Έλενα Τριανταφύλλου
Οι νέοι και οι έφηβοι της σημερινής εποχής δείχνουν συνεχώς κουρασμένοι και οκνηροί. Ένα κοινωνικό πρόβλημα που πρέπει να μας χτυπήσει καμπανάκι και να μας ανησυχήσει.
Γιατί οι νέοι και οι έφηβοι του σήμερα παρατηρείται να είναι συνεχώς κουρασμένοι και οκνηροί; Τί κρύβεται πίσω από αυτήν την συμπεριφορά και γιατί θα πρέπει να ανησυχήσει τόσο τους ίδιους όσο και τους γονείς αλλά και τους ιθύνοντες αυτού του τόπου; Ένα κοινωνικό φαινόμενο που αδιαμφισβήτητα πρέπει να μας χτυπήσει καμπανάκι.
Μπορεί παλιότερα οι έφηβοι και οι νέοι να ήταν οι επαναστάτες του κοινωνικού συνόλου, όμως πλέον οι επαναστάτες αποτελούν μειοψηφία. Οι περισσότεροι δεν έχουν όνειρα και φιλοδοξίες για ένα καλύτερο μέλλον, για μία διαφορετική ζωή, για μία πρωτοπορία! Θέλουν να ακολουθήσουν την ασφαλή οδό που επέλεξαν και οι γονείς τους και με κάποιο τρόπο να βγάλουν πολλά λεφτά.
Την ίδια στιγμή που είναι συνεχώς οκνηροί, κουράζονται εύκολα, νιώθουν ψυχικά κατάκοποι και όσο περνούν τα χρόνια το πρόβλημα γίνεται εντονότερο! Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποια είναι τα αίτια του προβλήματος και γιατί πρέπει να μας χτυπήσει “καμπανάκι” αυτό το φαινόμενο. Διαβάστε παρακάτω:
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ένα κοινωνικό φαινόμενο που έχει ανησυχήσει αρκετά τόσο την επιστημονική κοινότητα όσο και τους γονείς. Οι νέοι και οι έφηβοι νιώθουν διαρκώς κουρασμένοι και οκνηροί, δεν έχουν όνειρα και στόχους για το μέλλον και όσο περνούν τα χρόνια γίνονται όλο και περισσότερο επιφανειακοί, στις σχέσεις τους, στον τρόπο που αντιμετωπίζουν την ζωή, στη καθημερινότητα.
Δεν είναι μία φάση της ηλικίας. Παλιότερα οι νέοι άνθρωποι είχαν όνειρο να αλλάξουν τον κόσμο. Ήθελαν να διαφέρουν από τις μεγαλύτερους τους, να χτίσουν σπίτια, να πάρουν αυτοκίνητο, να βρουν μία δουλειά που να τους αρέσει. Τους άρεσε να φλερτάρουν, να ερωτεύονται, να κάνουν σχέσεις.
Πλέον υπάρχουν πολλοί σε αυτήν την ηλικία που απλά θέλουν μία δουλειά – ακόμη κι αν τη βαριούνται – που θα τους βοηθάει να βγάλουν τον μήνα, δεν έχουν φιλοδοξίες και φυσικά προτιμούν τις εφήμερες σχέσεις και τις επιφανειακές φιλίες.
Έχουμε αναρωτηθεί τί έχει πάει στραβά και οι νέοι του σήμερα δεν έχουν όνειρα; Δεν έχουν όρεξη για αλλαγή και όσοι έχουν, αποτελούν…εξαίρεση και “περίεργοι” ακόμη και στους συνομηλίκους; Γεννήθηκαν σε μία χώρα βουτηγμένη στα χρέη. Όταν είσαι φτωχός δεν μπορείς να έχεις φιλοδοξίες για κάτι καλύτερο. Θέλεις απλά να βρεις έναν τρόπο να βγεις από τη φτώχια σου.
Μεγαλώσαμε παιδιά που από το Δημοτικό αγχώνονταν για τις επιδόσεις τους. Με αποτέλεσμα στο σήμερα να νιώθουν συνεχώς κουρασμένοι και εξαντλημένοι, αφού το άγχος δημιουργεί τέτοια συμπτώματα στο ανθρώπινο σώμα.
Τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε κακές δουλειές, που δεν πληρώνουν αρκετά, για να τα βγάλουν πέρα και τα πράγματα, πάνε από το κακό στο χειρότερο. Δεν είναι ότι οι νέοι δεν έχουν όνειρα. Είναι ότι κάποιοι στο παρελθόν τους έμαθαν ότι τα όνειρα κοστίζουν. Κι εφόσον κοστίζουν δεν έχουν και την πολυτέλεια να τα κάνουν!
Οι οθόνες και οι επιπτώσεις τους
Κάνω μία δουλειά που καλούμαι να βρίσκομαι μπροστά σε μία οθόνη για πολλές ώρες την ημέρα. Η οθόνη δημιουργεί εξάντληση στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα πολλές φορές να αποκτάς ακόμη και σωματικούς πόνους, να νιώθεις άρρωστος, να έχεις έλλειψη προσοχής και να μην μπορείς να συγκεντρωθείς ακόμη και σε μία απλή οδηγία.
Μπορεί τα παιδιά να κάθονται ώρες μπροστά από μία οθόνη για λόγους ψυχαγωγίας αλλά τα αποτελέσματα είναι τα ίδια. Μάλιστα έχει παρατηρηθεί ότι όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο περισσότερο βλάπτει την ανάπτυξη του εγκεφάλου του η πολύωρη έκθεσή του στην οθόνη. Οι έφηβοι και οι νέοι της σημερινής εποχής, ουσιαστικά…αποβλακώνονται μπροστά από τα κινητά και τους υπολογιστές τους.
Αποξενώνονται, χάνουν το νόημα, δεν έχουν όρεξη να βγουν και να γνωρίσουν από κοντά καινούριους ανθρώπους. Η αποξένωση αυξάνει τα ψυχιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα οπότε σε συνδυασμό με το άγχος της επιβίωσης και τις δύσκολες συνθήκης ζωής που επικρατούν σε αυτή τη χώρα, έχουν αυξηθεί τα κρούσματα κατάθλιψης και διαταραχών άγχους τόσο σε έφηβους όσο και σε νέους.
Επίλογος
Είναι εύκολο για τις παλιότερες γενιές να κατηγορούν τους νέους και την…κατάντια τους. Το δύσκολο είναι να κοιτάξουν τους εαυτούς τους στον καθρέφτη και να σκεφτούν οι ίδιοι που έφταιξαν. Οι νέες γενιές είναι ο καθρέφτης των παλιότερων. Ποιοι έφταιξαν και ήρθαν παιδιά σε μία χώρα χωρίς μέλλον και όνειρα; Ποιοι έφταιξαν και τα παιδιά πλέον προτιμούν να παίξουν με το τάμπλετ παρά με τον συμμαθητή τους;
Ποιοι έφταιξαν και τα περισσότερα άτομα από την εφηβεία μέχρι και την ενηλικίωση είναι γεμάτα ψυχολογικά προβλήματα, άγχος και στρες; Γιατί πλέον δεν έχουμε όνειρα και γιατί δεν προλαβαίνουμε να βγούμε και να κάνουμε γνωριμίες με αποτέλεσμα να είμαστε μονίμως με ένα κινητό;
Ποιοι μας έμαθαν να ανταγωνιζόμαστε περισσότερο και να κατανοούμε λιγότερο; Δεν γεννηθήκαμε έτσι… Είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα που πρέπει να μας χτυπήσει καμπανάκι. Εσείς τί πιστεύετε; Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια. Επίσης τροφή για σκέψη αποτελούν και τα τρομακτικά μηνύματα πίσω από τα αθώα emoji – Τα κωδικοποιημένα μηνύματα των Εφήβων.