Δείτε το post μιας μητέρας που σήκωνε όλα τα βάρη στις πλάτες της: Αυτός κοιμόταν κι εγώ τα έκανα όλα μόνη!

26 Μαρτίου 2020 | 06:33

Μπορεί να διανύουμε το 2022 και να θεωρούμε ότι οι αρμοδιότητες ενός άντρα και μιας γυναίκας είναι ίσες, όμως αυτό φαίνεται πως ακόμη και για τις γυναίκες της δυτικής κοινωνίας, παραμένει ένας αστικός μύθος. Και μόνο, από το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα επιβραβεύουμε τους άντρες που κάνουν δουλειές του σπιτιού – λες και είναι χάρη και όχι υποχρέωση – φανερώνει πολλά.

Οι γυναίκες ακόμη και σήμερα αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια σκεπτόμενες ότι οι ευθύνες και οι αρμοδιότητες θα είναι ίσες. Παρόλα αυτά, συνεχίζουν να φορτώνονται όλες τις ευθύνες του παιδιού και τις δουλειές του σπιτιού, αποκλειστικά αυτές.

Μπορεί να διαμαρτυρόμαστε δημόσια, όμως φαίνεται πως στην ιδιωτική μας ζωή, το επιτρέπουμε. Λίγες από εμάς, έχουν καταφέρει να ορθώσουν ανάστημα και να θέσουν τα όριά τους όσων αφορά τις δουλειές του σπιτιού.

Φαίνεται πως το ότι εμείς δεν μιλάμε είναι μέρος του προβλήματος. Φοβόμαστε να χαλάσουμε την εικόνα του “ιδανικού ζευγαριού” προς τους τρίτους που μας παρακολουθούν ενθουσιασμένοι. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η Constance Hall.

Η Constance Hall είναι συγγραφέας και blogger και το 2019 αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας μια βιωματική ιστορία. Όλοι θεωρούν ότι με τον σύζυγο της ήταν το πιο ευτυχισμένο ζευγάρι. Η ίδια, αρνούνταν να παραδεχτεί μερικά ελαττώματα του δημοσία μέχρι που “έσπασε” .

Έτσι, διηγήθηκε στους θαυμαστές της μια ιστορία μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook. Ουσιαστικά, περιέγραψε μια προβληματική κατάσταση που βίωνε στον γάμο της. Είχε φορτωθεί η ίδια όλες τις ευθύνες του παιδιού και του νοικοκυριού ενώ ο άντρας της, κοιμόταν.

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, όταν ένα ατύχημα μέσα στο σπίτι της, την έκανε να συνειδητοποιήσει ότι παρόλο που ήταν παντρεμένη, ένιωθε πολύ μόνη όσων αφορά τα προβλήματα και τις ευθύνες. Δείτε παρακάτω το post της Constance Hall από τα Ηνωμένα Έθνη:

Παίρνω τόσα πολλά μηνύματα στο Instagram από ανθρώπους που μου λένε, το πόσο με στηρίζει ο σύζυγός μου. Μάλιστα πολλοί μας αναφέρουν ως “το ιδανικό ζευγάρι” .

Η αλήθεια είναι ότι η ύπαρξη ενός μωρoυ έχει ωθήσει τη σχέση μας, πολλές φορές στα άκρα. Μπορώ να χειριστώ το φόρτο εργασίας. Πραγματικά μπορώ.

Αυτό που δεν μπορώ να χειριστώ είναι οι άδικες, αθέμιτες διαβουλεύσεις που συνήθως ακολουθούν τη γέννηση ενός μωρού. Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να μουρμουρίζει πάνω από τα άπλυτα ρούχα. Ξέρω όμως, ότι το σύστημα ωφελεί το ένα φύλο και οδηγεί στη τρέλα το άλλο.

Τη στιγμή που γεννήθηκε το παιδί εγώ έγινα “μπάλα” και “αλυσίδα” . Ξαφνικά, το να έρχεται μαζί μου ο σύζυγος μου στις υποχρεώσεις του παιδιού, έγινε “αγγαρεία” . Το να κρατήσει το μωρo έγινε “χάρη” παρόλο που το ρητό μας ήταν “όπου πηγαίνεις πηγαίνω” , αλλά μάλλον αυτό αφορούσε τις διακοπές των Χριστουγέννων.

Ένιωθα μόνη. Ξυπνούσα με το μωρo μου στις 6 το πρωί και έμενα εξαντλημένη στο κρεβάτι μέχρι τις 8 το βράδυ. Αυτό είναι το κακό με τα μwρα. Παίρνουν ένα κομμάτι από τον εαυτό σας και σας κάνουν να νιώθετε, τελείως μόνη.

Αφού έβαλα τόσα πολλά πλυντήρια, ενώ η αφεντιά του κοιμόταν για 340η φορά φέτος, πλημμύρισε το μπάνιο. Σφουγγάριζα για μισή ώρα, έβαλα το μωρό για ύπνο, έκανα μερικά αυγά να φάω κι όπως περπάτησα στο υγρό πάτωμα γλίστρησα και έπεσα με αποτέλεσμα να σπάσω το πιάτο και να χτυπήσω άσχημα τα γόνατά μου.

Δεν μπορούσα να σηκωθώ. Απλά στάθηκα εκεί και ξεκίνησα να κλαίω. Έκλαιγα πολύ και σκεφτόμουν “Γαμ…το” που πήγε η χαρά της μητρότητας; Που είναι ο σύζυγός μου;” .

Ήμουν απλά εξαντλημένη. Τόσες πολλές νύχτες ταΐζοντας το μωρo, σκεπτόμενη να αγοράσω σχολικά προϊόντα για το επόμενο έτος, να κάνω μπάνιο όλα τα παιδιά, να πλύνω τα ρούχα τους, να πλύνω τα πιάτα, να πάω supermarket, να πάμε βόλτα μαζί, να απαντάω σε 5.000 ερωτήσεις την ημέρα με χαμόγελο και να κρατάω αυτό το σπίτι καθαρό.

Πολλές φορές είχα την ανάγκη να ακούσω “μη καθαρίζεις άλλο για εμάς” . Αυτό το ονομάζετε ισότητα; Όταν αποκτάς ένα μωρo γίνεται σαν απωθητικό εντόμων για τους συζύγους. Επιτρέπεται να εργάζονται οι γυναίκες με εξαντλητικά ωράρια και να γυρίζουν στο σπίτι, έχοντας να κάνουν τις δουλειές που θα έκαναν οι γυναίκες του ΄50;

Έχω να θηλάσω, να μαγειρέψω και μήπως θα θέλατε να σας ικανοποιήσω και εrωτικα κύριε; Σας ευχαριστώ λοιπόν που μου δώσατε μια επιφανειακή ικανοποίηση, όταν μου λέγατε ότι είμαστε το ιδανικό ζευγάρι. Όταν αποκτάς μωρo όμως, η ιστορία είναι τελείως διαφορετική.

Όπου υπάρχει αγάπη, υπάρχει τρόπος και σε έναν γάμο θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχει έλλειψη αγάπης. Θα μεγαλώσουμε και θα είμαστε εντάξει. Όπως είπε πρόσφατα και ένας χωρισμένος φίλος του συζύγου μου “νομίζετε πως έχοντας μια γυναίκα κι ένα παιδί είναι κατάθλιψη. Όταν χωρίσετε θα καταλάβετε τι σημαίνει κατάθλιψη.”