφανίζονται σε παιδιά αλλοδαπά ή παλιννοστούντες που μιλούν την ελληνική γλώσσα ως δεύτερη και συνεπώς δυσκολεύονται με τη δομή το ελληνικού φωνολογικού συστήματος.
Δευτερογενείς μαθησιακές δυσκολίες
Οι δυσκολίες μπορεί να είναι αποτέλεσμα περιβαλλοντικών παραγόντων όπως είναι η συχνή αλλαγή σχολείων, η κρίση μέσα στην οικογένεια μετά από το διαζύγιο των γονέων, η ασταθής οικογενειακή φροντίδα, μια φυσική καταστροφή όπως ο σεισμός. Με άλλα λόγια το παιδί εμφανίζει δευτερογενείς μαθησιακές δυσκολίες.
Η συχνότητα των δευτερογενών μαθησιακών δυσκολιών ως αποτέλεσμα των παραγόντων αυτών υπολογίζεται σύμφωνα με τον Πόρποδα στο 10%. Στην Ελληνική πραγματικότητα , ο πρόσφατος νόμος της Ειδικής Αγωγής(Ν.3699/2008) ακολουθεί την παρακάτω ταξινόμηση για τις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες:
Στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες συγκαταλέγονται όσοι παρουσιάζουν “Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες” όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία, σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής με ή χωρίς υπερκινητικότητα, διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (φάσμα αυτισμού), ψυχικές διαταραχές και πολλαπλές αναπηρίες”.
Εάν έχετε διαπιστώσει κάποιο από τα παραπάνω στο παιδί σας, επισκεφθείτε τον ειδικό, ώστε να λάβετε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Η πρόληψη, η εξάλειψη των αποριών αλλά και η άμεση αντιμετώπιση του κάθε προβλήματος είναι πάντα το κλειδί της επιτυχίας.
