Φυσικά και οι γονείς θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και φροντίζουμε να μην τους λείψει τίποτα τόσο σε υλικό, όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο. Η μεγαλύτερη έγνοια μας είναι να μεγαλώσουμε σωστούς και καλούς ανθρώπους, με αξίες και ήθος.
Δεν υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο με οδηγίες χρήσης για το πως να είσαι καλός ακόμη και “τέλειος” γονιός, απλά προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για τα παιδιά σου, ίσως μερικές φορές και με τον λάθος τρόπο.
Πολλές φορές ξεχνάμε πως ήταν όταν ήμασταν και εμείς παιδιά, πως φερόμασταν, τι κάναμε, πως μιλάγαμε, και ίσως οι απαιτήσεις μας στα παιδιά μας, αλλά και ο τρόπος που τους συμπεριφερόμαστε είναι κάποιες φορές υπερβολικός ή και άτοπος.
Πως θα ήταν λοιπόν αν μπαίναμε για λίγο στη θέση τους, αλλά και λίγα χρόνια πίσω που ήμασταν παιδιά και τα καταλαβαίναμε λίγο περισσότερο; Και εμείς τα ίδια δεν κάναμε τότε; Την εφηβεία και εμείς δεν την περάσαμε με τα πάνω και τα κάτω μας; Με νεύρα, θυμό, φωνές, εντάσεις, κοπάνες και πολλά ακόμη.
Παρακάτω ο Ψυχολόγος – Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας μας δίνει έναν τρόπο για να μπορέσουμε να έρθουμε πιο κοντά στα παιδιά μας, να καταλάβουμε γιατί μερικές φορές συμπεριφέρονται άσχημα, αλλά και εκείνα να έρθουν πιο κοντά και να γνωρίσουν καλύτερα τους γονείς τους!
Διαβάστε παρακάτω:
Ελάτε να παίξουμε ένα παιχνίδι. Είναι ένα παιχνίδι νου και φαντασίας για γονείς και παιδιά. Πολύ απλά φανταστείτε ότι κάθεστε παρέα με τα παιδιά σας και αυτά σας ρωτούν για διάφορα πράγματα από το παρελθόν σας. Από τότε που ήσασταν εσείς παιδιά… Τι απαντήσεις θα τους δίνατε; Πως θα νοιώθατε με τις αναμνήσεις σας; Τι θα σκέφτονταν και πως θα ένιωθαν τα παιδιά σας ; Και τέλος, πως θα βλέπατε μετά από αυτήν την διαδικασία τα δικά σας παιδιά; (και εκείνα εσάς;)
Ας παίξουμε λοιπόν. Ας φανταστούμε τις ερωτήσεις. Εδώ παραθέτουμε μόνο μερικές, ίσως τις πιο προφανείς, εσείς μπορείτε να προσθέσετε όλες εκείνες που εμπνέονται απ΄την δικιά σας ιστορία ζωής…
-Πως τα πηγαίνεις με τον παππού και την γιαγιά; Σου φώναζαν, ήσουν φρόνιμος/η, έκανες καθόλου “βλακείες” ;
-Είχες φίλους; Που παίζατε ; Τι παίζατε ; Είχες ελεύθερο χρόνο;
-Σου άρεσε το διάβασμα; Διάβαζες μόνος/η σου, ποιο ήταν το αγαπημένο σου μάθημα, τι βαθμούς είχες; Στο σχολείο βαριόσουν καθόλου; Έκανες κοπάνες; Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές τι γνώμη είχαν για εσένα;
-Πότε ερwτεύτηκες πρώτη φορά; Πως ένιωσες, τι έκανες, σε ποιόν/ά το είπες; Πως ήταν το πρώτο σου ραντεβού;
-Με τους φίλους σου τι κάνατε, που βγαίνατε, πως περνάγατε; Τσακωνόσασταν- και όταν γινόταν αυτό, τι έκανες;
-Σπίτι βαριόσουν καθόλου; Πως πέρναγες την μέρα σου, τι παίζατε τα αδέρφια μεταξύ σας ; Τσακωνόσασταν ; Πως αντιδρούσε γιαγιά και ο παππούς όταν γινόταν αυτό ;
-Έτρωγες όλα τα φαγητά; Έτρωγες όλο το φαί σου ; Υπήρχε κάποιο που σιχαινόσουν ;(έλα μπαμπά/μαμά, μην λες ψέματα αφού και τώρα δεν τα τρως! ) Σε πίεζαν να μην σηκωθείς από το τραπέζι “αν δεν φας”;
-Έλεγες ποτέ ψέματα; Εμπιστευόσουν σε κανέναν τα μυστικά σου; Είχες μυστικά; θα μου πεις ένα ;
… Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Δοκιμάστε αν θέλετε να απαντήσετε στα ερωτήματα αυτά. Μετά συζητήστε τα με τον/την σύντροφο σας. Μιλήστε μεταξύ σας για “τότε”… Ύστερα κάντε το ίδιο με τα παιδιά σας. Προσκαλέστε τα να σας ρωτήσουν και να μάθουν για εσάς. Να έρθουν κοντά σας με έναν διαφορετικό τρόπο.
Ένα παιχνίδι διαφορετικό από τα άλλα, ίσως χρήσιμο και για εμάς τους ίδιους τους γονείς. Να ξαναέρθουμε σε επαφή με το παρελθόν μας, να ξαναθυμηθούμε τον παιδικό εαυτό μας και μέσα από αυτό να έρθουμε πιο κοντά και στην συναισθηματική κατάσταση των παιδιών μας, στα τωρινά βιώματά τους, προκειμένου να τα κατανοήσουμε λίγο περισσότερο, λίγο καλύτερα…
Καλή διασκέδαση!
Πηγή: efiveia.gr
