Η πιο συνηθισμένη αιτία είναι ένα κοινό κρυολόγημα ή γρίπη. Τα μικρόβια που προέρχονται από τη μύτη ή το λαιμό, «εισβάλλουν» στο τύμπανο και την εσωτερική κοιλότητα του αυτιού και φθάνουν μέχρι το αυτί, διαμέσου ενός εσωτερικού πόρου (της ευσταχιανής σάλπιγγας) που συνδέει τη μύτη και τον λαιμό με το αυτί. Έτσι δημιουργείται φλεγμονή που διογκώνει το βλεννογόνο της μύτης και αποφράσσει την ευσταχιανή σάλπιγγα.
Όταν ένα παιδί πάθει ωτίτιδα, μπορεί να πονάει στο ένα ή και στα δυο αυτιά. Ένα βρέφος, επειδή δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τον γονιό και να του εξηγήσει πού πονάει, μπορεί να το δείτε να κλαίει σπαραχτικά, να είναι ευερέθιστο ή να πιάνει και να τραβάει το αυτάκι του.
Για την ανακούφιση του παιδιού αρχικά χορηγούμε παυσίπονα. Δεν συνιστάται άμεσα η χορήγηση τοπικών σταγόνων αντιβιοτικού έως ότου γίνει η διάγνωση.
Στην συνέχεια αναζητούμε ιατρική βοήθεια από παιδίατρο ή ειδικό παιδο- ΩΡΛ και χορηγούμε την ανάλογη θεραπεία.
Στην οξεία μέση ωτίτιδα χορηγούμε αντιβιοτικά με ή χωρίς ωτικές σταγόνες. Σε υποτροπιάζουσες ωτίτιδες συνιστάται έλεγχος για υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) και αμυγδαλών. Στην εξωτερική ωτίτιδα χορηγούμε αντιβιοτικά, ωτικές σταγόνες και αποφεύγουμε την επαφή του έξω ακουστικού πόρου με το νερό.
Σε κάθε περίπτωση αδυναμίας ωτοσκόπησης και διάγνωσης, υποτροπιάζουσας ωταλγίας, πόνου στο αυτί που δεν υποχωρεί ή συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα, το παιδί θα πρέπει πάντα να εξετάζεται από ειδικό παιδο- ΩΡΛ για αποκλεισμό κάποιας σοβαρότερης πάθησης.
Πηγή: topaidimou.gr
