Καθαρά Δευτέρα 2020: Υποχρεωτική αργία ή όχι; Τι ισχύει για το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων

6 Φεβρουαρίου 2018 | 22:39

H συγκεκριμένη ημέρα δεν θεωρείται εξαιρέσιμη αργία για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα και συνεπώς είναι γι’ αυτούς εργάσιμη μέρα.

Έτσι κατά την ημέρα αυτή, επιτρέπεται η λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων και η απασχόληση των μισθωτών είναι νόμιμη και δεν δημιουργεί αξίωση για πρόσθετη αμοιβή.

Η ημέρα της Καθαράς Δευτέρας πλησιάζει και πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται αν είναι υποχρεωτική αργία, ενώ άλλοι έχουν απορίες σχετικά με το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων αλλά και το καθεστώς πληρωμής των μισθωτών υπαλλήλων κατά την ημέρα αυτή. Η αλήθεια είναι ότι η ημέρα της Καθαράς Δευτέρας δεν χαρακτηρίζεται ως αργία, παρά μόνο εάν προβλέπεται σε συλλογική σύμβαση ή υπάρχει σχετική νομοθετική πρόβλεψη.

Αυτό σημαίνει ότι σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, όσοι εργαστούν, ούτε θα πληρωθούν με προσαύξηση ημερομισθίου, ούτε δικαιούνται ημέρα ανάπαυσης.

Έτσι, οι εργαζόμενοι που υπάγονται σε αυτές τις συμβάσεις, εφόσον εργασθούν την Καθαρά Δευτέρα, θα τους καταβληθεί προσαύξηση 75% επί του νομίμου ημερομισθίου τους, όπως δηλαδή εφαρμόζεται προκειμένου για την εργασία τους κατά τις Κυριακές και τις λοιπές υποχρεωτικές ημέρες αργίας του έτους (για παράδειγμα Σ.Σ.Ε. προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών, Αναψυκτικών ποτών, Παραγωγής γάλακτος, Εμπορικών επιχειρήσεων, επισιτιστικών κλπ. καταστημάτων, Μεταλλουργικών επιχειρήσεων, Συνεταιριστικών Οργανώσεων, Οδηγών φορτηγών κλπ. αυτοκινήτων κλπ.).

Αυτό σημαίνει ότι δεν τίθεται θέμα νομιμότητας της λειτουργίας των επιχειρήσεων κατά την συγκεκριμένη ημέρα, εφόσον αυτή δεν απαγορεύεται από τις εν λόγω διατάξεις, αφού οι εργοδότες υποχρεούνται στην καταβολή μόνο προσαυξήσεως του ημερομισθίου τους σε όσους απασχοληθούν κατ’ αυτήν.

Αν όμως η αργία της επιχειρήσεως και η ανάπαυση των εργαζομένων κατά την ημέρα αυτή έχει καθιερωθεί με Διάταγμα, υπουργική Απόφαση ή αποτελεί επιχειρησιακή πρακτική που έχει καθιερωθεί επί μακρόν σε εφαρμογή εθίμου, δεν οφείλεται μεν το ημερομίσθιο της ημέρας αυτής στους με ημερομίσθιο αμειβόμενους αφού δεν θα εργασθούν, στους δε με μηνιαίο μισθό αμειβόμενους θα καταβληθεί κανονικά ο μισθός τους χωρίς περικοπή, επειδή κατά την νομολογία των δικαστηρίων μας ο μηνιαίος μισθός των εργαζομένων αντιστοιχεί στις εργάσιμες ημέρες του μηνός.

Αντίθετα, στην περίπτωση της επιχειρησιακής πρακτικής με βάση την οποία τα προηγούμενα χρόνια η επιχείρηση λειτουργούσε κατά την ημέρα αυτή και οι εργαζόμενοι εργάζονταν λαμβάνοντας το ημερομίσθιό τους ή τον μηνιαίο μισθό τους κανονικά και εφέτος κατ’ εξαίρεση ο εργοδότης αποφασίσει να μη λειτουργήσει την επιχείρησή του, οφείλει τόσο το ημερομίσθιο των με ημερομίσθιο αμειβομένων χωρίς αυτοί να εργασθούν όσο και τον μηνιαίο μισθό των με μισθό αμειβομένων μισθωτών του χωρίς περικοπή.

Ο εργοδότης μπορεί να απαλλαγεί της υποχρέωσης αυτής και των δύο κατηγοριών εργαζομένων, μόνο εάν συμφωνήσει μαζί τους γραπτώς ή προφορικώς, ότι αυτός μεν δεν θα λειτουργήσει την επιχείρησή του, οι δε εργαζόμενοι δεν θα προσφέρουν την εργασία τους κατ’ αυτήν. Να καταρτισθεί δηλαδή συμφωνία μεταξύ εργαζομένων και επιχειρήσεως για αναστολή της προσφοράς της εργασίας των μισθωτών της για μια ημέρα.

Τέλος αν την ημέρα αυτή που χαρακτηρίζεται σαν εργάσιμη εορτή, ο μισθωτός που θα απουσιάσει αυθαίρετα από την εργασία του όχι μόνο δεν δικαιούται να λάβει το ημερομίσθιό του αλλά η απουσία του χαρακτηρίζεται αδικαιολόγητη.