Τα παιδιά μας διδάσκουν περισσότερα από όσα θα τους μάθουμε εμείς.

Λένα Γατσή

Για τα παιδιά που αναγκάζονται να ασφυκτιούν πίσω από μάσκες στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους.

Τα πράγματα στην Ελλάδα μετά την εξάπλωση του κορονοϊού είναι δύσκολα. Τα οικονομικά των πολιτών ακόμη δεν έχουν συνέλθει μετά το lockdown και όλοι ζούμε με την ανασφάλεια ότι κάποιος που αγαπάμε ή και εμείς οι ίδιοι μπορεί να αρρωστήσουμε από τον κορονοϊό.

Φυσικά έχουν ξεσπάσει και κάποιες εσωτερικές διαμάχες, ανάμεσα σε αυτούς που πιστεύουν στην ύπαρξη του κορονοϊού και σε εκείνους που θεωρούν ότι όλο αυτό είναι ένα καλοστημένο σενάριο συνομωσίας, που έχει παγκόσμια κλίμακα.

Οι ενήλικοι όμως απορροφημένοι από τα δικά τους προβλήματα, πολύ συχνά ξεχνούν την ψυχολογία των παιδιών. Των παιδιών που βρέθηκαν στα καλά του καθουμένου να φορούν μάσκα κατά την διάρκεια του σχολικού μαθήματος.

Τα παιδιά μας…αυτοί οι μικροί, αφανείς ήρωες που περνούσαν δύσκολα & πριν την επιβολή της μάσκας!

Των παιδιών που ξαφνικά πρέπει να διατηρούν αποστάσεις από τους κολλητούς τους στο σχολείο, για να μην κολλήσουν. Και μην ξεχνάμε ότι πολλά παιδιά δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν ακριβώς, τον λόγο που γίνονται όλα αυτά.

Και φυσικά μην ξεχνάμε, ότι αυτά τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με δυσκολίες που αφορούν το σχολικό περιβάλλον χρόνια ολόκληρα. Το εκπαιδευτικό σύστημα αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει και η κυβέρνηση προκαλώντας εκ νέου νέα άγχη στους μαθητές.

Τα σχολικά βιβλία δεν είναι εύκολα κατανοητά ακόμη και για τους γονείς, οι οποίοι έχουν βγάλει το σχολείο και μπορεί σαν μαθητές να ήταν άριστοι. Η τσάντα τους είναι βαριά και κανένας δεν σκέφτεται τα προβλήματα που μπορεί να προκληθούν στην υγεία τους.

Τα παιδιά μας…αυτοί οι μικροί, αφανείς ήρωες που περνούσαν δύσκολα & πριν την επιβολή της μάσκας!

Τα φροντιστήρια είναι πολλά από τις τάξεις του Δημοτικού πλέον με την παιδική ηλικία να πηγαίνει περίπατο. Το ζήτημα του κορονοϊού και της μάσκας φυσικά και είναι κρίσιμο και σοβαρό. Όμως τα παιδιά μας ήταν αφανείς ήρωες και πριν την μάσκα. Ακόμη και αν πολλοί από εμάς κάναμε πως δεν το βλέπαμε ή το προσπερνούσαμε.

Δείτε ακόμα Aν έδειχναν τον ίδιο ζήλο για να φτιάξουν κίνημα: Κανένα παιδί με κινητό, θα είχαν σωθεί γενιές. Ένα κείμενο που ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστεί

Το Psychological Introspections ανέβασε ένα κείμενο μέσα από την επίσημη σελίδα του στο Facebook και μας έκανε να προβληματιστούμε και να ταυτιστούμε πολύ. Αξίζει να το διαβάσετε κι εσείς, γι’ αυτό αποφασίσαμε να το μοιραστούμε μαζί σας παρακάτω. Διαβάστε:

Τα παιδιά μας, αυτοί οι μικροί ήρωες…

Για τα παιδιά που αναγκάζονται να ασφυκτιούν πίσω από μάσκες στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους.
Για τα παιδιά που δεν μπορούν πια να δουν το χαμόγελο των δασκάλων τους, ούτε να νιώσουν από αυτούς (όσους έχουν την ικανότητα και την ευαισθησία να το κάνουν), παρηγοριά μέσω του αγγίγματος.

Για τα παιδιά που κουβαλούν μια τσάντα, μεγαλύτερη από το ίδιο τους το βάρος και όλοι (φορείς & εκπαιδευτικοί) κάνουν ότι δεν γνωρίζουν για τα μυοσκελετικά προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει αυτό στο μέλλον. Για να μην ασχοληθούν να βρουν λύση.

Για τα παιδιά που δεν βλέπουν τους γονείς τους, γιατί δουλεύουν όλη μέρα προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα. Για τα παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους καταθλιπτικούς & σκυθρωπούς , κάτω από την πίεση και το άγχος της ανασφάλειας και της ανεργίας.

Τα παιδιά μας…αυτοί οι μικροί, αφανείς ήρωες που περνούσαν δύσκολα & πριν την επιβολή της μάσκας!

Για τα παιδιά που πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο. Για τα παιδιά, που τα παπούτσια τους τα στενεύουν αλλά δεν μπορούν να ζητήσουν ένα καινούργιο ζευγάρι. Για τα παιδιά που τους έχει στερηθεί η παιδικότητα & η ανεμελιά τους. Για τα παιδιά που δεν έχουν πια το δικαίωμα να ονειρεύονται.

Είστε τόσο δυνατοί, είστε τόσο γενναίοι,  είστε η χαρά ,η ελπίδα και η αισιοδοξία, σε ένα κόσμο αλλοτινά χαμένο & καταδικασμένο…!

”Όσο υπάρχουν στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια… Mη φοβάστε! Όλα θα πάνε καλά”!
~Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ.

Psychological Introspections

Το σκίτσο της φωτογραφίας του κειμένου και του εξωφύλλου ανήκει στο celiniko.com

• γονείς - παιδί